[Fanfic Aoharu x kikanjuu] Facts of Life ความจริงของชีวิต....

ท๊าดาาา!

วันนี้เราจะมาเพิ่มไหดองตัวเองกัน....ฟิคเก่ายังไม่จบเลยนะเฮ้ย....ความจริงเรามีแพลนว่าจะลงนิยาย วาย ไทยที่แต่งเองด้วยล่ะแต่มันยังไม่ว่าง...

แต่เรื่องนี้กะจะลงแบบเล่นๆเลยนะ...แถมไม่มีคนแจมด้วย...รู้สึกปิติจังเลยค่ะ....

เรามาแนะนำตัวอีกซักหน่อย...

หนูชื่อ anata-shi no tenshi ที่แปลว่าเทพธิดาแห่งความตายค่ะ...ที่ได้ชื่อนี้มามันมาจากวันเกิดเราเอง (เราจะไม่บอกว่าเราเกิด ศุกร์ 13 สิงหา ปี 2004)

เรียกว่า อาร์มี่ก็ได้ค่ะ...แต่เรียก อันนา ตันตัน อะไรก็ได้ค่ะได้หมดล่ะค่ะ...ไม่ซีเรียส

สำหรับฟิคเรื่องนี่กะจะให้เป็นเรื่องน่ารัก สดใสๆ ไม่ทำร้ายจิตใจผู้อ่าน จริ๊งจริงค่ะ//โดนตรบ

และแน่นอนว่าถ้าพูดถึงเรื่อง aoharu x kikanjuu หรือชื่อไทยคือ ศึกปืนกลคนผ่าเหล่าก็ต้องคิดถึงคู่ หมอกับยุกกี้นั่นแหละค่ะ...

แต่เรามันพวกโลภ...เสียดายมัตซึนใจจะขาด อะๆแถมบทให้ก็ได้....

เราไม่อยากแนะนำตัวละครอะ...เพราะเราเชื่อว่าคนที่มาอ่านต้องเคยดูแล้วก็ต้องรู้จักหมดแล้ว.....

เอาเป็นว่าเราจะเขียนคู่ หมอยุกกี้ ค่ะเพราะงั้นฉาก sm เต็มเรื่องแน่นอนน sm ก็ต้องคู่กับ nc สิน๊าา //เราจะไม่ใสอีกต่อไป....

ส่วนเรื่องคอมเม้นอยากให้เม้นอยู่นะคะเพราะว่าเราอยากได้กำลังใจอะ...แล้วก็เช็คประชากรคนชอบคู่นี่...

เอาล่ะเราจะมาเริ่มเรียกน้ำย่อยคนอ่านกันแล้วค่ะ....

-------------------------------------------------------------------

"ยุกกี้ชั้นน่ะจะแต่งงานแล้วนะ! ถ้านายมาได้ชั้นจะดีใจมากเลยล่ะ!" มัตสึโอกะ มาซามุเนะ ชายหนุ่มผู้มีผมสีเหลือเอ่ยออกมาอย่างร่าเริงแววตาสีฟ้าสดใสช่างเป็นประกายมากในตอนนี้เขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ไปเจอกันโดยบังเอิญแล้วก็เริ่มคบกันแบบลับๆโดยที่ไม่มีคนรู้ แล้วก็พยายามจะชวนเพื่อนสนิทของตนไปด้วยแน่นอนว่าเจ้าตัวต้องชวนทุกคนแน่นอนแค่มาทักยูคิมูระเพราะเจอกันพอดีก็เท่านั้น

"อืมชั้นจะลองหาเวลาว่างดูนะ จะพยายามไป...."เสียงของ ยูคิมูระ โอโอรุ ดูแผ่วเบากว่าทุกครั้งที่ผ่านมา...ใบหน้าซีดเผือก..ตอนนี้เขากำลังตกใจมาก...ก็คนที่เค้ารักที่สุดน่ะ..ทิ้งไปแล้วนี่นา...ชีวิตนี่น่ะน่าจะหายๆไปเนอะ...ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ ครอบครัว แล้วตอนนี้เพื่อนก็ยังจะทิ้งเค้าไปอีก....ไม่ไหวแล้วล่ะถ้ายังอยู่ตรงนี้ต่อไปน้ำตาต้องไหลออกมาแน่ๆ...ต้องหนี!!

ฉับพลันร่างกายก็เดินไปอีกทางอย่างรวดเร็ว ส่วนมัตสึโอกะก็ไม่ได้รู้อะไรซักนิดเพียงแค่คิดว่าเพื่อนของตนไปร้านสะดวกซื้อเท่านั้น

ร่างบางของยูคิมูระ ถูกชโลมไปด้วยสายฝนจนร่างกายของเจ้าตัวเปียกโชก...ตอนนี้ทำได้เพียงเดินไปอย่างไร้จุดมุ่งหมาย...ตอนนี้ตัวเองอยูตรงไหนก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ...

"อ่าว? ยูคิมูระคุงง มาตากฝนทำไมตรงนี้ล่ะหรือว่าโดนมัตสึโอกะแกลังงั้นเหรอ ฮะฮะ" เสียงของเจ้าหมอบ้านั้นนินา...อยากจะเข้าไปซัดชะมัด..แต่

"เอ๋? วันนี้นายมาแปลกนะไม่เห็นมาต่อยชั้นเลยนี่...เอ..รึว่านายอยากจะมาเป็นทาสชั้นเหรอ? ชั้นยินดีนะ!"

"ไม่ใช่ซักหน่อ--" แย่ล่ะทำไมร่างกายมันหนักๆล่ะ..แล้วทำไมรอบตัวถึงมืดขนาดนี้ล่ะ...

"เห...ยูคิมูระคุงนอนตรงนี้ไม่ได้นาฝนก็ยังตกอยู่ด้วยนา...เหถ้าไม่ยอมลุกชั้นจะอุ้มไปล่ะนะ..." หมอโรคจิตใช้เท้าเขี้ยคนที่นอนพลุบอยู่บนพื้นด้วยหน้าตาที่สะใจสุดๆ...

"ไม่ตื่นแฮะ งั้นชั้นจะถือว่านายเป็นของๆชั้นแล้วนะ...ยูคิมูระคุง"

รอยยิ้มของปีศาจในคราบเทวดาได้เผยออกมา

หากว่าความจริงเป็นบางสิ่งที่เราปิดมันไว้ก็จงปิดมันให้ได้ตลอดไป...ไม่งั้นมันจะมาทำร้ายคุณเองได้นะ....

-----------------------------

จบไปแล้วกับการเรียกน้ำย่อยค่ะ! ก็ตอนต่อไปเอาวันไหนดีล่ะ?? พรุ้งนี้เหรอ? เห..ถ้ามีคนเม้จะมารีบอัพให้นะคะ! //ถ้าไม่มีธุระอะไรนะคะ

จริงด้วย...เราเปลี่ยนรูปปกนิยายไม่ได้อะ...ทำไงดี...ใช้รูปคาเซะต่อไปละกัน