"ฮึก พี่มาร์ค ฮืออ อย่าเป็นอะไรไปน่ะ ฮึก อย่าหลับน่ะ มองหน้าแบมสิ ฮืออ ถ้าพี่มาร์คเป็นอะไรไป แล้วแบมจะอยู่ยังไง ฮืออ"
แบมแบมร้องไห้อย่างหนักเมื่อเห็นคนที่ตนรักบาดเจ็บปางตาย
"อึก! แค่กๆ อย่าร้องไห้สิแบม แค่ก พี่ไม่เป็นอะไรหรอก อย่าร้องไห้น่ะคนดี อึก"
พี่มาร์คพูดออกมาพร้อมกับกระอักเลือดแล้วไอออกมา
"ฮืออ ไม่เอาพี่มาร์คไม่ต้องพูดแล้ว พี่มาร์คต้องไม่เป็นอะไรน่ะ อยู่กับแบมตลอดไปน่ะ ฮึก แบมรักพี่มาร์คน่ะ รักมาก อย่าเป็นอะไรไปน่ะ ฮืออ"
แบมแบมพูดแล้วกอดคนที่ตนรักเอาไว้
"อย่าร้องน่ะคนดี อึก พี่จะอยู่กับเราตลอดไป พี่สัญญา ไม่ว่าแบมจะอยู่ไหน ก็ขอให้แบมรู้ว่าพี่อยู่ข้างแบมเสมอน่ะ แค่กๆ พี่รักแบมน่ะ"
พี่มาร์คพูดออกมา แล้วยกมือขึ้นมาจับหน้าของแบมแบมอย่างหวงแหน
ฟึ่บ!
แต่ทว่าพอมือของมาร์คยังไม่ได้แต่แก้มของแบมแบมมือของมาร์คตอนนี้มันได้ตกไปอยู่ข้างลำตัวของเขาแล้ว และมืออีกข้างของมาร์คก็จับมือแบมแบมเอาไว้
"ฮือออ!! พี่มาร์ค ไม่เอาอย่างงี้ ลืมตาสิ ฮือออ ไหนบอกจะอยู่กับแบมไง ลืมตาสิ อย่าตายน่ะพี่มาร์ค แล้วแบมจะอยู่ยังไง แบมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่มาร์คน่ะ ฟื้นสิ อย่าหลับสิ ฮือออ ไม่เอาอย่างงี้สิ ฮึก ฮือออออ!! ไหนบอกรักแบมไง แล้วทิ้งให้แบมอยู่คนเดียวทำไม ฮืออออ ไม่เอาอย่างงี้สิ ไม่เอา ลืมตาสิ ฮึก ฮืออออ!!"
แบมแบมร้องไห้อย่างหนัก เมื่อพี่มาร์คไม่ยอมลืมตา แบมแบมกอดพี่มาร์คแน่นมาก และไม่ยอมปล่อย แบมแบมนั่งปล่อยโฮออกมาข้างคนที่ตนรัก และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ
Talk
สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อแก้มน้ะค่ะ เรียนอยู่ชั้น ม.2เอง ไรท์อายุ 14 ค่ะ ก็สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆน้ะค่ะ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกของไรท์น้ะค่ะถ้าเกิดมีคำผิดตรงไหนก็บอกกันด้วยน้ะค่ะ ถ้าเกิดเรื่องไม่สนุก ไม่ถูกใจ มีช่องโหว่ตรงไหนก็บอกด้วยน้ะค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้ะค่ะ
Guest
