คำว่าเพื่อนมันค้ำคอเลยทำได้แค่มอง.....เป็นมากกว่าที่เป็นไม่ได้ วัยรุ่นเซ็ง อยากเป็นมากกว่าเพื่อนทำไงดี
"ช่วยมาเป็นเมียให้หน่อยสิ"
เรื่องย่อ
"มึงเมาแล้วน่ะ " ผมบอกแก้มใสนั้นคือชื่อผู้หญิงที่โคตรจะแมนชิบ
"ไม่มาววว มึ๊งอย่ามายุ่งงง"มันปัดมือผมออกแล้วก็กินเหล้าต่อ จะไม่ให้ยุ่งได้ไงในเมื่อผมชอบมัน แต่มันแค่ไม่รู้
"มึงจะเฝ้าบาร์เทนเดอร์ใช่มั้ย เขากลัวมึงจนวิ่งหนีไปแล้วเนี่ยย " ผมบอกมันและตบไหล่มันหนึ่งที
"เออช่างแม่ง กูไม่แคร์จบไหม" แก้มใสเป็นผู้หญิงที่ไม่แคร์และช่างแม่งทุกเรื่อง ผมอดสงสัยไม่ได้ถ้ามันท้องขึ้นมามันจะช่างแม่งไหม
"แต่กูแคร์ จบน่ะ" พูดจบผมก็จับแขนแก้มใสโอบไว้กับตัวและพยุงเธอออกจากบาร์นี้เสีย แต่ไม่วายแก้มใสก็ถามผมอีกครั้ง
"มึงจะพากูไปไหนไอ่กันนน" เสียงแม่งก็ยานแล้วยังจะถามอีก .....ใช่ชื่อนั้นคือชื่อผมเอง โลกันตร์ หรือ ไอ่กัน แล้วแต่เพื่อนจะเรียกผมไม่ได้แคร์เลยสักนิด
"พาไปม่านรูด จบน่ะ" ผมพยุงแก้มใสจนมาถึงรถและเปิดประตูรถให้เธอขึ้นแต่เธอไม่ยอมขึ้น
"ทำไมไม่ขึ้นรถ" ผมถาม
"......."เธอไม่คิดที่จะตอบผมเลยสักนิด จนผมถามอีกครั้ง เธอคงรำคาญมั้งถึงได้ตอบกลับมาว่า
"ไปทำไรรร" จะบอกว่าให้มาเป็นเมียก็ง่ายเกินไป มันข้ามขั้น มันต้องถูกวิธีสิ
"อยากได้เมีย มาเป็นเมียให้ได้ไหมล่ะ " ผมถามและมองหน้าเธอแต่เธอถึงกับอึ้งกับคำถามที่ผมพูดไป
"0_0" ไม่ต้องอึ้งขนาดนั้นน เพราะอย่างไงเธอก็ไม่รอดผมหรอก วันนี้ต้องได้แม่ของลูกกลับบ้าน ฮาาา
Guest
