สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารัก
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 แน่นอนว่าเรื่องแรกยังไม่จบ
คำแนะนำ
นายเอกนั้นบ้าเกินมนุษย์ทั่วไป มีระดับการเพ้อค่อนข้างสูง สูงจนสูงมาก มากขนาดไหนลองอ่านดู
หากใครเคยอ่านเรื่องแรกผ่านๆ อาจคิดว่าคล้ายกัน ค่ะก็แอบคล้าย แต่ไม่เหมือนหมดเพราะเรื่องนี้นายเอกบ้ากว่าหลายเท่า
http://www.tunwalai.com/story/114283/%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%A1-find-love-%E0%B8%AA%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%98%E0%B8%AD
สำหรับเรื่องแรก
คำแนะนำ 2
เรื่องนี้มีตัวละครอ้างอิงมาจาก วงGot 7 ติ่งอ่านได้ ไม่ติ่งก็อ่านดี ไม่มีเนื้อหาให้งง งวยแต่อย่างใด ทุกสิ่งล้วนมโนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
เเนะนำตัวละคร
'มาร์ค' อิเอิ้น ต้วน
พี่ปี 3 ดีกรีหล่อทำลายล้างจักรวาล
เย็นชา ออกจะนิ่งสักหน่อย ชอบกระตุกยิ้มมุมปากโชว์ลักยิ้ม
'เเบมเเบม' กันต์พิมุก ภูวกุล
น้องปี 1 นักมโนที่ 1 การเพ้อที่ 1
เพ้อเช้า เพ้อบ่าย เพ้อค่ำ โลกไม่น่าเบื่ออีกต่อไปเเค่มีพี่
“อ๊ะ!...อ๊าา” เสียงครางหวานครางลั่นห้อง บรรยากาศภายในห้องร้อนรุ่มไปด้วยอารมณ์ ร่างสูงมองคนใต้ร่างที่นอนบิดกระสับกระส่าย เหงื่อที่ผุดขึ้นตามร่างกายดูเย้ายวนกว่าปกติหลายเท่าตัว
“ขะ..อ๊า...เข้า...มาลึกกว่านี้สิ” ร่างบางร้องครางด้วยความปรารถนา ทำให้ร่างสูงไม่อาจข่มใจไหวอยากครอบครองร่างตรงหน้าไปทั้งหมด มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกาย ก่อนริมฝีปากจะขยับพูดช้าๆ
“เพ้ออะไรครับนายแบมบู”
แบมบู...
แบมบู...
แบมบู...
เฮือก!!!
ร่างที่นอนขดอยู่สะดุ้งตื่น มือจับหน้าจับตาด้วยท่าทางเลิกลั่ก ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆ ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เมื่อรู้สึกเปียกแฉะที่ส่วนล่าง มือเล็กก็เอื้อมไปเปิดผ้าห่มดู
“นี่เราเพ้อถึงขั้นเก็บเขาไปฝันเลยหรอเนี่ย” ร่างบางนึกถึงฉากที่ฝันเมื่อสักครู่รวมถึงปากและเสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกชื่อที่เจ้าตัวตั้งให้เขาด้วยความรักใคร่หรือรังเกียจก็แล้วแต่
แบมบู (ภาษาอังกฤษ) =หน่อไม้
“แต่ถ้าฝันแล้วยังขนาดนี้ของจริงจะขนาดไหน~♥” ร่างเล็กยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วหัวเราะบ้าคลั่งคนเดียวอย่างไม่เกรงใจข้างห้องแม้ว่าเวลานี้จะตี 3 แล้วก็ตาม...
Guest
