ปกติก็ไม่เคยเเม้เเต่มองหน้ากัน ทั้งๆที่นั่งอยู่ข้างกันเเท้ๆ เเล้วทำไม?พออกหักมาก็หาที่พึ่งสินะ หึฉันน่ะคนนะ มีความรู้สึก เจ็บเป็น เเถมจำซะด้วย เเต่...ไม่รู้ทำไมพอนายขอ ฉันถึงได้พร้อมช่วย อย่างนี้ไงถึงได้เจ็บซ้ำๆ ทั้งๆที่เจ้าตัวก็บอกอยู่ว่าไม่เคยคิดอะไร เเต่ก็นะใจฉันมันดันดื้อไปรักเองนี้ เเล้วจะให้โทษใคร?โทษเเฟนเก่านายใช่มะที่ทิ้งนายไป หรือว่าต้องโทษที่ใจฉันที่ดันมีเเต่นาย ยอมเจ็บในวันที่นายเป็นห่วงเธอ เเละก็ยอมเป็นรองเธอโดยไม่คิดจะพูดอะไรสักคำ ขอเเค่นายมีความสุข...เเค่นั้นฉันพอใจเเล้ว
ผมพึ่งโดนผู้หญิงที่ผมรักที่สุดทิ้งมา เเต่พอกลับเข้าห้องเรียน ผมก็ต้องมาปวดหัวกับเพื่อนร่วมห้องที่ผมเองก็พึ่งให้ความสำคัญ ผมยอมรับว่า เเค่ช่วงเวลาสั้นๆมันก็ทำให้ผมคิดถึงเเต่เรื่องของเธอ เเต่ยังไงผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธออยู่ดี เพราะเธอเป็นเพียงเเค่คนที่ยื่นมือมาในวันที่ผมไม่เหลือใครเท่านั้นเอง คำว่าเพื่อนเท่านั้นเเหละที่จะใช่เรียกความสัมพันธุ์ระหว่างเรา เเละจะไม่มีเกินกว่านั้น ถึงจะร้องไห้มาหา ผมก็ไม่มีวันใจอ่อน เพราะผมไม่ได้รักเธอ ผมเป็นนักเลง หัวใจก็ต้องนักเลงอยู่เเล้ว
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\|||||||||||||||||||จะอัพคู่กับ Love story#3 นะคะ
Guest
