The very best รุ่นน้องสุดเกรียนVSรุ่นพี่สุดโหด

The very best รุ่นน้องสุดเกรียนVSรุ่นพี่สุดโหด

'ปีหนึ่งรวม!!!!!!!!!'สุดเสียงตะโกนแหกปากของรุ่นพี่ว้ากทำให้เล่านักศึกษาปี 1 ที่นั่งกันอยู่ทุกสารทิศพากันวิ่งอย่างตื่นอกตกใจ ไม่เห็นต้องรีบกันขนาดนั้นเลยโว้~~

ป๊าบ!!!

'โอ๊ย! ไอ้ซีโน่มึงตบหัวกุทำไมว่ะ'แม่งไอ่ห่าซีโน่แม่งตบมาได้ ตบทีหัวแม่งจะหลุดจากคอ แรงคนหรือแรงควา_ยว่ะ

'มึงยังจะมีหน้ามาถามอีก มึงไม่เห็นไงว่ะคนอื่นเขารีบวิ่งเข้าห้องประชุมกันหมดล่ะ'มันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ผมอดที่จะหัวเราะมันไม่ได้เพราะหน้าตามันออกจะเป็นคนที่ดูหน้าหล่อนิ่งๆแต่นิสัยกลับต่างกันลิบลับ

'ฮ่าๆๆ แม่งหน้ามึงแม่งขัดแย้งกลับเสียงมึงชิบหาย'ผมกุมท้องหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย

'งั้นมึงก็เชิญหัวเราะอยู่นี่แหละกันกุไปก่อนล่ะ'ว่าจบมันก็วิ่งไปทางที่คนอื่นเขาวิ่งไปกัน ส่วนผมนะเหรอ ไม่รีบครับผมเดินตามหลังมันไปอย่างชิวๆๆ สงสัยมั้ยล่ะครับทำไมผมถึงไม่รีบวิ่งไปอย่างคนอื่นๆ ผมจะตอบให้ก็ได้...เพราะผมขี้เกียจวิ่งมันเหนื่อยจบป่ะ

@ ห้องประชุม

'ฟังๆๆๆ!!! คงจะมาครบกันแล้วนะ ผมซีน่อน ให้ทุกคนจำชื่อผมไว้ให้ดีเพราะถ้าผมถามแล้วตอบผมไม่ได้ เป็นอันว่าพวกคุณจะโดนทำโทษอย่างไม่มีข้อแม้'เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ผมก็ฟังไม่ชัด เพราะผมเพิ่งจะถึงหน้าห้องประชุมแล้วผมก็เปิดประตูเข้าไป ผมขออะิบายก่อนแหละกันนะครับมันเป็นห้องประชุมที่ใหญ่มากกกกก แล้วรอบห้องนั้นจะเป็นกระจกปิดไว้และจะมีประตูสีด้านด้วยกัน

กลับเข้าเรื่องกันเลยนะครับ พอผมเปิดประตูหลังสุดทันใดนั้นผมก็ตกเป็นเป้าสายตาทันที

'มึงอ่ะ ไอ้คนที่เพิ่งมาถึงให้เดิมมาข้างหน้าสิ!!'เอาแล้วไงครับได้เรื่องแล้วไงครับ ผมกะว่าจะเข้ามาอย่างเงียบๆซะหน่อย ไอ้รุ่นพี่นี่ก็ดันเสือกตาดีชิบหาย

ระหว่างที่ผมเดินไปหาไอ้รุ่นพี่ที่มันเรียกผมอยู่ ผมก็เห็นไอ้ซีโน่มันหัวเราะผมอยู่แล้วก็แลบลิ้นส่งมาให้ผม เดี๋ยวเถอะๆ ผมรอดกลับมาได้ก่อนเถอะมันได้ตายคามือผมแน่ไอ้ซีโน่ไอ้หล่อหน้านิ่งมึงๆๆๆ!!

'ทำไมถึงมาสาย!!!'แม่งจะตะโกนทำห่าไรว่ะ พูดเบาๆกูก็ได้ยินล่ะ ผมบ่นในใจอย่างขัดใจ

'เอ้าา ผมก็มาสายไงครับ ผมมาเช้าผมคงไม่มาสายหรอกครับ ^^ 'ผมตอบไปพร้อมรอยยิ้มพิมใจ จะว่าไปไอ้รุ่นพี่ว้ากก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ตัวก็สูง ขาว แต่เสียอย่างเดียวหล่อน้อยกว่าผมไปหน่อยฮ่าๆๆๆ

'งั้นเหรอครับ งั้นมึงไม่อยู่กลางสนามจนกว่ากูจะให้มึงเข้ามา!!'ว่าจบผมก็คงต้องเดินไปตามไอ้รุ่นพี่มันพูดล่ะครับ

'แต่รุ่นพี่ครับ ถ้าผมเป็นลมไปรับผมด้วยนะครับรุ่นพี่สุดหล่อ'ผมพูดจบก็เดินออกไปทันที

'โว้ๆๆ ให้ตายเหอะแดดก็แดด แม่งอย่าให้กูเอาคืนนะเว้ย'ก็ได้แต่บ่นล่ะครับ ผมคงต้องยืนจนกว่าพี่มันจะเรียกผมเข้าไป

1 ชั่วโมงผ่านไป

ผมเริ่มรู้สึกตาลายแล้วล่ะครับ ผมว่าอีกหน่อยผมคงต้องเป็นลมแน่นอน ถึงผมจะเป็นผู้ชายก็จริง แต่เมื่อแทบกลับแดดเมืองไทยเนี่ยผมก็ยอมเหมือนกันนะครับ

ตุ๊บ!!!

เสียงของร่างเล็กที่มีชื่อนามว่าโอโม่ ที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนผู้ชายสักนิด ผิวที่ขาวมากกกตอนนี้เริ่มแดงขึ้นตามสภาพแดดที่ร้อนๆ แล้วไหนจะขนตาที่งอนยาว ตกลมโตที่หลับสนิท แก้มแดงขึ้นระรื่นน่าจับมาหอมแก้มให้หายมันไส้ จมูกที่โด่งเป็นสันตามทรงของจมูกของผู้หญิงชัดๆ ปากกระจับสีแดงๆที่น่าจับมาจูบนั้น โดยรวมแล้วเป็นรูปหน้าที่สวยสุดๆไปเลยล่ะ

แต่ก่อนที่ร่างเล็กจะล้มลงไป ก็มีร่างสูงคนหนึ่งมารับไว้ได้ทัน ร่างสูงที่ดูยังไงก็นายแบบชัดๆ ไม่ว่าจะเป็นสายตาที่ดูเหมือนเหยี่ยวที่ดูคม สันจมูกที่โด่งเข้ากลับรูปหน้า ปากที่เรียวสมเป็นชาย ผิวที่ขาวแต่ไม่ถึงกลับขาวมากเท่ากลับร่างเล็กที่สลบคาอกอยู่นั้น แต่โดยรวมแล้วเป็นคนที่หล่อมากๆๆๆเลยล่ะ

คำเตือน

เรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชายรักชาย และมีภาษาที่รุนแรง และหยาบคาบ

ใครที่รับไม่ได้ก็ขอให้ท่านรับให้ได้ด้วยนะฮ่าๆๆ

18+นะคะ

ใครคนนั้นที่มารับร่างเล็กโอโม่ไว้ทันคนนั้น

คือใครกัน....ติดตามได้ตอนต่อไป