บทนำ
สวัสดีฉันชื่อ มัทนา เดือนเพ็ญ ชื่อเล่น มัท อายุ 18 ปี มัทเป็นเด็กเรียนดีส่วนฐานะปานกลาง มัทไม่มีพ่อแม่ค่ะ มัทไม่เคยเจอพวกท่านและไม่คิดจะอยากเจอด้วย มัทมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะยาย ที่ไม่ใช่ยายแท้ๆ เราอาศัยอยู่ที่บ้านไม้ของยาย ท่านไม่มีครอบครัวที่ไหนเพราะสามียายได้เสียชีวิตไปตั้งแต่ท่านยังสาวๆ ยายเลยเลี้ยงมัทมาท่านไม่เคยบอกว่าเก็บมัทมาหรือไปขอที่สถานเลี้ยงเด็ก พอมัทถามก็จะเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยจนมัทถอดใจเลยไม่ถามยายอีกเลย ตอนนี้มัทได้ทุนเข้ามหาลัยคณะบริหารธุรกิจ ที่อยู่ในตัวเมืองไกลออกจากบ้านไปมาก แต่เป็นมหาลัยเอกชนที่มีชื่อเสียง เลยตัดความไกลออกไปเพราะถ้าจบมาแล้วจะได้มีงานรอรับอยู่เลยไม่ต้องไปสมัครอยู่ให้เสียเวลาและผลตอบแทนที่ได้ก็คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม แนะนำตัวมานานแล้วแฮะ ไว้ค่อยเจอกันนะ บาย
“มัทลูก มัท” เสียงยายเรียกนี่น่า
“ค่ะ มีอะไรค่ะยาย” ฉันถามยายออกไป
“หนูไปจ่ายตลาดให้ยายหน่อยนะ วันนี้ไม่ไปไหนใช่ไหม” ยายบอกพร้อมถามฉันไปในตัว
“จ๊ะยาย แล้วให้มัทไปซื้ออะไรบ้างค่ะ” ฉันรับคำและถามยายออกไป
“เอาลูก ซื้อตามนี้นะ อย่าเถลไถลไปที่อื่นล่ะ” ยายยื่นกระดาษพร้อมพูดหยอกล้อฉัน
“จ้ายาย หนูจะไปไกลๆเลย ฮ่าๆๆๆ ” ฉันพูดแล้วกอดยายไว้แน่
“ไปๆ ลูกเดี๋ยวตลาดวายกันพอดี” ยายผละฉันออกแล้วส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ แล้วฉันก็เดินไปเอารถคันโปรดเป็นรถ เอ็มสลาสสีเหลืองดำ “ไม่ลูกไม่เอารถนั้นไปนะรถมันเยอะที่ตลาดอันตราย เอาอีกคันไป” ยายพูดดักคอฉัน
“ยายค่ะ ก็ได้ๆค่ะ” ฉันพูดทำหน้าหงอยๆ ก่อนจะเห็นหน้ายายที่มองมาอย่างคาดโทษเลยตกลงไป และ ขับฟีโน่ออกมา
เรื่องที่สองของเค้าเอง เค้าไม่ทำเรื่องแรกแล้วรู้สึกไม่ค่อยโอเท่าไหร่เลยมาทำเรื่องนี้แทนถ้าไม่สนุกก็กด X นะไม่ต้องติหรือด่า เพราะ มันเป็นจินตนาการของเค้า แต่ถ้าชอบก็อ่านต่อได้ ไม่ขอให้เม้นหรือโหวตให้เพราะมันยุ่งยาก 555 อ่านอย่างเดียวพอ จบปิ้ง
Guest
