ตอนที่ 1
จุดเริ่ม...จุดเปลี่ยน
กระถินเป็นชื่อของสาวน้อยผู้อาภพ เธอเป็นเด็กสาวอายุ 18 ปีที่โชคชะตาเล่นตลก เมื่อครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้ทุกคนในครอบครัวเสียชีวิตลง หลังจากนั่นชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เธอต้องไปอาศัยอยู่กับลุงกับป้า ซึ่งเป็นญาติห่างๆ ซึ่งสาเหตุที่ลุงกับป้ารับเลี้ยงเธอเพราะต้องการให้เธอมาช่วยงานในไร่ ซึ่งลุงนิดเป็นสามีใหม่ของป้าอรและทุกครั้งที่มีโอกาสลุงนิดมักส่งสายตาลวนลามมาหากระถินเสมอ เนื่องจากกระถินเป็นเด็กสาวน่าตาดี มีดวงตากลมโต ขนตางอน จมูกโด่ง รูปร่างอวบแบบพอดีและมีส่วนที่เรียกว่าน่าอกน่าใจที่ใครเห็นแล้วเป็นต้องมอง และนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ลุงนิดมักแสดงอาการ
“กระถิน...” ป้าอรร้องเรียกหากระถินแต่เช้า
“ค่ะ..ป้าอร มีอะไรให้กระถินทำหรือป่าวค่ะ ” กระถินขานรับ
“ป้าต้องไปเยี่ยมญาติและไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสัก 2 – 3 วัน เธอต้องทำงานบ้านและดูแลลุงนิดแทนป้า”
“ได้ค่ะ” กระถินตอบรับแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เนื่องจากกระถินรู้ตัวว่า ตัวเธอเองต้องไม่ปลอดภัยแน่ถ้าหากอยู่กับลุงนิดตามลำพัง แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของป้าอรได้ เพราะเธอเองก็รูสาเหตุดีว่าทำไมป้าอรจึงต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เนื่องด้วยภาระหนี้สิ้นเงินกู้ที่ลุงและป้าไปกู้มาจากเจ้าหนี้เงินกู้หนุ่มที่มีชื่อเสียงในแถบจังหวัดระยอง และช่วง 2-3 ที่ผ่านมาก็มักมีชายใส่ชุดดำเข้ามาที่บ้านเป็นประจำและมักมีปากเสียงกับกลุ่มชายเหล่านั้นเสมอ ๆ
เช้าวันจันทร์เป็นวันที่ป้าอรต้องเดินทางไปต่างจังหวัด โดยป้าออกเดินทางตอน ตี 5 โดยมีลุงนิดและกระถินขับรถไปส่ง หลังจากส่งป้าอรขึ้นรถเรียบร้อยแล้วต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ระหว่างทางกระถินสังเกตเห็นปฏิกิริยาของลุงนิดดูกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลา และระหว่างเดินทางกลับเกิดพายุลมฝนตกกระหน่ำมาตลอดทาง เมื่อถึงบ้านกระถินจึงวิ่งลุยฝนเข้าบ้าน โดยที่ร่างกายของเธอเปียกปอนและเสื้อยืดคอกลมสีขาวที่สวมใส่อยู่ก็แนบชิดกับเนื้อเนียนขาวของเธอ เมื่อเข้ามาถึงในบ้านกระถินจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าระหว่างที่เธอกำลังยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่ เธอได้ยิ่งเสียงประตูห้องเปิดดังเอี๊ยดดดดด จึงหันหลังกลับไปดูและเมื่อเธอหันหลังกลับไปก็พบว่าลุงนิดวิ่งเข้ามาประชิดตัวเธอและยกแขนสองข้างขึ้นมากันเธอซ้ายขวาเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเธอก็สามารถเดาได้ทันทีว่าลุงนิดต้องการอะไรจากเธอ
“ลุงเข้ามาในห้องกระถินทำไมค่ะ”
“ลุงมีเรื่องให้กระถินช่วยลุงหน่อยได้ไหม” ลุงนิดกล่าวกับกระถินด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
“ได้ค่ะ แต่กระถินของทำธุระก่อนแล้วจะตามลงไปตอนนี้ลุงไปรอกระถินข้างนอกก่อนดีกว่าค่ะ” กระถินกล่าวตอบ ซึ่งดูแล้วลุงนิดไม่ตอบสนองกับคำพูดของเธอสักเท่าไร เพราะเวลานี้ลุงนิดเริ่มขยับมือลงมาลูบที่แขนของกระถินอย่างช้า ๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ลุงรักกระถินมานานแล้วเป็นของลุงนะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นกระถินผลัดลุงนิดออกจากตัวและรีบวิ่งลงมาด้านล่าง แต่เมื่อเปิดประตูออกตัวของเธอก็กระแทกกับร่างชายสูงโปร่ง หน้าตาคมเข้ม มีหนวดเคร่าบางๆ มองแล้วดูน่ากลัวยืนจองมองอยู่ที่หน้าประตู ซึ่งสภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับลูกหมาตกน้ำสักเท่าไร อีกทั้งเสื้อยืนตัวบางที่เปียกแนบติดเนื้อเธอก็ทำให้ชายหนุ่มคนนั้นจองมองเธออย่างไม่ละสายตาเช่นกัน
เรื่องราวจะดำเนินต่อไปเช่นไร รอนิดนะคะ..........
เรื่องนี้เป็นการเขียนเรื่องแรก หากมีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ด้วยนะคะ
หากมีคำแนะนำเพิ่มเติม อย่ารอช้าที่จะเตือนกันนะคะ