เมื่อกาลเวลาได้พาเขามาอย่างอีกโลกหนึ่งที่เขาไม่รู้จักและไหนจะได้พานพบคนหนึ่่งๆที่เปรียบเสมือน ดอกไม้ที่พร้อมเบิกบานเสมอ
.
.
.
จองกุก:ทำไมผมกับคุณไม่มาอยู่โลกเดียวกันนะ
แทฮยอง:ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงดีสิ
นายจะหายไปอีกแล้วหรอ
เราจะได้เจอกันอีกไหม
หรืออาจตลอดไป
แต่ถึงอย่างนั้น
...ฉันก็...
.
.
................................
ฉันรักนาย นายรักฉัน เรารักกัน แต่ว่าเราสองคนนะ...
.
.
ต่อให้เจ็บปวดมากแค่ไหนแต่เพื่อนายแล้วฉัน...
.
.
โชคชะตาพาให้เขามาอย่างโลกหนึ่งแล้วได้พานพบกับคนๆนั้น
เขาก็คิดว่าการมาอยู่ที่นี่มันดูน่าสนุกดีแต่เขาก็ลืมคิดเรื่องนั้น
ไปซะสนิทเลย
............................................................................................
นิยายเรื่องนี้เป็นแบบชายรักชายใครไม่ชอบกดปิดค่ะ
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาให้ศิลปินเสื่อมเสียแต่อย่างใดเราแต่งเพื่อความสนองนีทล้วนๆ
โปรดใช้วิจารณาในการอ่านด้วยนะคะ
.
.
.
Guest
