The Dark Knight [Yaoi]

The Dark Knight

....................

คำเตือน

บุคคลและชื่อสถานที่ที่ปรากฏอยู่ในเรื่องเป็นการสมมุติขึ้นของคนเขียนเท่านั้น ฉะนั้น ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ

เนื้อหาบางช่วงอาจมีเนื้อหาแบบ ชายรักชาย โผล่ออกมา ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับ กดปิดออกได้เลยครับ ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ

....................

บทนำ

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางทวีปยุโรป

"ใครกันน้า~ในใบประกาศเนียะ?"

"นั่นสิ ค่าหัวตั้ง 50 ล้านยูโรแน่ะ"

"ค่าหัวเยอะขนาดนี้ ไอ้คนที่อยู่ในใบประกาศจับนี่คงจะไปทำเรื่องร้ายแรงเอาไว้แน่ๆ"

"ถ้าจับมันได้ ข้าก็รวยเละเลยน่ะสิ!"

เสียงพูดคุยของเหล่าชาวบ้านดังขึ้นไม่ขาดช่วงพร้อมกับสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่แผ่นประกาศจับใบเล็กๆที่มีหมุดปักติดไว้กับต้นไม้ใหญ่ ในบรรดากลุ่มชาวบ้านที่กำลังยืนฮือฮาอยู่กับค่าหัวของคนในใบประกาศจับที่สูงลิบลิ่วนั่นก็มีร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่งในมือถือจอบพาดบ่าเอาไว้พร้อมกับรอบศีรษะมีผ้าสีขาวหม่นพันรอบแล้วเปิดเฉพาะส่วนใบหน้า ดวงเนตรสีเปลือกไม้โอ๊คยืนชำเหลือกตามองรูปลักษณ์ในใบประกาศจับสลับกับเงินค่าหัวที่กำกับอยู่บนกระดาษอย่างวิเคราะห์ก่อนที่ชายหนุ่มจะพ่นลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่งแล้วเดินแบกจอบโดยไม่ลืมก้มลงหิ้วตะกร้าใส่ผลไม้กลับบ้านไปด้วย

ชายหนุ่มเดินตรงไปตามทางเดินที่ทอดยาวไปจนถึงบ้านหลังหนึ่งที่ถูกปลูกสร้างอยู่ท้ายสุดของหมู่บ้าน ตัวบ้านมีสภาพเก่าและทำท่าจะพังอยู่รอมร่อแต่มันก็ยังคงความแข็งแรงเอาไว้ได้อยู่ ชายหนุ่มร่างสูงยืนสูดหายใจเข้าลึกๆอยู่รอบสองรอบพร้อมกับเรียวมือยาวเอื้อมไปเปิดประตูไม้เก่าๆบานนั้นออก

"แอนน่า แองเจล่า พี่กลับมาแล้วนะ!"

เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับบนใบหน้าหล่อปรากฏรอยยิ้มที่เจ้าตัวฉีกกว้างเจียนจะถึงใบหูอยู่แล้ว พลันเมื่อสองสาวเจ้าของชื่อได้ยินเข้าก็พร้อมใจกันหันขวับมาจ้องมองชายหนุ่มทันทีพลางบนใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มก็ปรากฏรอยยิ้มสดใสออกมา

"กลับมาแล้วหรอคะ พี่ลูเซี่ยน!"

ไม่พูดเปล่า ทั้งสองสาวเดินปรี่เข้ามากอดหมับเข้าที่รอบเอวของชายหนุ่มทันที แรงกอดของทั้งคู่ทำให้เขาเซจนเกือบจะล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปกับพื้นแต่โชคยังดีที่เขาคว้าจับขอบประตูไว้ทันเสียก่อนไม่งั้นเขาคงได้โดนน้องสาวทั้งสองที่น้ำหนักรวมกันกว่า 84 กิโลกรัมทับแบนจมดินเป็นแน่

"ฮ่ะฮ่ะ เบาๆสิเดี๋ยวพี่ก็โดนทับแบนแต๊ดแต๋กันพอดี"

"พี่อ่ะ! พวกหนูไม่ได้อ้วนกันสักหน่อยนะ!"

"ใช่ๆ!"

เสียงเจี๊ยวจ๊าวของสองสาวดังประท้วงขึ้นพร้อมกับบนใบหน้าเล็กพ่องแก้มขึ้นคล้ายๆกับว่าทั้งคู่กำลังงอนพี่ชายของตัวเองอยู่ ลูเซี่ยนฉีกยิ้มน้อยๆให้กับน้องสาวทั้งสองคนก่อนที่จะเลื่อนฝ่ามือทั้งสองข้างลงลูบศีระษะของสองสาวด้วยความเอ็นดู

"พี่ไม่ได้พูดสักหน่อยว่าน้องทั้งสองอ้วน แต่เอาเถอะพี่เอาผลไม้มาด้วยล่ะ"

ลูเซี่ยนกล่าวพร้อมกับหันไปหยิบตะกร้าผลไม้แล้วชูให้ทั้งคู่ดู เมื่อทั้งสองสาวเห็นผลไม้ในตะกร้าปุ๊บก็ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจเหลือล้นทันทีพร้อมกับฝ่ามือเล็กฉวยเอาตะกร้าผลไม้ไปจากมือของชายหนุ่มแล้วหมุนตัวอย่างมีความสุขเพราะวันนี้มีของกินแล้ว แต่แอนน่าและแองเจล่าก็ดีใจได้แค่แปบเดียวรอยยิ้มสดใสหุบลงพร้อมกับทั้งคู่หันไปมองหน้าของพี่ชายตนเอง ชายหนุ่มรู้ดีว่าทั้งสองกำลังคิดอะไรอยู่เขาจึงเดินไปนั่งย่อตัวลงอยู่ตรงหน้าของน้องสาวแล้วเอื้อมฝ่ามือออกไปรวบกอดทั้งคู่เอาไว้พร้อมกับคำพูดปลอบประโลมที่ดังออกมาจากริมฝีปากของเขา

"ไม่เป็นไร พี่ไม่เหนื่อยขอแค่น้องทั้งสองมีกินและอยู่อย่างสุขสบายพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว"

"แต่หนูอยากช่วยพี่ลูเซี่ยนมั่งหนิ"

"หนูก็อยากช่วย"แอนน่าและแองเจล่าพูดพร้อมกับกอดชายหนุ่มตอบ ลูเซี่ยนหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางฝ่ามือหนาก็ลูบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของน้องสาวเบาๆ ก่อนที่จะพูดตอบกลับไป

"พี่บอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ นี่ก็จะมืดแล้วพวกเจ้าทั้งสองก็ปิดประตูล็อกหน้าต่างให้ดีแล้วกันเดี๋ยวพี่จะเข้าป่าสักเดี๋ยว"

"ค่ะ!"

เด็กสาวทั้งสองขานรับพร้อมกันเสียงใส ซึ่งทำให้ลูเซี่ยนฉีกยิ้มออกอีกครั้ง ชายหนุ่มอ้าแขนออกเพื่อให้ร่างน้อยๆทั้งสองเดินปรี่เข้าไปในบ้านพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขายืนมองแผ่นหลังเล็กจนลับตาแล้วจึงหันไปคว้าขวานเล่มหนึ่งติดมือออกไปด้วย ชายหนุ่มเดินลัดเลาะไปทางด้านหลังบ้านซึ่งมีดงป่าขนาดใหญ่อยู่ เจ้าตัวยกขวานขึ้นพาดบ่าพร้อมกับก้าวขาเดินเข้าไปทันที บรรยากาศในป่าเป็นแบบรกทึบและอับชื้นเสียงนกร้องดังขึ้นสลับกับเสียงกระพือปีกและเสียงแหวกพุ่มหญ้าที่ผุดขึ้นมาขวางทางเขาเกือบตลอดทาง

ขณะที่ลูเซี่ยนเดินอยู่เขาก็คิดเรื่องใบประกาศจับที่เขาเห็นก่อนจะกลับบ้านไปตลอดทางว่าหากเขาสามารถจับคนที่อยู่ในใบประกาศจับได้ เงินรางวัล 50 ล้านยูโรนั้นก็จะตกเป็นของเขาและครอบครัว พวกเขาจะไม่ต้องมาลำบากแบบนี้อีกต่อไป มีของกินเท่าที่อยากจะกิน มีบ้านสวยๆอยู่ แต่สุดท้ายเขาก็เลิกคิดเมื่อมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเจอเพราะชื่อของคนในใบประกาศจับนั้นคือ'The Dark Knight'อัศวินผู้ถูกต้องคำสาปแห่งซาตานหรือที่ทุกคนเรียกกันว่าอัศวินดำ ทุกคนหวาดกลัวเขามากพร้อมกับที่ชิงชังเขามากเช่นกัน ทุกคนต่างพากันบอกว่าเขาคือ'ปีศาจจากนรก' แต่ลูเซี่ยนไม่คิดแบบนั้นเพราะอะไรเขาก็ไม่รู้หรอก แต่ชายหนุ่มเชื่อว่าการที่คนเราจะทำอย่างใดอย่างหนึ่งลงไปไม่ว่าจะดีหรือร้ายมันก็ต้องมีเหตุผลของมัน

เคร้ง!!!

"!?"

ลูเซี่ยนสะดุ้งตกใจหลุดออกจากห้วงแห่งความคิดของตนเองทันทีเมื่อได้ยินเสียงดาบกระทบกันลั่นป่า เสียงนั้นดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งเหมือนกับว่ากำลังมีใครสู้กันอยู่ ชายหนุุ่มค่อยๆเดินไปทางต้นเสียงอย่างช้าๆ เขาย่อตัวหลบอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่แล้วชะเง้อมองออกไปมองเพื่อที่จะดูว่าใครกันที่ทำให้เกิดเสียงอย่างเมื่อกี้

ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของลูเซี่ยนก็คือร่างสูงโปร่งของคนๆหนึ่งซึ่งกำลังเหวี่ยงดาบเล่มยักษ์ฟาดใส่ร่างของคน...ไม่สิมันใหญ่โตเกินกว่าที่จะเรียกว่าคน ร่างของเจ้าตัวประหลาดนั่นสูงกว่าคนปกติถึง 2 เท่า เขี้ยวเล็บยาวโง้งจนดูน่ากลัว นัยน์ตาสีแดงก่ำและเรียวหางยาวที่มีลูกตุ้มหนามอยู่ตรงปลายหางตวัดไปมา และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคนที่กำลังสู้อยู่กับเจ้าตัวประหลาดนั่นคืออัศวินดำ ชุดเกราะสีดำเงาและรูปลักษณ์ที่ราวกับอสูรกายยืนกวักแกว่งดาบเล่มยักษ์ฟาดใส่ร่างของตัวประหลาดไม่ยั้งอย่างคล่องแคล่วและว่องไวราวกับว่าดาบเล่มนั้นมีน้ำหนักเบาเหมือนขนนกก็ไม่ปาน

"โฮกกก!!!!"

เจ้าตัวประหลาดร่างยักษ์คำรามลั่นพลางตวัดฝ่ามือตบร่างของอัศวินดำซะปลิว แต่เจ้าของเกราะสีดำก็ม้วนตัวตีลังกาเปลี่ยนจากหัวที่จะโหม่งต้นไม้ให้เป็นฝ่าเท้าแล้วออกแรงถีบส่งกลับไปหาร่างยักษ์ตรงหน้าอีกครั้งโดยเหวี่ยงดาบฟาดลงไปศีรษะของมันเต็มแรงจนหัวมันทิ่มลงกับพื้นดินจนเป็นรอยแตกซึ่งบ่งบอกว่าแรงที่ฟาดไปเมื่อกี้รุนแรงขนาดไหน กระโหลกของตัวประหลากร่างยักษ์แหลกกระจายไปปริบตาเดียว เมื่อแน่ใจว่ามันตายแล้วอัศวินดำจึงเก็บดาบเล่มยักษ์ไว้ด้านหลังแล้วหมุนตัวเพื่อที่จะเดินจากไป ลูเซี่ยนซุ่มดูเหตุการณ์ที่เพิ่งจะจบลงไปอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตเมื่อกี้มันจะมีอยู่บนโลกและการพบเห็นอัศวินดำคนนั้นในเวลาเดียวกัน

"โฮกกก!!!!!!"

ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะคิดมากกว่านั้น อยู่ดีๆร่างที่น่าจะตายไปแล้วกลับลุกขึ้นแล้วกระโจนเข้าใส่ร่างของอัศวินดำอย่างแรงจนเขาล้มลงกับพื้นพลางดาบเล่มยักษ์ก็กระเด็นออกไปไกลจากตัวเขาซึ่งมันกระเด็นไปปักดินอยู่ตรงหน้าของลูเซี่ยนพอดิบพอดี เมื่ออัศวินดำล้มปุ๊บมันก็อ้าปากกว้างพร้อมกับพุ่งลงไปกัดคอของเขาเต็มแรงจนเลือดสีแดงข้นกระฉูดออกมาเหมือนน้ำพุเล็กๆ อัศวินดำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพลางสองมือพยายามจิกหัวที่เละเพราะแรงฟาดเมื่อครู่ออกให้ได้แต่ก็ถูกอุ้งมือของเจ้าตัวประหลาดจับข้อมือแล้วกดลงกับพื้นแน่นจนขยับไม่ได้เสียก่อน ร่างสูงภายใต้ชุดกเราะสีดำเงาพยามดิ้นสุดชีวิตแต่เรี่ยวแรงก็เริ่มหดหายลงทีละนิดเมื่อถูกดูดเลือดออกไปเรื่อยๆ ลูเซี่ยนเริ่มเห็นท่าไม่ดีจึงกระวนกระวายว่าจะช่วยดีมั้ยหรือปล่อยให้ตายดี แต่เมื่อเขานึกถึงหน้าน้องสาวทั้งสองเข้าเจ้าตัวก็นิ่งไปชั่วครู่ทันที ถ้าเราไม่ช่วย แอนน่าและแองเจล่าคงไม่ยอมยกโทษให้เราแน่ ชายหนุ่มกำมือแน่นพลางหันขวับไปจ้องดาบเล่มยักษ์ตรงหน้าทันที

เอาไงเอากันวะ! ลูเซี่ยนคิดพร้อมกับก้าวขาออกไปจากที่ซ่อนแล้วตรงไปจับด้ามดาบแน่นพลางพยายามดึงสุดแรงเกิดแต่ดาบยักษ์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลยแม้แต่นิดเดียว ขยับเซ่! ชายหนุ่มตะโกนในใจ พร้อมกับที่มือของอัศวินดำเริ่มหยุดขยับและลมหายใจเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ ลูเซี่ยนเริ่มหัวเสียเมื่อเห็นว่าชีวิตหนึ่งกำลังจะมอดดับลงอยู่เบื้องหน้าตนถึงว่านั่นจะเป็นอัศวินดำที่ถูกกล่าวกันว่าเป็นปีศาจจากนรกก็ตามซึ่งพอดีกับที่ภาพพ่อแม่ของเขาที่ถูกฆ่าตายเมื่อ 10 ปีก่อนโผล่ขึ้นมาในสมองของตนอีกครั้ง ไม่! มันต้องไม่เป็นแบบนี้!!

"ขยับเซ่!!!ไอ้ดาบเฮงซวยเอ๊ย!!!!"

ลูเซี่ยนตะโกนลั่นพลางออกแรงดึงดาบเล่มยักษ์สุดแรงจนฝ่ามือทั้งสองข้างถลอกไปหมด จนดาบยักษ์สามารถถูกดึงออกจากพื้นดินได้เมื่อดึงออกปุ๊บชายหนุ่มก็วิ่งตรงไปหาร่างเจ้าตัวประหลาดทันทีพลางกระโดดขึ้นสูงเหนือร่างของมันจนเจ้าตัวไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะทำได้ เจ้าตัวประหลาดได้ยินเสียงตะโกนของชายหนุ่มก็รีบผละออกจากคอของอัศวินดำแล้วหันไปประจัญหน้ากับลูเซี่ยนทันที

"ย้ากกกก!!!!!!!"

ฉัวะ!!!

เมื่อมันหันมาปุ๊บ มันก็ถูกบั่นคอจนขาดออกจากร่างแล้วศีรษะของมันกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ต้นหนึ่งเสียแล้ว เลือดสีดำเข้มไหลทะลักออกมาจากคอที่ขาดของเจ้าตัวประหลาดเหมือนน้ำพุพร้อมกับที่ร่างยักษ์นั้นล้มตึงลงไปทันที ลูเซี่ยนถูกดาบเล่มยักษ์ดึงตกลงไปบนพื้นดินจนหน้าไถลกับพื้นจนเป็นทางยาว ชายหนุ่มยันตัวลุกขึ้นแล้วสะบัดหัวหน่อยๆเพื่อไล่อาการมึนงงเมื่อครู่ออกไปให้หมด เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าเขาจะสามารถฆ่าเจ้าตัวประหลาดเมื่อกี้ได้ชายหนุ่มดีใจจนแทบอยากจะตะโกนออกมาดังๆแต่เมื่อดวงตาสีเปลือกไม้โอ๊คเหลือบไปเห็นร่างที่นอนเลือดไหลไม่หยุดของอัศวินดำเข้าเขาก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อครู่แล้วรีบลุกไปดูอาการของคนผู้นั้นทันที ชายหนุ่มดันร่างของตัวประหลาดออกไปให้พ้นจากร่างของอัศวินดำเมื่อร่างยักษ์พลิกออกไปปุ๊บเขาก็รีบเขย่าคนที่นอนหมดสติอยู่ทันที

"เฮ้! เจ้าเป็นอะไรมากรึเปล่าเฮ้!"

ลูเซี่ยนตะโกนเรียกพลางออกแรงเขย่าเพื่อหวังให้คนที่นอนอยู่ตื่น ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นบาดแผลที่ถูกเจ้าตัวประหลาดกัดจนเหวอะและมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดเขาจึงต้องฉีกแขนเสื้อของตัวเองออกแล้วนำไปพัดรอบคอของอัศวินดำเพื่อที่จะห้ามเลือดก่อน หลังจากห้ามเลือดปุ๊บลูเซี่ยนก็ทิ้งตัวนั่งแหมะอยู่ข้างๆล่างของอัศวินดำทันทีอย่างจนปัญญาว่าจะทำอย่างไรดีกับคนที่นอนหมดสติอยู่เบื้องหน้าตน ลูเซี่ยนนั่งเค้นสมองหาทางออกอย่างเอาเป็นเอาตายจนหัวจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ซึ่งสิ่งที่ชายหนุ่มคิดออกได้ขณะนี้ก็คือ'ต้องช่วยชีวิตชายคนนี้ไว้ให้ได้' เมื่อคิดแบบนั้นชายหนุ่มร่างสูงก็แทบอยากจะถอนหายใจออกมาทันทีเมื่อคิดที่จะต้องช่วยชีวิตของอัศวินดำเอาไว้ หวังว่าสิ่งที่พี่ได้ตัดสินใจทำลงไปนี้ พี่คงจะไม่คิดผิดนะ แอนน่า แองเจล่า

....................

แนะนำตัวละครหลัก

อีวานอฟ โดโนแวน

(The Dark Knight)

ลูเซี่ยน นิคาซิโอ้

(The White Knight)

....................

ไรท์อาจจะมาอัพช้านะครับ เพราะไรท์จะแวะไปแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อด้วย และนิยายเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีเรื่องแรกของไรท์ถ้าเขียนแปลกไปก็ขออภัยด้วยนะครับ ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะครับ บ๊ายบาย\(^o^)/