นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ--- เบส"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
"มึง..เอ่อ คุณไปทำอะไรมา!"ผมคงไม่มีสิทธินับมันเป็นเพื่อนได้อีกแล้ว ขอโทษนะ..มึง
"..."มันเงียบไปแล้ว เพราะอาจเป็นเพราะผมเปลี่ยนสรรพนามของผมกับมัน ก่อนที่มันจะล้มลงสลบไป มันกูพูดคำๆหนึ่งที่ไม่คิดว่า ไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองที่จะได้ยินมันพูดอีก
"กูขอโทษ..กลับมา..เป็นเหมือนเดิม..เถอะ"นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่มันพูด ก่อนที่มันจะสลบไป
"ขอโทษนะ..มึง มัน..สายเกินไปแล้ว"จริงๆผมก็แอบดีใจนะที่มัน..อนากกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่..มันสายไป นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
"เบส นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
" นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
"เบส นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
"เบส นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
" นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมกับเบสตัดขาดความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา จนตอนนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าหากผมกับมันสามารถกลับความเข้าใจกันได้ รับฟังปัญหา และก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ผมคงไม่มานั้งเครียดหน้ามุ่ยขนาดนี่หรอก แต่...ผมหิวข้าวอ่ะครับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย นึกถึงวันก่อนๆที่มันพาผมมาเลี้ยง KFC เนื่องจากวันเกิดผม อร่อยจนลืมไม่ลงเลย...เดี๋ยวนะแล้วผมจะถึงมันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองเล๊ยยย
ก็อกๆ
"หืม? ใครมาเคาะประตูก็วะ เด็กส่งพิซซ่าหรอวะ เป็นงั้นคงดีดิ"ในใจผมก็มีแต่เรื่องของกินเนี่ยแหละฮะ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ
ตึงๆๆ
"มาแล้วครับ กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะครับ"ผมพูดออกไป จะมาทุบอะไรประตูนักหนา พังขึ้นมามีแต่ความ
ชิบหา- กูเป็นคนจ่ายนะโว๊ยยย!
แอ็ดด~
"ครับ มีธุระอะไรหรอครับ---"ผมนี่อึ้งเลย ไม่ให้ผมพูดได้ไง ก็คนที่มาหาผมเป็น..เบส
"อะ..เอก.."เสียงอันคุ้นเคยที่ผมเคยได้ยินมันทุกวัน ตอนนี้กลับแหบจนแทบไม่ได้ยินเสียง
"เบส..เอ่อ คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ?"ผมถามออกไป ผมคงไม่มีสิทธิที่จะนับมันเป็นเพื่อนได้อีกแล้วล่ะ กูขอโทษนะ..มึง
"...."มันเงียบไปครับ ไม่แปลกหรอก ผมเปลี่ยนสรรพนามให้ดูเหมือนคนกำลังรู้จักกัน มัน..เจ็บนะครับ เจ็บใจ ที่ผมต้องทำแบบนี้ ก่อนที่มันจะนอนหลับยาวๆ มันก็ขยับปากของตัวเองเพื่องสื่อบางอย่าง
ไม่คิดว่าผมจะได้ยิน..มันอีกครั้ง
"กูขอโทษ..กลับมาเป็น..เหมือนเดิม..ได้ไหม?"
อึก..ฮึกก..ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ผมดีใจมาก มากที่สุด แต่...
"ขอโทษนะมึง..แต่..มันสายไปแล้ว"กูขอโทษ มันจะไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว..
——★★——★★——★★——★★——★★——★★——★★——★★——★★——★★——★★——
สวัสดีทุกคน
ที่หลงเข้ามาอ่านด้วยความตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ
นี่ก็เป็นเรื่องที่ 4 แล้ว ที่เขียนจินตนาการที่สมองอันน้อยนิด ด้วยความตั้งใจ
หลังๆไม่ค่อยว่าง เพราะการบ้านเยอะโครตๆ แต่ก็จะค่อยๆขยันลงไปที่ละนิด ลงดีกว่าไม่ลงละกันเนอะ ขอบคุณทุกกำลังใจนิดๆหน่อยๆที่มีให้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ >w< ♥
–ด้วยรักจากคนแต่ง–
Guest
