รอยเสน่หา (จบเรื่อง)

รอยเสน่หา

แนะนำตัวละคร

William    Roy

“ตี๋หล่อ  หน้าคม   ลูกผสม  นัยน์ตาชวนฝัน”
เขานี่แหละมาเฟียของแท้ตั้งแต่ต้นตระกูลพอกพูนมาถึงรุ่นปัจจุบัน
สำหรับสาวๆหลายคนเขาเรียบหรู  ดูดี และ ดึงดูดใจพอ
เพียงยิ้มละลาย ที่ส่งผ่านจากใบหน้าหล่อเหลาพวกเธอพร้อมเสนอให้เขาสนองในทันที
เขาอยู่เหนือความคิดเธอเหล่านั้นเสมอ
แต่พอมาเจอหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้านอกจากเขาได้เป็นแค่ยามสุดแสนธรรมดาแล้ว 
นิยามของชายหนุ่มคือไอ้บ้าหื่นกามสุดแสนที่จะทรามแบบไม่รู้ตัวอีกด้วย

----------------------------------------------------------------

เธอเห็นเขาเป็นยามในสถานีรถไฟ  เขาก็ตามน้ำแต่โดยดี    
 เขาเสนอตัวช่วยหล่อน แต่โดนปฏิเสธซะหน้าหงาย
คนไม่เคยแพ้อย่างเขา จะปล่อยแม่กวางน้อยหลงดงฮ่องกงได้อย่างไร!
เธอสวย ฉลาด  น่ารัก  แถมปากเธอยังจัดว่าเผ็ดร้อนยิ่งกว่าพริกพิโรธ
ถ้าได้ลองจูบรสชาติจะเป็นอย่างไรจะแสบร้อนเพียงไหนกันนะ แค่คิดก็ย่ามใจเสียแล้ว !


__________________________________________________________

อาภากร   เนรธรพิพัฒน์

" สาวสวย  ใจหิน เย็นชากับความรัก.................ผู้เคราะห์ร้าย"

เธอไม่เคยมีความรักและไม่คิดจะครอบครองมันในชีวิตนี้

จนเธอได้อ่านนิยายเล่มหนึ่ง

ในนั้นบรรยายถึงความสวยงามของบรรยากาศที่สุดโรเมนติกเหลือแสน
คู่พระนางหล่อสวย  รวยเริด  
สถานที่อันงดงามถูกพรรณาให้คนอ่านลืมโลกไปชั่วขณะ 
ทั้งหมดทั้งมวลดึงเธอให้ก้าวไปยังเกาะแห่งนี้ ฮ่องกง

เธอไม่ได้มาเพื่อพิสูจน์รัก  แต่มาขอมาพักดูบรรยากาศ  
ที่ผู้เขียนสร้างสรรค์นามปากกาแสนสวยบรรจงแต่งให้นิยายเล่มนี้เหมือนมันมีชีวิต

--------------------------------------------------------------------

กระเป๋าถูกฉกคือความระทับใจในประการแรกที่มาเยือนเกาะแห่งนี้
เอกสารทุกอย่างหายหมด!! จะเหลือก็แต่นิยายเล่นเดียวที่ตกอยู่กับพื้น

ยามสถานีรถไฟอาสาช่วยเธอ  เป็นเหตุให้หญิงสาว ต้องอยู่ร่วมชาคาเดียวกันกับเขา
ประเด็นก็คือ เขาหล่อ เธอแพ้คนล่ำ วิลเลียมมีครบ

ทั้งใจเธออยากเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าลากลับประเทศไทย แต่!!! ไหนละเงิน
แต่ที่จัดว่าให้อภัยไม่ได้ก็คือ ...... เขาชอบทำตัวน่ารัก เขย่าหัวใจเธอเป็นพักๆ
นี่ไงเล่า.........ที่ทำคนจิตแข็งอย่างเธอเริ่มอ่อนใจ
ไม่นะเธอตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ว่าจะขึ้นคาน อยู่เป็นโสดแบบโดดเดี่ยว
อย่าทำแบบนี้ได้ไหม............ ใจมันกำลังจะละลาย

           จินตนาการตามใจชอบ

สุดแต่ใจจะไขว่คว้าเลยค่ะนักอ่านขาาา

พบกับนิยายหวานซึ้งตรึงใจ

เคราะร้ายจะเปลี่ยนเป็นเคราะห์รักได้หรือไม่

พบกันใน

รอยเสน่หา

ตัวอย่างเนื้อเรื่อง

“ทำอะไรทานหรือครับ  ” ชายหนุ่มกอดอกพิงประตู "มีอะไรให้ผมช่วยไหม" เขาเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะด้วยความเคยชิน

หญิงสาวหันขวับมาแทบสำลักน้ำแกงที่กำลังชิมอยู่  คุณพระ! เขาถอดเสื้อ  หญิงสาวค้างช้อนน้ำแกงที่กำลังจ่อเข้าปากอยู่อย่างนั้น  สายตาเธอไล่สำรวจไปตามร่างกายชายหนุ่ม  โอ้แม่เจ้า  กล้ามสวยชะมัด...นั่งคือสิ่งที่สมองตะโกนให้ก้องไปทั่วโสตประสาทเป็นเหตุให้...เธอ...ใจสั่น

“ คุณ  คุณ   คุณ " ชายหนุ่มปัดป่ายมือไปมาเพราะเห็นว่าเธอนิ่งค้างกลางอากาศอยู่นาน " อ่านกินผมอยู่ละสิ ” เขามองเธอกลับ ยิ้มกริ่ม

อั๊ยยะ เขาอ่านใจเธอออก  เขารู้......ได้ยังไงเธอแสดงออกขนาดนั้นเลยหรือ

ดวงหน้าวิลเลียมในยามนี้ช่างชวนมอง จมูกเป็นสัน แม้กระทั่งดวงตาพราวระยับเข้ากับริมฝีปากหนาได้รูปส่งเสริมให้เขาหล่อเหลา...ไร้...ที่ติ หญิงสาวอยากโทษท้องฟ้าที่ทำองศากับแสงหรือไม่ก็อยากโทษที่เขาออกกำลังกายเยอะเกินไป หรือเปล่าอาจเพราะอาชีพที่ต้องรักษาความปลอดภัย โอ้ย...อะไรก็ช่างตอนนี้....เธอ...ตา....ลาย

เท่าทันความคิดเขาประชิดตัวเธอรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด หญิงสาวค่อยๆถอยร่นไปข้างหลัง ไม่รู้ว่าสิ่งกีดขวางเป็นอะไรบ้างละ เธอจะตั้งหน้าตั้งตาถอยหลังชนมันให้หมดพังก็พัง แตกก็ช่าง  ถ้าเขายังดาหน้ามาแบบนี้ จนในที่สุดเขาได้ต้อนเธอจนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะอีกตัว....อาภากรเริ่มหมดทางหนี.......

ช้อนในมือร่วงหล่นลงกับพื้นเหมือนมันสโลว์จนเธอเห็นน้ำแกงเป็นหกไปพร้อมกัน   เขากระชับวงล้อมเธอไว้ด้วยลำแขนแกร่งทั้งสองข้าง เพื่อไม่ให้เธอหนี ให้ตายเถอะเขายื่นหน้ามาใกล้เธอแล้วกระนั้นหญิงสาวก็ยังทำใจกล้าจดจ้องเขาอยู่  ดวงตาชายหนุ่มที่แสนจะพราวเสน่ห์เปลี่ยนมาเป็นเจ้าเลห์แกมโกงทันใด

“ผมอนุญาตให้จับฟรี” พูดพรางมองไปยังแผงอกตนเอง ใบหน้ายังไม่หุบยิ้มเลยสักนิด คนขี้แกล้งบอกถึงข้อเสนอ อย่างไรเสียผู้หญิงก็คือผู้หญิงจะกล้าทำอะไรแบบนี้ได้อย่างไร เขาแค่ล้อเล่นกับเจ้าหล่อนเท่านั้นไม่ได้คิดจริงจังสักนิด เธออาจผลักเขาออก หรือไม่ก็กรีดร้องตามประสา บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ห่างจากผู้คนมากพอสมควรแทบเรียกว่าปลีกวิเวกจะกลัวอะไรเล่า อย่างมากนกแถวนี้ก็คงจะบินให้ว่อนเพราะแตกตื่นหรือไม่แก้วหูเขาก็ดับไปชั่วขณะ ไม่มีอะไรต้องกังวนเลยจริงๆ

อาภากรใจเต้นตึกตักให้ตายเถอะแผงออกเขาอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆโชยมาชิดจมูกเธอ นัยน์ตาคมเข้มทรงเสน่ห์อย่างร้ายกาจ จดจ้องมาที่หญิงสาว ริมฝีปากที่อมยิ้มน้อยๆนั้นช่างชวนมอง อาภากรกัดปากช่างใจเพียงนิด ก่อนส่งยิ้มแพรวพราวให้กับคำเชิญชวนที่ยั่วยวนใจมิใช่น้อย

“ได้หรือค่ะ”  หญิงสาวส่งยิ้มอ่อนหวาน ละลายใจคนมองมานักต่อนักให้ยามหนุ่ม

“ได้สิครับคนสวย”  เขาส่งยิ้มกลับคืน  เธอจะกล้าขนาดนั้นเชียวหรือ คิดพลางส่งสายตาเชื้อเชิญหญิงสาวด้วยความปราถนาที่มีเหลือล้น

“ถ้า....อย่างนั้นก็ ........ไม่เกรงใจแล้วนะค่ะ” หญิงสาวเริ่มสัมผัสขึ้นลงระหว่างแผงอกเขา เธอจ้องหน้าชายหนุ่มอีกครั้งมีริมฝีปากอิ่มยิ้มยั่วยวนเป็นของแถม สายตาเชื่อมหวานในทีนั้นชวนใจเต้นแรงเสียเหลือเกินวิลเลี่ยมเริ่มมีอาการหายใจติดขัดขึ้นมาเสียอย่างนั้น เธอช่างน่า.....หลงไหล

วิลเลี่ยมรู้สึกถึงการเลื่อนขึ้นลงตามแผงอกของตนชายหนุ่มกลั้นหายใจแทบ.................ไม่ทัน

ว๊าว.........เอาแล้วเว้ยวิลเลียมเอ้ย งานนี้มีลุ้นใจเต้นแรงงงงงงงงงง

รอยเสน่หา

ปรางค์มาลี

www.mebmarket.com

กระเป๋าถูกฉกคือความระทับใจในประการแรกที่มาเยือนเกาะแห่งนี้เอกสารทุกอย่างหายหมด!! จะเหลือก็แต่นิยายเล่นเดียวที่ตกอยู่กับพื้นยามสถานีรถไฟอาสาช่วยเธอ เป็นเหตุให้หญิงสาว ต้องอยู่ร่วมชาคาเดียวกันกับเขาประเด็นก็คือ เขาหล่อ เธอแพ้คนล่ำ คุณยามมีครบทั้งใจเธออยากเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าลากลับประเทศไทย แต่!!! ไหนละเงินยามหนุ่มก็ช่างอ่อยเหลือเกิน ทำไม ทำไม! ถึงชอบเดินแก้เสื้อ!

รอยเสน่หา

ปรางค์มาลี

www.mebmarket.com

กระเป๋าถูกฉกคือความระทับใจในประการแรกที่มาเยือนเกาะแห่งนี้เอกสารทุกอย่างหายหมด!! จะเหลือก็แต่นิยายเล่นเดียวที่ตกอยู่กับพื้นยามสถานีรถไฟอาสาช่วยเธอ เป็นเหตุให้หญิงสาว ต้องอยู่ร่วมชาคาเดียวกันกับเขาประเด็นก็คือ เขาหล่อ เธอแพ้คนล่ำ คุณยามมีครบทั้งใจเธออยากเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าลากลับประเทศไทย แต่!!! ไหนละเงินยามหนุ่มก็ช่างอ่อยเหลือเกิน ทำไม ทำไม! ถึงชอบเดินแก้เสื้อ!

พูดคุยกันในเพจจร้า ปรางค์มาลี,ไหวอิง

พูดคุยกันในเพจจร้า

ปรางค์มาลี,ไหวอิง