บทนำ
"จับมันให้ได้"เมื่อเสียงของผู้เป็นนายสั่งออกมา. คนชุดดำกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งตามร่างของผู้ชายตัวสูงผมสีเทา คนที่ถูกหมายหัว กลุ่มคนชุดดำวิ่งตามออกไปหนึ่งในนั้นชักปืนออกมายิงโดนเข้าที่ขาขาวของผู้ชายร่างสูง เมื่อเจ้าของเสียงที่สั่งลูกน้องให้ไล่ตามมา ได้เห็นภาพของคนตรงหน้าเจ็บปวดเนื่องจากโดนยิงจนลงไปนอนกองกับพื้น เขายกยิ้มขึ้นที่มุมปากด้วยความพอใจ
"พวกมึงต้องการไร" ร่างสูงเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยพอเขาออกจากสนามบินก็เจอกลุ่มคนชุดดำขี่รถไล่ประกบพร้อมกับยิงล่อรถจนยางแตก รถเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ เขาออกมาจากรถทันก่อนที่มันจะระเบิด ก็โดนกลุ่มคนชุดดำไล่ตามจึงวิ่งหนีออกมาแล้วโดนยิงหมดสภาพความหล่อ
"อะไรกัน...มึงจำกูไม่ได้หรอไอ้ทิว" ชายหนุ่มหน้าหวานถอดหมวกกันน๊อกออก ทำให้คนที่โดนยิงถึงกลับเบิกตากว่าง มองคนตรงหน้า
"ไอ้ธีร์" ทิวเรียกชื่อนั้นด้วยความตกใจ ใช่แล้วทิวกลับธีร์ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ก็แค่เคยอะน่ะ เพราะตอนนี้แม้งแต่คนแปลกหน้ายังเป็นไม่ได้
"กูดีใจนะที่มึงยังอุส่าจำชื่อกูได้" ธีร์หนุ่มน้อยปากแดงตาโตผิวขาว หันไปพยักหน้ากับลูกน้องสองคน ทันใดนั้น ลูกน้องของธีร์ก็เข้าไปจับทิวไว้
"มึงจับกูทำไมปล่อยดิว่ะ!!" ทิวตะโกนเสียงดังเมื่อลูกน้องของธีร์จับเขาขึ้นรถตู้สีขาวกระจกดำสนิด
"เดียวกูจะช่วยให้มึงจำได้เองไอ้ทิว" ธีร์พูดเสียงต่ำด้วยเเวดตาที่ไร้ซึ่งอารมณ์แล้วเดินไปขึ้นรถบิกไรท์สีแดงคู่ใจบิดออกไปด้วยความเร็วเหนือแสง (เออเวอร์ไปแล้วคะ-;-!)
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราอยางไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ เรียกเราว่า อ้อนลี่ ก็ได้นะคะ
มีไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ #มือใหม่หัดเขียน มีไรก็คอมเม้นกันไว้นะคะลี่จะพยามมาอัพลงให้ทุกวันเลยนะคะ