บทนำ
นี้หรอการรับผิดชอบหนี้สินที่มันแตกต่างจากการหาเงินจ่ายอย่างสิ้นเชิงมาก
หากย้อนเวลากลับได้ ผมจะไม่เรียนหนังสือถ้ามันทำให้ต้องมารับผิดชอบโดยการทำเรื่องบ้าๆแบบนี้
ไม่มีใครสามารถย้อนเวลากลับได้ถึงแม้จะอยากย้อนเวลาขนานไหนก็ตาม อยากจะให้มีโดราเอม่อนแต่คงเป็นได้แค่ความฝันเฟื่อนแสนมีความสุข
" นี่ นาย จะทำไร ปล่อย อื้อออออ " พูดยังไม่ทันจบคำเลย ปากหนาของคนตัวสูงประกบปากผมอย่างรวดเร็วดุเดือดดุดันพร้อมความป่าเถื่อนที่สุด
ผมใช้แรงทั้งหมดผลักคนตัวสูง ใช้มือบางๆเรียวของผมฟาดลงไปบนใบหน้าของคนตัวสูง
" ทุเรศที่สุด ฉันมาทำงานใช้หนี้ไม่ใช่มาขายตัว" คำพูดผมท้าทายคนตัวสูงมาก
คนตัวสูงใช้มือบีบคางผมอย่างแรง จนปวดกรามเอาเรื่องเหมือนกัน
"เล่นตัวหน่อยเลย นายผ่านมากี่คนแล้วละ ดูท่าทางจะแรดๆ ร่านๆ ทำตัวใสใส ร้ายเดียงสา"บีบแรงกว่าเดิม
ผมได้แต่เงียบน้ำในตาไหลลงมาอาบแก้มใสผมสองแก้มเจ็บกับคำพูดคนใจร้ายที่พูดออกมาแบบนั้น ผมไม่เคยทำแบบที่เขาพูดเลยสักนิด
Guest
