ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงประจำปีของชาวเหมืองเพชรแลคน่า
ทั้งสุรา นารี พรั่งพร้อม
แต่มันไม่ได้ทำให้ เบย์เดน อิเมอร์ซัน สนใจสักเท่าไร
นอกจากเวทีประลองพละกำลังในเวทีแปดเหลี่ยมนั่น
และค่ำคืนอันพิเศษนี้ สองศรีพี่น้องตระกูลอิเมอร์ซัน ก็ลงมาประหัดประหารกันเช่นเดิม
"ถ้าล้มผมได้ผมมีสาวสวยยกให้พี่คนหนึ่ง"
"ไม่ ขอเป็นปืนงามๆสักกระบอกดีกว่า"
...............................................................
หากภาพความคิดของใครหลายคน นักธุรกิจค้าเพชร ควรจะใส่สูทแบรนด์หรู อยู่ในสถานที่ที่แวดล้อมด้วยเทคโนโลยีสุดล้ำ แต่สำหรับเขา เบย์เดน อิเมอร์ซัน ทายาทลำดับ ๑ ของบริษัทค้าเพชรอันดับต้นของโลก เขาเลือกที่อยู่ที่ นี่ เหมืองเพชรแลคน่า กับความดิบ เถื่อน เต็มฉบับตามสไตล์อดีตมาเฟียผู้ล้างมือมานานกว่าสิบปี
"ไอ้บ้าแดเนียล มึงส่งเด็กไฮสคูลที่ไหนมาให้กูนี่"
"เอาน่าพี่ชาย น้องเขาหน้าอ่อนเฉยๆหรอก รับไว้เถอะ"
เบย์เดน กดวางสายน้องชายตัวดีอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันมามองสาวน้อยหน้าแฉล้มที่นั่งยิ้มอยู่ตรงหน้า
"รู้ใช่ไหมว่ามาที่นี่ทำไม"
"ทราบค่ะพี่แดเนียล บอกว่าไม่ต้องกลัว คุณเบย์ชอบผู้ชาย"
"หึ่ม! ไอ้น้องตัวดี"
มินตรา หญิงสาวที่ถือความลับบางอย่างและเส้นทางเดินต้องมาพบ กับสองพี่น้องตระกูล อิเมอร์ซัน
"เธอนอนฝันร้ายแบบนี้ทุกคืนเลยหรือไง"
"ใช่ค่ะ คุณเบย์กอดฉันให้หลับหน่อยได้ไหม"
"ทำไมเธอถึงวุ่นวายแบบนี้" เขาบ่นแต่รีบขยับตัวโอบกอดหญิงสาวโดยเร็ว
ให้ตายเถอะนี่มันในรอบกี่ปีกันนี่ที่ฉันกอดผู้หญิง
02.35 น.
ร่างบางหลับสนิทในอ้อมกอดเขา !
แต่เขาเล่ามีมีบางอย่างที่ตื่นตัวอยู่ตอนนี้ !
แล้วฉันจะหลับยังไงละสาวน้อย
โดย พะยอมสีรุ้ง/ดอกแก้วสีส้ม
ฝากติดตามกันด้วยนะคะ เฮียเบย์สายแข็ง
นักเขียนมือสมัครเล่น ทุกอย่างที่ขีดเขียนเกิดจากสมองน้อยๆและจินตนาการเพ้อเจ้อ
ของไรท์ อย่าก็อบกันเลยสงสารเถอะค่ะ
เมื่ออ่านแล้วขอกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ จะได้มีแรงนั่งพิมพ์ต่อ
ฝากกดไลค์เพจด้วยจร้าาาาาาา
นามปากกา ดอกแก้วสีส้ม,พะยอมสีรุ้ง
นามปากกา ดอกแก้วสีส้ม,พะยอมสีรุ้ง
Guest
