@ bigbadboii [JunSeung FIC]

Bigbadboii

เลิกเรียนรึยัง

Bigbadboii

คิดถึงจัง

Bigbadboii

กลับบ้านอย่ามัวแต่เท่ยวกับโยซอบ

เสียงแจ้งเตือนจนโทรศัพท์ในมือสั่นไม่หยุด  จนคนสวยเจ้าของเครื่องต้องกดดูแอปสีเหลืองเพื่อดูข้อความเหล่านั้น  ก่อนกลีบปากบางจะคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนส่งมาเป็นใคร

89_h

คิดถึงเหมืนกัน กำลังจะกลับ

นิ้วเรียวกดตอบข้อความแทบจะทันที  ถึงแชตจะดองไว้มากมายหลายพันแชต  ไม่ว่าจะแชตของหนุ่มต่างคณะรึรุ่นพี่ที่ตามจีบแต่มีไม่มีซักครั้งที่ร่างบางจะกดอ่านไวเลยซักครั้ง  เว้นก็แต่แชตของเพื่อนสนิทอย่างโยซอบ  และกีกวัง  รึของเพื่อนร่วมเซกอย่างทิฟฟานี่ แบมแบม และนัมแท  แต่ที่เห็นตอบบ่อยที่สุดก็ของคนนี้ละมั้ง  เจ้าของแอคนี้ที่ใช้ชื่อว่า bigbadboii

bigbadboii

เหมือนฝนจะตกอย่าตากฝนนะ

รอเพียงไม่นานข้อความจากใครอีกส่งถูกส่งกลับมาอีกครั้ง

89_h

ไม่อยากให้เปียกก็มารับซิ

กดส่งไป  ดวงตาสวยใสหลุบต่ำ  ก่อนจะถอนหายใจด้วยความรู้สึกเศร้าเล็กๆ

ถึงจะคบกันคุยกันมานานกว่า 5ปีแต่ เขาก็ไม่เคยเห็นจุนฮยองด้วยตาจริงๆเลยซักครั้งเห็นก็เพียงแต่รูปของร่างสูงอีกคนในไอจีก็เท่านั้น

ใช่ คบมา5 ปีแต่กลับไม่เคยเจอเลย  แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ยังรักจุนฮยองอยู่ดี

ตลอดเวลาที่คบกันถึงจะได้เจอกันหลายครั้งแต่จุนฮยองก็มักจะบอกว่างานยุ่งมาหาไม่ได้  ซึ่งฮยอนซึงเองก็ไม่ได้งอแงอะไร  คุยกันไปเรื่อยๆก็ได้บางทีการเจอกันอาจทำให้รู้สึกเปลี่ยนไปก็ได้ละมั้ง  ถึงร่างบางจะสวยจนมีดรีกรีเป็นเดือนคณะมีคนเข้ามารุมล้อมมากมายแต่ไม่เคยจะสนใจใครเลยนอกจากผู้ชายคนนี้ที่ใช้ชื่อแอคเค้าว่า bigbadboii

มันอาจดูตลกในสายตาหลายๆคนที่เขาหลงรักแม้กระทั่งคนที่ไม่เคยตัวจริงเลยซักครั้ง  แต่เขาจะสนใจทำไมละ  แบบนี้มีความสุขกว่าเป็นไหนๆ  ถึงบางทีเจ้าเพื่อนตัวดีอย่างโยซอบจะคอยจัดแจงหาหนุ่มๆมาให้แต่ฮยอนซึงก็ได้แต่เอ่ยปฏิเสททุกครั้ง  ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาไม่อยากนอกใจคนในคาทกคนนั้น

คนที่เป็นเจ้าของหัวใจเขา  ยงจุนฮยอง

89_h

ถึงบ้านแล้วแต่เพื่อนจะมาบ้านเดี๋ยวต้องออกไปรับนะ

ส่งข้อความไปรายงานคนรักตามนิสัยเคยชิน

bigbadboii

ใครครับ ผชรึผญ

ข้อความส่งตอบกลับมาพร้อมสติ้กเกอร์ที่แสดงถึงอาการน้อยใจ  ร่างบางยืนหัวเราะคิกคักอยู่ริมรั้วคนเดียว

89_h

จีมินกับจองกุกน่ะ  ผชทั้งคู่เลย

bigbadboii

ฉันหึงนะ

89_h

สองคนนั้นมีแฟนแล้วหรอกจะหึงทำไม คึคึ

ฉีกยิ้มกว้างจนตาปิดก่อนจะเดินไปหาเพื่อนทั้งสองคน

“ไอ้จุนคยกับใครวะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวมึง”  ดงอุนเพื่อนสนิทของร่างสูงเดินมาตบบ่าแรงๆ  ก่อนจะแซวยิ้มๆ

“เมียกูครับ ไมมึงอิจฉาเหรอ”  จุนฮยองหันไปมองเพื่อนก่อนจะยักคิ้วกวนๆส่งให้

“อิจฉาเหี้ยไรครับ  ให้มามีเป็นตัวเป็นตนไม่เอาหรอก” ดงอุนยักไหล่อย่างไม่ยี่ระ

“เออว่าแต่  มึงคบกับน้องเขาก็นานทำไมไม่ยอมไปหาซักทีวะ  จะตามมองเป็นพวกโรคจิตทำไม” นั่นซิตัวเขาก็แปลกใจเหมือนกัน  ตั้งแต่คบกันมาก็เห็นมีแต่จุนฮยองที่คอยเฝ้ามองดูฮยอนซึงตลอดแต่ไม่เห็นจะเข้าไปหารึทักทายซักที

“กลัวน้องเขารับไม่ได้วะ”  ร่างสูงขมวดคิ้ว  ทำหน้าจริงจังจนดงอุนขำออกมาเสียงดัง

“เข้าใจว่ามึงหล่อน้อยกว่ากู  แต่แล้วสาวๆที่ตามอ้อยมึงทุกวันแปลว่าอะไรวะ”  จุนฮยองไม่ได้ตอบอะไร  ร่างสูงลุกพรวดพราดก่อนจะไม่ลืมหันไปบอกเพื่อนตัวดี

“น้องซึงเลิกเรียนแล้ว บอกไอ้ซูโฮด้วยเดี๋ยวงานกูเอามาให้ ไปก่อนนะ” พูดจบก็ก้าวขายาวๆออกจากตรงนั้นทันที

bigbadboii

วันนี้มีใครมาจีบป่ะเนี่ย

89_h

ไม่มีซะหน่อย  ถึงมีก็ไม่สนหรอกแบร่

แลบลิ้นใส่หน้าจอ  ถึงอีกคนจะไม่เห็นแต่อดหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ  การกระทำของฮยอนซึงทำให้โยซอบที่นั่งทำงานอยู่ด้วยกันหัวเราะออกมาสียงดัง

“ไอ้สวยไอ้บ้า จะเลียจอรึไงห่ะ 555” เสียงโยซอบดังลั่นไปทั่วบริเวณจนฮยอนซึงยกมือปิดปากเพื่องตัวเล็กแทบไม่ทัน

การกระทำสุดน่ารักนั่นมีใครอีกคนมองมันตลอดเวลาผ่านแว่นกันแดดที่ปกปิดดวงตาคมอยู่  จุนฮยองยกยิ้มมุมปาก

ทำไมคนสวยของเขาถึงน่ารักได้ขนาดนี้นะ

ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาได้แต่เฝ้ามองฮยอนซึง  ผ่านเลนส์แว่นกันแดดอันโปรดเสมอ  แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะไปทักจริงๆจังๆซํกที  พอร่างบางอิดออดงอแงจะให้ไปหาก็ยกข้ออ้างนาๆมาปฏิเสทคนรักแบบนิ่มนวล

ก็ทำไงได้เขาน่ะ  ยังไม่พร้อมจริงๆนะ

จุนฮยองยืนพิงตึกเรียนคณะของฮยอนซึง  หลบจากบริวณที่ฮยอนซึงอาจจะกวาดสายตามาเห็น  ล้วงมือในกระเป๋ามองฮยอนซึงด้วยท่าทีสบายๆ  พลันสายตาเหลือบเห็นบางสิ่งจนคิ้วหนาต้องขมวดชนกัน

เอาอีกแล้วใครวะ  แม่งจีบเมียกู

“พี่ฮยอนซึงครับ  ช่วยรับของจากผมด้วย”  รุ่นน้องเฟรชชี่รูปร่างสูงโปร่งคนนึง  เดินมายื่นกล่องคุ้กกี้เล็กๆให้รุ่นพี่คนสวยที่ตนแอบชอบมานานอย่างจางฮยอนซึง

“เอ่อ  ขอบคุณนะ”  รับของจากมืออีกคนอย่างเสียไม่ได้ เมื่อลับร่างรุ่นน้องที่คุ้นหน้าไป  ฮยอนซึงก็ยื่นกล่องขนมส่งต่อให้โยซอบทันที

“ถ้าซิโค่หันมาต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆ” โยซอบเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วก่อนจะแกะกล่องขนมกินทันที

เรื่องแบบนี้โยซอบเจอจนชินแล้วละ

89_h

มีคนให้คุกกี้ฉันด้วยละ

ก่อนที่โยซอบจะกินหมด  ฮยอนซึงคว้ากล่องมาใกล้ก่อนจะกดถ่ายรูปส่งให้ใครอีกคนที่ต้องการจะฟ้อง

bigbadboii

ใครครับ

89_h

ซิโค่รุ่นน้องปี1น่ะแห่ะๆ

Bigbadboii

ไอ้คนนี้อีกแล้วประจำเลยนะ

89_h

ฉันไม่สนใจซะหน่อยนี่

Bigbadboii

ลองสนใจซิ  น่าดู

89_h

ฉันรักนายคนเดียวนี่   จะให้สนใจคนอื่นได้ไงละ^^

ฮยอนซึงที่นั่งอมยิ้มอยู่นานสองนานก็ทำให้โยซอบอดแซวไม่ได้

“วิ้ววว เบื่อคนมีความรักงะงะงะ”

At 10.30..

นิ้วเรียวสวยเคาะโต๊ะไปมาราวกับรอบางสิ่งบางอย่าง  วันนี้จุนฮยองยังไม่ทักมาเลย

วันนี้ก็ไม่ใช่วันหยุดนี่ หรือว่าเมื่อคืนไปแฮงเอ้ายังไม่กลับมานะ

ฮยอนซึงนั่งเหม่อลอยอยู่ซักพักเสียงเล็กๆของโยซอบดังมาตั้งแต่เจ้าตัวยังไม่พ้นประตูห้องเรียนมาด้วยซ้ำ

“ฮยอนซึง  ซิโค่รุ่นน้องคนที่เอาของมาให้นายเมื่อวานน่ะ  เขา…” โยซอบหอบหายใจก่อนจะเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก  ใบหน้าฉายแววตกใจอย่างเห็นได้ชัด

New Photo

Bigbadboii

เรียบร้อยแล้วครับที่รัก  ตามที่ต้องการทุกอย่าง

หูฟังเพื่อนตัวเล็กพูดฟังไม่ได้ศัพท์เพราะจิตใจจดจ่ออยู่กับข้อความใหม่จากจุนฮยอง  พยักหน้าตอบรับโยซอบราวกับตั้งใจฟังยกขาเรียวขึ้นมาไขว่ขาด้วยท่วงท่าดูดี  มือสไลด์หน้าจอไปมา

ไฟล์รูปที่แนบมากับข้อความเพียงแค่เห็นแวปเดียวชวนให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

อา  ที่รักของฉัน ทำไมนายถึงน่ารักนาดนี้นะ จุนฮยอง

ตวัดสายตาพิจรณารูปแล้วก็ยิ้มกริ่มด้วยอารมณ์สุขสม  ภาพของซิโค่ที่ร่างกายโดนฟันด้วยมีดคมจนแทบมองไม่เห็นเค้าโครงเดิม  อวัยวะภายในไหลทะลักออกมาจากร่างที่นอนแน่นิ่ง  ดวงตาที่ใช้จับจ้องฮยอนซึงอยู่บ่อยๆเหลือเพียงหลุมดำว่างเปล่าร่องรอยจากการถูกไฟลนดวงตาทั้งสองข้างยังไม่จางหาย

จุนฮยองทำให้ฮยอนซึงพอใจ  สุขใจจนลืมเรื่องที่ไม่สบอารมณ์ต่างๆไปเสียหมด

จุนฮยองก็แบบนี้ละนะตามใจเขาเสมอมา  แบบนี้จะไม่รักได้ไงละ

89_h

จุนฮยองของฉันน่ารักจังเลยขอบคุณนะ  รำคาญมันจะแย่

Bigbdboii

คนก่อนๆยังจัดการมาแล้วเลย  ทำไมแค่อีกคนจะทำไม่ได้ละครับ

89_h

ว่าแต่ตำรวจจะตามจับไม่ได้ใช่ไหม

Bigbadboii

ระดับนี้แล้วนะครับที่รัก

ฮยอนซึงเดาะลิ้นด้วยอารมณ์ที่สุขเกินขีดจำกัด  การเห็นคนอื่นตายด้วยน้ำมือของจุนฮยองมันช่างสะใจดีเสียจริง  เวลาเขาสั่งให้จุนฮยองจัดการใคร  เขาแทบอดใจรอเห็นสภาพศพจนแทบไม่ไหว  อยากเห็นคนที่มายุ่งกับชีวิตของเขาทุกคนต้องตาย

จะว่าเกลียดคนทั้งโลกก็ไม่นะ

อยากทำเพราะความสะใจก็แค่นั้น  เอามันส์น่ะรู้จักไหม

ถึงจะไม่เคยเจอหน้ากันก็ไม่เป็นไร  จุนฮยองน่ะน่ารักพูดสั่งให้ทำอะไรก็ทำให้ทุกอย่างแถมผลงานทุกครั้งก็พอใจจนแทบเก็บอาการไว้ไม่ไหว

ไม่เห็นจำเป็นต้องเจอกันเลย   แค่นี้ก็รักจะแย่อยู่แล้วละ

89_h

เอ่อ  นายลืมอย่างนึงนะ

Bigbadboii

หืม อะไรเหรอครับ?

ฮยอนซึงขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดซักพักก่อนจะกดส่งข้อความตอบกลับไป  กลีบบางปากสแยะยิ้มเล็กๆ  ดวงตาฉายแววสดใสเหมือนเช่นทุกครั้ง

89_h

หัวใจของซิโค่  ที่เขาบอกจะให้ฉัน  นายยังไม่ควักมันออกมาเลยนะคึคึ

END #bigbadจางซึง