Blackmail - กลวิธีเปลี่ยนเจ้าชายให้กลายเป็นทาส

นิยายเรื่องนี้เต็มไปด้วยหยามคาย,

เรื่องลาก อนาจารต่าง ๆ

และอาจมีความรุนแรงสอดแทรกในเนื้อหา

นักอ่านทุกอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

--------------------------------------

Intro เรื่องราวชีวิตของผมครับ

ในคาบแนะแนวการศึกษา ตอน ม.6 รุ่นพี่คนหนึ่งเคยบอกกับผมไว้ว่า ...ช่วงเวลาที่ยุ่งวุ่นวายที่สุดในชีวิตมหาลัย ไม่ใช่ช่วงใกล้จบ แต่เป็นช่วงปีแรก ที่เข้ามหาลัยได้ต่างหาก...

ว่ากันตามตรง ตอนได้ยินคำบอกเล่านี้ผมรู้สึกสับสนแกมงุนงงไปหมด ทำไมช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้นถึงได้ยากลำบากกว่าช่วงบั่นปลายเสียล่ะ และเพราะในตอนนั้นผมขี้อายเกินกว่าจะยกมือขึ้นถาม ประโยคดังกล่าวจึงกลายเป็นเครื่องหมายคำถามตามติดชีวิตผมมาตลอดหนึ่งปี

กระทั่งผมได้ชีวิตเป็นนักศึษาชั้นปี 1 นั่นแหละ ผมถึงได้เข้าใจคำกล่าวที่ว่านั้น

ทั้งวิชาสาขาหลัก วิชาประจำคณะ วิชาเสริมเลือก แถมท้ายด้วยวิชาพื้นฐานของมหาลัย ทำให้ตารางเรียนเรียงเต็มแน่นเอี้ยดห้าวัน ตั้งแต่เช้ายันเย็นเป็นวงจรชีวิตที่ชวนให้ปวดขมับ จะดีหน่อยที่วันพฤหัสไม่มีเรียนคาบบ่าย แม้เป็นช่วงพักสั้น ๆ ในตารางเรียนก็ยังได้พักผ่อนอยู่บ้าง

แต่พอเอาเข้าจริง ชีวิตเด็กปีหนึ่งกลับถูกโถมด้วยกิจกรรมร้อยแปดพันเก้าทั้งของมหาลัย คณะ สาขาเอก สโมสรนักศึกษา แม้แต่หอพักก็ยังมีกิจกรรมรับน้องแยกออกมาต่างหากด้วย นี่ยังไม่นับรวมห้องเชียร์กับกิจกรรมยิ้บย่อยอื่นจากชมรมที่นักศึกษาปีหนึ่งทุกคนต้องเลือก 2 ชมรมเป็นอย่างน้อยเพื่อให้ผ่านชีวิตมหาลัยไปได้

อย่านับแค่ช่วงบ่ายของวันพฤหัสเลย แม้แต่วันเสาร์-อาทิตย์ยังถูกเรียกรวมตัวอยู่บ่อย ๆ จนในช่วงหลังมานี้ วันหยุดกลายเป็นวันกิจกรรมของพวกปีหนึ่งไปแล้ว

แล้วก็อาจเพราะด้วยดวงซวย ดันเกิดมารูปร่างหน้าตาถูกใจบรรดาเจ้ ๆ ขาใหญ่ประจำคณะ ไม่รู้ว่าไปเกณฑ์คะแนนโหวตมาจากไหนตั้งมากตั้งมายหรืออาจเป็นการล็อคคะแนนโหวตอย่างลับ ๆ [ปริ้นซ์] เด็กเมืองเหนือตัวขาว หุ่นนักกีฬาอย่างผม ถึงได้กลายมาเป็นเดือนคณะอย่างงง ๆ พร้อมกับฉายาเก๋ไก๋มีสไตล์อย่าง [เจ้าชาย] ที่เรียกกันจนติดปากกันทั้งมหาลัย แทบจะกลายเป็นชื่อเล่นจริง ๆ ของผมไปเสียแล้ว

บอกกันตามตรงผมไม่ชื่นชอบฉายาที่ว่านี้สักเท่าไหร่ ถึงมันจะเป็นคำแปลตามตรงความหมายของชื่อเล่นจริง ๆ ของผมก็เถอะ เพราะในแน่หนึ่งมันก็มักถูกใช้ในการประชดประชันตัวผมได้อย่างดีเหมือนกัน

การเป็นเดือนคณะมันอาจแย่ตรงที่กลายเป็นจุดสนใจของคนทั่วไป จนทำให้พื้นที่ชีวิตส่วนตัวมันลดน้อยถอยลงจนแทบไม่เหลือที่ยืนในอาณาเขตของมหาลัย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เวลร้ายที่สุด เพราะสิ่งที่แย่ที่สุดของการเป็นเดือนคณะ คือ การตกเป็นเป้าความ 'หมั่นไส้' ของคนจำพวกหนึ่งที่พร้อมสร้างปัญหาได้ทุกครั้งที่พลาดเผลอทำอะไรผิดไป

และนั่นคือสิ่งที่ผมกลัวที่สุด... คนบางกลุ่มจ้องที่จะทำลายชีวิตของผม ทั้งที่ผมไม่เคยสร้างปัญหาให้พวกเขามาก่อน ไม่... แม้แต่จะรู้จักกันด้วยซ้ำ

แม้ผมจะไม่ชอบช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่ทั้งเรียบรื่นติดจะยุ่งจนยากที่จะมีเวลาพักผ่อน แต่หากต้องเทียบเคียงกับช่วงเวลาปัจจุบันที่ผมกำลังถูก 'คุกคาม' อย่างหนักแล้ว ผมคงบอกได้อย่างเต็มปากว่าผม "ชอบ" ช่วงเวลาก่อนหน้านี้มากกว่าตอนนี้เป็นไหน ๆ

เพราะช่วงเวลาปัจจุบัน [เจ้าชาย] น้องปริ้นซ์ หรือ ไอ้ปริ้นซ์ ที่คนในมหาลัยรู้จัก ในมุมเล็กแคบ นอกกรอบของแสงสีความสนใจของคนทั่วไป พวกเขากำลังสร้างชื่อให้ผมกลายเป็น 'ปริ้นซ์ เจ้าชายกางเกงใน' หรือ 'เจ้าชายคลั่งกาม' แทน

ชีวิตที่เลิศหรูประหนึ่งเป็นเจ้าชายตัวจริงของผม ค่อย ๆ ถูกกระชากให้ตกต่ำ เป็นได้เพียงทาสสนองความหื่นกระหายของพวกเขา

เรื่องราวทั้งหมดนี้ มันเริ่มต้นจาก วันนั้น... วันที่ผมได้รับข้อความหนึ่งผ่านทางไลน์จากคนที่ผมไม่รู้จัก

ข้อความที่ยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำผม ไม่อาจเลือนหาย

ข้อความที่ว่า...

'ถ้ามึงไม่อยากเป็นดาราหนังโป๊ดังข้ามคืน มาเป็นทาสของกูซะ!'

--------------------------------------

เพื่อน ๆ สามารถติดตาม ข่าวสารและความเคลื่อนไหว(ที่ไม่ค่อยจะมี)

ได้ผ่านทาง Page Facebook ด้านล่างนี้

Meep

Meep