"Truth or dare ?"
กลุ่มเพื่อนพี่มาร์คหันมาถามผม เมื่อปลายขวดแก้วสีน้ำตาลที่เพิ่งหมุยติ้วเมื่อกี้ หันมาหยุดที่ผม
ซวยละสิ
วันนี้มีงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านพี่มาร์คที่อเมริกา หลังจากเห็นพวกพี่ๆเล่นเกมส์ truth or dare กันมาซักพัก ก็พอจะเข้าใจวิธีเล่น ว่าถ้าไอ่ขวดหมุนมาหยุดที่ใคร คนนั้นต้องเลือกว่าจะเลือก Truth คือตอบคำถามตามความจริง ถ้าโกหก ก็ต้องดื่มหนึ่งช็อตเป็นการลงโทษ หรือจะเลือก Dare คือทำตามคำสั่งก็ได้ เลยกะจะลงมาลองเล่นด้วยซักหน่อย ไหงตาแรกก็โดนเลยวะเนี้ย
"Truth or dare ยูคยอมมี่ ?" พี่มาร์คหันมาถามผมอีกครั้ง พร้อมกับสายตานับสิบคู่จ้องมาทางผมอย่างตื่นเต้น
ถ้าเลือก dare อาจจะโดนให้ไปเต้นดุ๊กดิ๊ก หรือจุ๊บคนนู้นคนนี้ก็ได้ เลือก truth น่าจะปลอดภัยกว่า เราก็ไม่มีความลับอะไรนี่นะ ยกเว้น...
"Truth ครับ.."
เสียงหัวเราะคิกคัก ดังมาจากพี่ผมทองที่นั่งข้างๆพี่มาร์ค
"ยูคยอม กำลังแอบชอบใครเหรออยู่ครับ ?"
นั่นแหละความลับของผม
ผมหันไปสบตาพี่มาร์คแวบนึง ที่ตอนนี้ไม่เหลือรอยยิ้มใดๆบนใบหน้าเลย
ผมเอามือวางบนเครื่องจับโกหกที่อยู่กลางวง พยายามหายใจให้เป็นปกติ ควบคุมอัตราการเต้นหัวใจ ทั้งที่รู้ดี ว่าไม่สามารถสั่งให้มันเต้นช้าลงได้เลย
"ตอนนี้ผมไม่ได้ชอบใครครับ"
ติ๊ดดดดดดดด
"ยูคยอมห้ามโกหกนะครับ" พี่ผมทองคนเดิมพูดพลางรินน้ำสีใสๆลงในแก้วใบจิ๋ว และยื่นมาให้ผม
ผมรับมาและกระดกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว ผมไม่ใช่คนคออ่อนมากมายอะไร เลยคิดว่าแค่นี้น่าจะไหว แต่เครื่องดื่มชนิตนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ทั้งร้อน ทั้งแสบคอ
ทำไงดี จะตอบว่าอะไรดี
"ผะ ผะ ...ผม ผมชอบพี่แว่นคนนั้นครับ"
ติ๊ดดดดดดดด
สิ้นคิดสุดๆ ไอ่ยูคยอม ชื่อเขาก็ยังไม่รู้จัก เพิ่งเจอกันเมื่อกี้ แล้วไปบอกว่าแอบชอบเขา หมายังดูออกเลยว่าโกหก โถถถถถ่
ผมรับแก้วจิ๋วใบที่สองมากระดกอีกครั้ง
ผมหันไปชำเลืองมองพี่มาร์คอีกรอบ พี่มาร์คยังคงมองผมอยู่เหมือนตอนแรก ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีคำพูดใดๆเอ่ยออกมาตั้งแต่ผมโดนลงโทษ ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า ?
ติ๊ดดดดดดดด
ติ๊ดดดดดดดด
ติ๊ดดดดดดดด
เครื่องจับโกหก ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
น้ำใสๆ แก้วแล้วแก้วเล่า ไหลผ่านคอของผมเรื่อยๆ จนผมเรื่มรู้สึกมึนหัว อุณหภูมิในร่างกายของผมเริ่มเพิ่มสูงขึ้น จนต้องถอดแจ็คเก็ตหนังออก ให้เลือกเพียงเสื้อยืดสีขาวข้างใน
"พอเถอะ ยูคยอม"
ผมหันหน้ามองเจ้าของเสียงที่แสนเย็นชานั่น ที่ในที่สุดก็ปริปากพูดอะไรออกมา
"เห้ย ได้ไงวะ ไอ่มาร์ค น้องเขายังไม่บอกอะไรเลย"
พี่มาร์คหันหน้าออกจากวงสนทนาอย่างเบื่อหน่าย นี่พี่เขาเบื่อผมหรอ พี่เบื่อผมใช่มั้ย ผมน่ารำคาญสินะ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม พี่จะไม่มีวันได้รู้ความลับที่ผมมีเด็ดขาด
"ผม แอบชอบผญ.คนนึงครับ" ผมตอบคำถามอย่างสิ้นคิดอีกครั้ง ขณะจ้องหน้าสวยของพี่มาร์คอย่างที่ทำเป็นประจำอย่างเคยตัว เจ้าของใบหน้าสวย หันมามองเครื่องจับโกหกด้วยสายตาที่ผมไม่อาจคาดเดาได้ ว่าคิดอะไรอยู่
ติ๊ดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้วโว้ย อีกแก้วนี่ต้องน็อคแน่ๆ
ขณะที่สติผมเริ่มกระจัดกระเจิง ก็มีมือใครไม่รู้ มาฉุดให้ผมลุกขึ้น
"น้องยูคยอมพอเถอะครับ ไปนอนดีกว่า เดี๋ยวพี่พาไปนะ" นั่นมันพี่แว่นคนเมื่อกี้นี่หว่า ช่วยชีวิตผมมากพี่
ในตอนนั้นเอง มือเล็กๆที่คุ้นเคยมาจับข้อมือของผมไว้ มือเล็กๆ ที่คอยจับมือผมมาตลอดสิบกว่าปี
"เดี๋ยวเราพาไปเอง จูเนียร์เล่นต่อเถอะ"
มือเล็กฉุดให้ผมลุกขึ้น และทันทีที่ผมเริ่มลุก ผมก็ตระหนักได้ว่า ผมเมามากแค่ไหน
พี่มาร์ค ที่ตัวเล็กกว่าผมมาก ประคองผมให้เดินเข้าไปในบ้านอย่างทุลักทุเล และไปหยุดที่โซฟากลางบ้าน ที่ตอนนี้เงียบสงัด ต่างจากภายในบ้านอย่างสิ้นเชิง
"ทำไมต้องทำอย่างงั้นด้วย ! แค่ตอบคำถามไปก็หมดเรื่อง ทำไมต้องตั้งใจดื่มขนาดนั้น ถ้าอยากดื่มจริงๆ ก็บอกพี่สิ จะมาเล่นเกมส์ให้เสียเวลาทำไม"
พี่มาร์คพูดอย่างหัวเสียในขณะที่กำลังจะเดินหันหลังไปจากผม พี่มาร์คโกรธผมเหรอ พี่อย่าไปนะ
ผมพยุงร่าง ที่สติแทบไม่เหลือให้ลุกขึ้นมา และสาวเท้าหาคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว พร้อมกับโอบเข้ากอดแผ่นหลังของคนร่างบางตรงหน้า
"ผมจะตอบคำถามนั่นได้ยังไง ผมตอบไม่ได้หรอก และจะไม่มีวันตอบด้วย ผมเสียพี่ไปไม่ได้ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ และถ้าผมตอบคำถามนั้น พี่ก็จะทิ้งผมไป"
อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลก็เป็นได้ ที่ทำให้น้ำตาของผมมันไหลออกมาไม่หยุด และเริ่มพูดไม่ได้ศัพท์
นานแค่ไหน ที่ผมมีพี่คนนี้ข้างๆผมก็จำไม่ได้ และนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ที่ผมคิดกับพี่ตัวเล็กคนนี้มากกว่าพี่ ซึ่งผมรู้ ว่าสำหรับพี่เขาแล้ว ผมก็เป็นแค่เด็กน้อยน่ารำคาญคนนึง ที่ตัวติดพี่เขาไปทุกที่แค่นั้น
คนตัวเล็กในอ้อมแขน หันหน้ากลับมาหาผม และเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตา ที่ไหลอย่างไม่มีถ้าทีว่าจะหยุด
"ทำไมพี่จะต้องทิ้งไอ่อ้วนของพี่ไปด้วยหล่ะ"
พี่มาร์คพูด พลางหยิบขวดน้ำเปล่าใกล้ๆ ขึ้นมาหมุนบนโต๊ะข้างๆ
ขวดน้ำเริ่มหมุนด้วยความเร็ว และมาหยุดตรงหน้าของคนตัวเล็กกว่า
"พี่เลือก truth ยูคยอมถามคำถามพี่สิ"
ผมพยายามหยุดสะอื้นอย่างยากลำบาก และนึกคำถามที่มันมีมากเหลือเกินในหัว คำถามที่อยากจะถามคนตรงหน้ามานับสิบปี
ผมชอบพี่ได้มั้ย ?
ถ้าผมชอบพี่ พี่จะทิ้งผมไปรึเปล่า ?
ถ้าผมไม่อยากเป็นแค่น้องของพี่แล้วจะได้มั้ย ?
ผมคิดกับพี่มากกว่าพี่ พี่จะโกรธผมหรือเปล่า ?
.
.
.
.
"สำหรับพี่ ผมเป็นอะไรหรอครับ ?"
.
.
.
"ทุกอย่าง"
ผมจ้องตาคู่สวยของคนตรงหน้าอย่างไม่กะพริบ น้ำตาของผมเริ่มไหลอีกครั้ง
คนตัวเล็กจับขวดน้ำเปล่าที่หยุดหมุนเมื่อกี้อีกครั้ง แล้วหมุนปลายขวดให้มาชี้ที่ผม
"Truth or dare ยูคยอม?"
".. Truth ครับ"
.
.
.
.
"พี่ไม่อยากมีน้องชื่อยูคยอมแล้วอ่ะ มาเป็นแฟนพี่แทนได้มั้ย ?"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
เยสสสสสสส แต่งฟิคจบครั้งแรกในชีวิต 5555555
ติชมได้นะคะ เมนชั่นหา @jinjinx7 ได้เยย
ไม่มีแท็กอะไรทั้งนั้น เพราะอาจจะเป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่งจบและเป็นเรื่องสุดท้าย 55555
ถ้ามีความสามารถ จะมาแต่งพาร์ทพี่มาร์คนะคะ :D ขอบคุณที่อ่านจนจบน้าา
Guest
