คอปเปอร์พยายามเพ่งมองร่างของชายวัยกลางคนที่มีเสื้อคลุมสีเข้มยาวเกือบถึงพื้น ยืนอยู่ในที่ที่อับแสงของห้อง ทำให้คอปเปอร์มองใบหน้าไปเห็นว่าชายคนนั้นหน้าตาแบบไหน แต่ให้เดาก็คงจะเป็นคิวปิดเหมือนไอ้เด็กที่นอนไม่ร้อนไม่รู้หนาวอะไรบนเตียงนั้นแหละ

คอปเปอร์เดินเข้าไปหาบุคคลที่พึ่งคุยด้วย แต่ก็ช้ากว่าชายคนนั้น กว่าจะเดินเข้าไปถึง ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว

คอปเปอร์ได้แต่ยืนงงกับคำพูดของชายวัยกลางคนคนนั้น ทำไมต้องพูดอ้อมค้อมด้วย สู้พูดให้ตรงๆไม่ดีกว่าเหรอไง จะได้เข้าใจง่ายๆ

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่กลับมาจากห้องของอากัสเมื่อคืนนี้ ก่อนจะเดินออกไปคอปเปอร์ได้เดินไปดูไอ้คนที่นอนหรือซ้อมตาย พบว่าอุณหภูมิร่างกายของร่างบางผิดปกติ น่าจะมีไข้อ่อนๆ ร่างสูงจำใจต้องออกไปซื้อเจลลดไข้ที่เซเว่นข้างคอนโดมาแปะให้เสียก่อน จึงเดินออกจากห้องให้เด็กได้พักผ่อนเต็มที่

ช่วงสายของวันนี้เขามีนัดไปดูงานที่นิทรรศการภาพวาดจนถึงช่วงเย็น เกรงว่าจะไม่มีคนดูแลไอ้เด็กที่นอนซมอยู่บนเตียง อุส่าแปะเจลลดไข้ให้ตั้งแค่เมื่อคืนแล้วแท้ๆ ไข้ยังขึ้นได้อีก

ครั้นจะปล่อยให้ฟินิกซ์ดูแลน้องมันก็เหมือนปล่อยไว้เฉยๆ แถมช่วงนี้จอห์นชอบแวะเวียนมาจีบฟินิกซ์มันด้วย ทั้งวันสองพี่น้องแทบจะไม่เจอกันเลย

หลังจากที่คิดเมนูอาหารเช้านี้เสร็จ ร่างสูงก็จัดการลงมือทำอาหารอย่างขะมักขะเม่น ใช้เวลาไม่นานข้าวต้มกุ้งกลิ่นหอมก็ลอยฟุ้งทั่วห้อง จากนั้นร่างสูงจึงจัดการธุระส่วนตัว และแต่งตัวในชุดเสื้อฮาวายสีแดง กางเกงยีนขายาว เซ็ตผมอย่างเนี๊ยบ พอให้มีกาลเทศะ มิวายหยิบข้ามต้มกุ้งที่ใส่พับเปอร์แวร์ไปให้ห้องตรงข้าม

ณ ห้องอากัส

ร่างสูงบิดลูกกอนประตูเข้าไปยังห้องนอนของน้อง จากนั้นจึงหย่อนตัวลงนั่งข้างๆเตียง แล้วเอื้อมมือไปแตะที่ลำคอและแก้มเพื่อเช็คอุณหภูมิร่างกาย

คนที่รู้สึกตัวเพราะโดนรบกวนการนอนจึงส่งเสียงอือในลำคอ พร้อมปัดมือออกแล้วคุลมโปงเสียอย่างนั้น

แค่ได้ยินคำว่าไม่อยู่ด้วย อากัสก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้ว กลัว...กลัวเหลือเกิน

คลืดดดดด คลืดดดดดด

ปึก!

เสียงประตูห้องนอนปิดลง ทำให้ในห้องมีแค่อากัสเพียงคนเดียว แค่รู้ว่าสถานที่ที่ร่างสูงจะไปมีเพื่อนสาวสุดที่รักไปด้วยก็ยิ่งอยากไป

แต่ถึงอย่างนั้นรักคนอื่นก็อย่าลืมรักตัวเอง อากัสลุกขึ้นออกจากเตียงไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัว แล้วมาจัดการกับโน๊ตที่แปะบนโต๊ะเอาไว้ ของใครไม่ต้องสืบให้เมื่อยความ ลายมือเละขนาดนี้ แต่ทำไมเปอร์วาดรูปได้สวยได้อย่างไรก็ไม่รู้

"ตื่นแล้วก็อาบน้ำ อย่าลืมเอาเจลที่เเปะอยู่บนหัวอันเก่าออกด้วย แล้วแปะอันใหม่ กินข้าวให้หมด แล้วอย่าลืมกินยา อย่าพึ่งออกไปซ่าที่ไหนล่ะ กูขี้เกียจตามไปเก็บ"

ร่างบางยิ้มให้กับตัวหนังสือที่แสนจะธรรมดาตรงหน้า แต่ทำไมมันมีอิทธิพลต่อหัวใจเขาได้ถึงขนาดนี้

กว่าจะละสายตาออกจากโน๊ตนั้นได้ แล้วหันมาสนใจพีบเปอร์แวร์และแผงยาตรงหน้า ก่อนจะลงมือจัดการทานข้าวต้มกุ้งนั้นอย่างเอร็ดอร่อย

ฟริ่ง!

เฮกโตหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามลูกศิษย์ของตน

เวลาล่วงเลยมาถึงสิบโมงของวัน อากัสที่ไม่รู้จะทำอะไร ใจหนึ่งก็อยากไปหาคอปเปอร์ อีกใจก็กลัวโดนดุ

แต่สมองก็ช้ากว่าขาที่ก้าวออกจากห้องไปแล้ว

หลังจากที่คุยกับพี่มิกเสร็จ ผมก็เรียกแท็กซี่ตรงดิ่งไปยังงานทันที ดีนะที่ลุงแท็กซี่รู้จักงานนี้พอดี เลยไม่ต้องบอกทางให้ยุ่งยาก เพราะผมก็ไม่ชำนาญทางเหมือนกัน

การขึ้นรถแท็กซี่เปอร์เป็นคนสอนผมเอง เวลาไปไหนมาไหนจะได้กลมกลืนกับมนุษย์ เปอร์ไม่ยอมให้ผมหัดขับรถ สาเหตุก็เป็นเพราะกลัวผมขับไปชนใครล่ะมั้งครับ แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยผมก็ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ถึงจะบินไปได้ก็เถอะ

ผมมาถึงหน้างานในที่สุด หลังจากที่ผมจ่ายเงินให้ลุกแท็กซี่เสร็จ ผมก็ยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้างานนานพอสมควร เพราะผมไม่เคยมาในที่ที่คนเยอะขนาดนี้ เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน!

ผมเดินตามคนที่เดินนำหน้าผมไปยังตรงที่เป็นเคาน์เตอร์ เขาจ่ายตังแล้วพนักงานก็ให้บัตรและสายคล้องบัตรอะไรมาก็ไม่รู้ แล้วไปเขียนชื่ออยู่ตรงทางเข้า โอเค ผมเห็นคนข้างหน้าทำแล้ว ตาผมบ้าง

มัธยมคืออะไร ผมไม่เข้าใจสักนิด?

ผมรับของที่พี่พนักงานให้มา แล้วไปเขียนชื่อตัวเองเสร็จ ก็เสียบบัตรใส่สายคล้องบัตร แล้วเดินเข้างานเพื่อหาเปอร์ให้เจอ

ระหว่างที่เดินหาคอปเปอร์ ร่างบางก็ให้ความสนใจกับ ภาพวาดที่ติดผาผนังขนาดน้อยใหญ่ สไตล์การวาดภาพของแต่ละงานก็ไม่เหมือนกัน สีที่ใช้ระบายก็ต่างกัน บางภาพแทบจะดูไม่ออกว่าคือไร แต่กลับเป็นจุดสนใจให้คนหลายคนถ่ายภาพเก็บไว้ คนอย่างอากัสคงเข้าไม่ถึงศิลปะจริงๆสินะ

ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ภาพขนาดใหญ่ มุมสุดของกำแพง ทั้งฝาผนังไม่ติดภาพวาดใครเลยนอกจากภาพวาดที่คุ้นตานี้ ก่อนจะไปสดุดกับลายเช็นต์ที่เขียนด้านล่างภาพมุมล่างขาวเอาไว้

ร่างบางมองภาพนี้อย่างชื่นชม บอกแล้วเปอร์อ่ะ วาดภาพเก่งที่สุด

ผมจำได้ว่าภาพนี้มันเคยอยู่ในห้องของเปอร์ด้วย แต่ตอนนั้นมันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ก็มองออกว่าเปอร์วาดภาพอะไร

ภาพที่มีคนหนึ่งคนและอีกคนมีปีกขนาดใหญ่กำลังบินอยู่ยนท้องฟ้า ทั้งสองยื่นมือแทบจะแตะกันได้อยู่แล้ว แต่หากมีแสงบางอย่างมาคั้นกลางระหว่างเขาสองคน ดูแล้วเป็นภาพที่สวยงามภาพหนึ่ง แต่ถ้ามองเข้าไปลึกๆ มันแฝงความรู้สึกที่ลึกซึ้งอยู่ในนั้น

หรืออาจจะเป็นภาพเดียวที่อากัสสื่อถึงได้

โปรดติดตามตอนต่อไป รักรีททุกคนนะคะ❤️❤️❤️ Twitter: @ij_ij_ tiktok: @_ij_ij_ij