ลูกศรรักที่สิบสอง
-
-
ณ ห้องฟินิกซ์
-
ฟินิกซ์
พี่บอกแล้วว่าอย่าอย่าใกล้มันมาก!
-
อากัส
เขาไม่ได้ชื่อมันนะ เขาชื่อคอปเปอร์!
-
ฟินิกซ์
ช่างชื่อมันดิ่
-
ฟินิกซ์
แต่พี่อยากให้น้องอยู่ห่างๆเขาเอาไว้
-
ฟินิกซ์
มนุษย์ไว้ใจไม่ได้ น้องก็รู้
-
อากัส
แต่พี่ก็ยังไปกับคนชื่อจอห์นนั่นด้วยนี่น่า
-
ฟินิกซ์
พี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะเจอเขา
-
ฟินิกซ์
เราพึ่งมาเจอกันที่ห้างเอง เขาเลยอาสาเดินเป็นเพื่อนพี่เท่านั้นเอง
-
อากัส
...
-
อากัส
แต่พี่ก็ไปกับเขา
-
ฟินิกซ์
พี่ทำเพราะรักษามารยาทนะ
-
ฟินิกซ์
จะให้พี่ไล่เขาไปอย่างนั้นหรอ
-
อากัส
...
-
อากัส
พี่ไม่เขาใจน้องเลยอ่ะ
-
ฟินิกซ์
...
-
อากัส
เขาเป็นคู้แท้ของน้อง...
-
ฟินิกซ์
กัส...
-
ฟินิกซ์อึ้งไปชั่วครู่ เขาแทบไปเชื่อหูของตัวเอง น้องเขามีคู่แท้เป็นมนุษย์เหมือนกับเขางั้นหรอ
-
อากัส
น้องกำลังหาวิธีแก้ไข
-
อากัส
แต่น้องก็คิดไม่ออก
-
อากัส
พี่อย่าบอกท่านพ่อท่านแม่นะ
-
อากัส
ถ้าท่านพ่อท่านแม่รู้ เขาไปปล่อยเปอร์ไว้แน่
-
อากัส
พี่ก็รู้พ่อแม่เคร่งเรื่องรักกับมนุษย์ขนาดไหน
-
ฟินิกซ์
พี่เข้าใจน้องนะกัส
-
ฟินิกซ์
เพราะพี่ก็เป็น
-
ฟินิกซ์
จอห์นเป็นคู่แท้ของพี่เหมือนกัน
-
ฟินิกซ์
พี่ขอคำปรึกษาจากอาจารย์แล้ว แต่ท่านก็ช่วยอะไรไม่ได้
-
ฟินิกซ์
ชะตาฟ้าลิขิตเอาไว้แล้ว
-
ฟินิกซ์
ให้มันต้องเป็นแบบนี้
-
อากัส
แล้วเราต้องทำไงอ่ะ
-
อากัส
พี่ก็รู้ ถ้าคิวปิดรู้ว่าคู่แท้เป็นใคร เราจะรักเขาหมดหัวใจเลยนะ
-
อากัส
ถ้าถึงวันนั้น วันที่สมควรมีความสุข ฮึก...แต่ถ้ามันเกิดเรื่องขึ้นมา
-
อากัส
กัสจะอยู่ยังไง ฮือออออออ
-
อากัส
กัสต้องตายตามเขาไปแน่ๆ ฮือออออ
-
ฟินิกซ์
...
-
ฟินิกซ์
พวกเราจะหาวิธีแก้ไขมันให้ได้
-
ฟินิกซ์
ก่อนที่ท่านพ่อท่านแม่จะรู้
-
สองพี่น้องกอดกันร้องไห้ ฟินิกซ์สงสารน้องจับใจ เเต่เขามีปัญหาเดียวกันกับน้อง คือต้องปกป้องคนรักของเขาให้ดีที่สุด ถึงแม้จะด้วยวิธีไหนก็ตาม
-
การเจอรักแท้มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลยสำหรับคิวปิด บางคนเจอในตอนอายุมากแล้ว แต่สำหรับฟินิกซ์และอากัสถือว่าเจอเร็วสำหรับเมืองคิวปิด แต่แทนที่จะได้มีความสุขเหมือนคู่รักคู่อื่น อย่างคิวปิดด้วยกัน แต่ดันมีคู่แท้เป็นมนุษย์ที่ไม่มีพลังวิเศษ พละกำลังก็สู้ไม่ได้ แต่สุดท้ายมันก็หนีความจริงไม่พ้น
-
ตามตำนานของที่เล่าต่อๆกันมา หากคิวปิดผู้ใดได้รักกับมนุษย์ ทั้งคู่แท้หรือไม่แท้ มนุษย์เหล่านั้นต้องโดนฆ่าตายหรือประหารชีวิต และคิวปิดผู้นั้นจะศูนย์เสียพลังวิเศษ และกลายเป็นมนุษย์ชั่วชีวิต โดนเนรเทศไม่ให้กลับมายังโลกคิวปิดเป็นอันขาด ถือว่าผิดศีลธรรมของคิวปิด
-
หากชาติหน้าฉันท์ใดพี่เขาทั้งสองมาพบกัน จะเกิดเรื่องวิบัติในชีวิตไม่จบไม่สิ้น ชีวิตจะไม่สงบสุขทุกชาติไป
-
แต่หากพวกเขาตัดสินใจหรือทำอะไรผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว ชะตากรรมของพวกเขาและคู่แท้ก็จะเปลี่ยนไปตลอดกาล
-
-
ณ ห้องคอปเปอร์
-
แชท:จอห์น
-
คอปเปอร์00:00:00
-
คอปเปอร์
มึงว่ามาเลย ไอ้จอห์น
-
คอปเปอร์
ไปเจอพี่กัสตอนไหน
-
จอห์น
นี่มึงจะไม่นอนเลยรึไง
-
คอปเปอร์
นอนห่าไร สองทุ่ม
-
จอห์น
ไอ้สัด!
-
คอปเปอร์
พูดมา!!
-
จอห์น
มึงจำวันที่กูพูดได้ป่ะว่าเจคนหนึ่งที่หน้าร้านกูอ่ะ
-
คอปเปอร์
อืม แล้ว?
-
จอห์น
หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เจอกันอีกเลย
-
จอห์น
จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว กูเจอเขาผ่านมาหน้าร้าน กูเลยเข้าไปทัก
-
จอห์น
แล้วก็เชิญมาทานข้าวที่ร้านกู
-
จอห์น
ทีแรกเขาก็ปฏิเสธ แค่ทำไมไม่รู้เขาตอบตกลงเฉย
-
คอปเปอร์
เขาสงสารมึงแหละ
-
จอห์น
เฮ้ยยย อย่าจาบจ้วงความรักของกู
-
คอปเปอร์
😑
-
จอห์น
เออ นั่นแหละ แต่ขณะที่กินข้าว เขาแทบจะไม่มองกูเลยอ่ะ
-
จอห์น
เขามองไปทานด้านหลังตลอด กูก็หันไปดูตาม แต่ก็ไม่เจออะไร นอกจากหนุ่มสาวมาเดทกันปกติ
-
จอห์น
จนตอนนี้กูก็ยังไม่เข้าใจเลยว่ะเพื่อน
-
คอปเปอร์
ชีวิตนี้มึงเข้าใจอะไรกับเขาเป็นด้วยหรอวะ
-
จอห์น
โหแรงส์!!!
-
คอปเปอร์
เดี๋ยวถึงเวลามึงก็รู้เอง
-
คอปเปอร์
ฟินิกซ์คงยังไม่บอกมึงสินะ
-
จอห์น
บอกอะไร?
-
คอปเปอร์
ก็บอกเดี๋ยวจะรู้เอง ไอ้ห่านี่!
-
คอปเปอร์
พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ!
-
จอห์น
เอ้า!
-
จอห์น
มึงพูดเหมือนมีลับลมคมในอะไร
-
จอห์น
หรือมึงไปรู้อะไรมาเกี่ยวกับฟินิกซ์
-
จอห์น
บอกกูมานะเว้ย!
-
จอห์น
เรื่องดีเรื่องร้าย กูจะได้ปกป้องฟินิกซ์ทัน
-
คอปเปอร์
โว๊ะ!
-
คอปเปอร์
คนอย่างมึงจะปกป้องใครได้วะ
-
คอปเปอร์
เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ
-
จอห์น
กูรอดมาได้ยี่สิบห้าปีเท่าๆมึงเลยนะเว้ย!
-
คอปเปอร์
พร่ามอะไรของมึง
-
คอปเปอร์
น่าลำคาญ!
-
จอห์น
แล้วใครโทรมาหากูไม่ทราบ!
-
จอห์น
กูก็พูดมากแบบนี้อยู่แล้วป่ะ
-
คอปเปอร์
พูดมาก แต่หาสาระไม่เจอ
-
จอห์น
ด่ามาเหอะ กูโดนมึงด่าจนชินล่ะ
-
คอปเปอร์
เออ แค่นี้นะ
-
จอห์น
ไปไหน
-
จอห์น
แหน่ะ! ไปหาน้องกัสหรอ?
-
คอปเปอร์
เขาโทรมาให้ไปเอาข้าวแล้วเนี่ย
-
จอห์น
หรอครับพ่อคนซึน
-
คอปเปอร์
ซึงพ่องมึงดิ่
-
จอห์น
พ่อกูอยู่บ้านจ้าาาา
-
คอปเปอร์
ขี้เกียจกับมึงจริงๆไอ้จอห์น
-
คอปเปอร์
สักวันกูจะตัดลิ้นมึงให้พูดไม่ได้
-
คอปเปอร์
คอยดู
-
จอห์น
มึงไม่ทำหรอก
-
จอห์น
มึงรักกูจะตาย
-
จอห์น
มึงขาดกูไม่ได้หรอกเพื่อนนนน
-
คอปเปอร์
พูดมาก!!
-
คอปเปอร์
กูไปล่ะ
-
จอห์น
เอ้า!
-
คอปเปอร์00:12:51
-
หลังจากที่คอปเปอร์คุยกับจอห์นเสร็จ เขาก็ได้ลงไปข้างล่างเพื่อรับข้าวเย็นที่สั่งมา
-
ขณะที่ร่างสูงขึ้นลิฟท์เพื่อขึ้นชั้นยี่สิบ ลิฟท์ก็เปิดออกเพื่อรับอีกคนที่ยืนก้มหน้าอยู่หน้าลิฟท์ ร่างบางตกใจไม่น้อยที่เห็นคนตัวสูงยืนอยู่ข้างในลิฟท์ อากัสก้าวเข้าไปยืนอีกฝั่ง ก่อนจะหันหลังเช็ดน้ำตาลวกๆ พยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้มากที่สุด ดีที่ในลิฟท์ตัวนี้มีแค่พวกเขาสองคน
-
คอปเปอร์
👀
-
คอปเปอร์มองอากัสอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็พอจะเดาออกว่าน่าจะกลับมาจากไปหาพี่ของมัน แต่มันร้องไห้ทำไมวะ
-
คอปเปอร์
กัส...
-
อากัส
ฮึก!
-
คอปเปอร์
ร้องไห้ทำไมวะ
-
อากัส
...
-
คอปเปอร์
เป็นอะไร
-
อากัส
...
-
คอปเปอร์
อย่าเงียบดิ่วะ
-
คอปเปอร์
หันหน้ามาหากู
-
อากัส
ปะ...เปล่าเป็นอะไร
-
คอปเปอร์
โกหก
-
คอปเปอร์
มึงร้องไห้ทำไม
-
อากัส
แค่...หิวข้าว
-
อากัสเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะเขาไม่สามารถบอกร่างสูงเรื่องที่เขาคุยกับพี่ชายของเขาได้ คอปเปอร์จะตกอยู่ในอันตราย
-
คอปเปอร์
เรื่องแค่นี้ ทำเป็นเด็กไปได้
-
อากัส
...
-
คอปเปอร์
กูซื้อขนมมาเผื่อพอดี
-
คอปเปอร์
กินป่ะล่ะ
-
อากัส
อื้ม
-
ติ้ง!
-
ประตูลิฟท์ได้เปิดออก ทั้งสองจึงเดินไปยังห้องอากัส เพื่อไปทานข้าวที่คอปเปอร์ซื้อมา แต่ปริมานอาหารมันไม่พอสำหรับคนสองคนอยู่แล้ว ยังดีหน่อยที่คิดซื้อขนมขบเคี้ยวมาเผื่อ ในห้องอากัสก็คงจะมีของกินอยู่บ้างมั้ง
-
-
ณ ห้องอากัส
-
ไหนบอกว่าหิวข้าววะ ทำไมเขี่ยข้าวเล่นซ่ะงั้น แล้วทำหน้าอย่างกับแบโลกไว้ทั้งใบ ปากบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่อาการมันออกชัดขนาดนี้ มึงยังจะคิดโกหกกูหรอวะไอ้เด็ก!
-
คอปเปอร์
ไหนบอกว่าหิวข้าว
-
คอปเปอร์
ทำไมไม่กิน
-
คอปเปอร์
เยลลี่ก็ด้วย
-
คอปเปอร์
มึงเทใส่ข้าวเพื่อ?
-
คอปเปอร์
ผสมกันหมดแล้วนั่น
-
อากัส
มันอร่อยนะ
-
ตักข้าวและเยลลี่เข้าปากพร้อมกัน
-
อากัส
หื้ยยย แอว่ะ!
-
อากัส
ไม่เห็นเข้ากันเลย
-
คอปเปอร์นึกขำกับท่าทีของไอ้เด็ก ไหนบอกว่าอร่อยไง ทำไมคายทิ้งล่ะ
-
คอปเปอร์
เป็นไง อร่อยป่ะ ฮ่าๆ
-
อากัส
อย่ามาหัวเราะกัสนะ!
-
คอปเปอร์
เด็กเอ๋อ ฮ่าๆๆๆ
-
อากัส
เปอร์! อย่าหัวเราะเยาะกัสนะ ฮึก!
-
คอปเปอร์
อ่าว
-
อากัส
ฮืออออ กัสไม่ตลกด้วยนะ ฮือออออ
-
คอปเปอร์
อ่าวเฮ้ย ร้องไห้เฉย
-
คอปเปอร์
กูแค่พูดเล่นๆเอง
-
คอปเปอร์
คิดมากไปได้
-
คอปเปอร์
หยุดร้องเลย
-
คอปเปอร์
ฮิ่บ!
-
อากัส
ฮึ่บ!
-
ร่างหนายื่นมือที่ถือกระดาษทิชชู่ไปเช็ดน้ำตาให้ร่างเล็กตรงหน้า
-
คอปเปอร์
จะกินไหมข้าวอ่ะ
-
อากัส
ไม่หิวแล้ว ฮึก!
-
มันจะหิวได้ไงวะ หน้าตาอาหาร ข้าวคุกเยลลี่หมี แค่เห็นก็ไม่อยากกินล่ะ
-
คอปเปอร์
โอเค เดี๋ยวกูไปเก็บจานแปป
-
อากัส
ไม่ให้ไป~
-
อากัส
อยู่กับกัส
-
คอปเปอร์
กูไปล้างจานเฉยๆ
-
อากัส
ฮึก...อยู่กับกัส ฮืออออออ
-
คอปเปอร์
เป็นอะไรของมึงเนี่ย
-
อากัส
อย่าไป...ฮืออออออ
-
คอปเปอร์
โอเค...ไม่ไปก็ได้
-
คอปเปอร์
หยุดร้องได้แล้ว
-
ร่างสูงปล่อยมือจากจานข้าวที่ถือไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเข้าไปโอ๋ไอ้เด็กที่เอาแต่ร้องไห้ แค่ไปล้างจานต้องอาลัยอาวรขนาดนั้นเลยหรอวะ
-
คอปเปอร์เดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างๆเก้าอี้ที่อากัสนั่ง คนตัวเล็กเมื่อเห็นดังนั้นก่อนจะโผลเข้าไปกอดเอวและซุกหน้าเข้าท้องของพี่ทันที ไอ้คนที่ยืนงงก็ทำอะไรไม่ได้ ยอกจากเอ่ยปลอบและลูบหัวให้หยุดร้องเสีย
-
อากัส
ฮือออออออ
-
อากัส
ไม่ให้ไปไหน~
-
อากัส
ต้องอยู่กับกัสนะ ฮึก!
-
คอปเปอร์
กูจะไปไหนได้วะ
-
คอปเปอร์
ถ้าไม่อยู่กับมึงอ่ะ
-
คอปเปอร์
ไปนั่งโซฟาดีกว่ามา
-
อากัส
อื้ออออ
-
จากนั้นทั้งสองก็ย้ายร่างของตัวเองมานั่งที่โซฟา เอ่อ...ร่างของคอปเปอร์คนเดียวดีกว่าที่นั่งโซฟา เพราะคนตัวเล็กเล่นนั่งหันหน้าเข้าหาพี่บนตัก พร้อมซุกหน้าร้องไห้จนเสื้อร่างสูงเปียกหมดแล้ว
-
คอปเปอร์
😑
-
คอปเปอร์
เมื่อไหร่มึงจะหยุดร้องไห้วะ
-
คอปเปอร์
เสื้อกูเปียกหมดแล้วนะ
-
อากัส
ฮึก!
-
คอปเปอร์
กัส...
-
คอปเปอร์
อากัส
-
อากัส
...
-
คอปเปอร์พยายามเรียกชื่อร่างบางที่นั่งบนตักให้เอาหน้าออกจากไหล่ไปเสีย แต่ทันทีที่ดันตัวอากัสออก คอร่างบางก็ตกลงทันที ทำให้ร่างสูงเลยว่าอากัสหลับแล้วแน่ๆ
-
อากัส
อือออ
-
คอปเปอร์
ชู่ววววว
-
คอปเปอร์จัดการอุ้มอากัสเข้าไปในห้องนอนในท่าอุ้มเจ้าสาว พยายามวางร่างบางลงเตียงนุ่มให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เด็กตัวเล็กตื่น จากนั้นก็ห่มผ้าเปิดแอร์ให้อากัสนอนสบายที่สุด
-
คอปเปอร์
หึ...
-
คนตัวสูงหย่อนตัวลงข้างๆเตียง นิ้วมือหนาเกลี่ยผมหน้าม้าที่ปกหน้าผากและตาบางส่วนออก จ้องมองใบหน้าหวานนั้นด้วยความชื่นชม
-
ไอ้กัสมันหน้าตาดีใช่ย่อย หน้าออกหวานไปทางผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ผิวหน้าก็ดี ไร้ที่ติ เหมือนกับดูแลมาเป็นอย่างดี แต่เท่าที่ดูมันแทบจะไม่ทาครีมหรือรักษาตัวเองอะไรเลย หรือคิวปิดทุกคนเป็นแบบนี้กันหมดไหมวะ
-
อากัส
อย่าทำเปอร์นะ...
-
อากัส
ไม่ให้ทำ ฮึก!
-
คอปเปอร์
ชู่วววว อย่าร้อง
-
ร่างสูงพยายามเกลี่ยกล่อมให้เด็กที่นอนละเมอผ่อนคลายอารมณ์ จนสงบดี
-
คอปเปอร์นึกสงสัยทำไมอากัสต้องละเมอพูดถึงชื่อเขาด้วย แล้วใครมันจะมาทำร้ายเขาได้ หากจะเป็นคู่อาริเขาก็ไม่เคยมี มันหาสาเหตุไม่ได้เลยทีใครจะมาทำร้ายได้
-
สายตามองเหลือบไปเห็นกล่องกระจกใสที่มีผ้าสีข้าวคลุมเอาไว้อีกชั้น ในนั้นมีธนูและลูกศรธนูประจำกายของอากัส ซึ่งเขาเห็นจนชินแล้ว แต่ทุกครั้งที่เขาจะเดินมาดูว่าทำไมลูกศรธนูนั้นมันถึงส่องแสงทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ตลอด แต่เขาก็โดนห้ามหรือโดนขัดขาวงจากอากัสทุกครั้ง ทำให้เขาเก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ในใจตลอด
-
คอปเปอร์
ทำไมวะ?
-
คอปเปอร์ไม่สามารถหาข้อสงสัยในเรื่องนี้ได้ กับอีแค่ลูกธนูคันเดียวทำไมมันเหมือนมีพลังมากมายมหาศาลอะไรขนาดนี้
-
ลูกธนูที่ไอ้กัสมันยิงปกติก็ไม่ใช่แบบนี้ มันดูธรรมกว่าคันธนูอันนี้เป็นไหนๆ ไหนจะดีเทลที่ละเอียดอ่อน การดีไซน์ที่แทบจะไม่เคยเห็นที่ไหน เหมือนเป็นคันธนูที่วิเศษกว่าใครเพื่อน เเต่ผมก็ตั้งข้อสนิษฐานเอาไว้ก่อน เพราะผมไม่รู้ว่าคิวปิดทุกคนจะมีไหม หรือผมต้องไปถามพี่ชายมันวะ
-
คอปเปอร์
เชี่ย!
-
-
ไอ้เจี๊ยบ
อะแฮ่ม!!!!!
-
ไอ้เจี๊ยบ
ห่างหายไปนาน
-
ไอ้เจี๊ยบ
ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้วววววววว
-
ไอ้เจี๊ยบ
ต่อไปจะอัพถี่ขึ้นนะคะ😁
-
โปรดติดตามตอนต่อไป รักรีททุกคนนะคะ❤️❤️❤️ Twitter: @ij_ij_ tiktok: @_ij_ij_ij
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()