“ ใครอยู่ตรงนั้น!? ”

 

เหนือเก้าลุกขึ้นยืนทันที หลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังมาจากในห้องเก็บของชั้นล่าง ซึ่งนางแบบสาวที่กำลังจะอ้าปากกลืนกินความใหญ่โตของซีอีโอหนุ่ม เธอก็รู้สึกตกใจมาก แต่กลัวว่าจะไม่ได้เงินก้อนโตจากเหนือเก้าเสียมากกว่า เธอจึงรีบกอดขากำยำของเขาทันที

 

หมับบบบ!!!!

 

 

“ …ยะ…อย่าเพิ่งไปนะคะคุณเหนือเก้า!! ”

 

 

“ นี่เธอหูหนวกจนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเหรอห้ะ!? ”

 

 

“ …ดะ…ได้ยินค่ะๆ …ตะ…แต่จินนี่ยังทำหน้าที่ของตัวเองไม่เสร็จเลยนะคะคุณเหนือเก้า ”

 

 

“ ออกไปเดี๋ยวนี้ซะ!! ”

 

 

“ ห้ะ!! …คะ…คุณเหนือกะ…. ”

 

 

“ ถ้าฉันพูดซ้ำสอง เธอจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว ”

 

 

“ ค่ะๆ แต่เรื่องเงินเดี๋ยวจินนี่รีบติดต่อมาหาคนของคุณพรุ่งนี้เช้านะคะ งั้นจินนี่ขอตัวไปก่อนค่ะ ”

 

พูดจบประโยค นางแบบสาวก็รีบคว้ากระเป๋าใบหรูและรีบเผ่นออกไปจากเพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวของซีอีโอหนุ่มอย่างรวดเร็วทันที เพราะเธอกำลังหวาดกลัวกับสายตาคมดุของเหนือเก้าที่จ้องหน้าเธอตาเขม็งอย่างดุดันน่ากลัวมาก และเหมือนจะฆ่าเธอให้ตายตรงนี้เสียให้ได้

 

ในขณะเดียวกันเหนือเก้าก็ค่อยๆ เดินไปหยิบไม้เบสบอลตรงตระกร้าเหล็กแบบสูงก่อนจะถึงห้องเก็บของ จากนั้นเขาก็ค่อยๆ สาวเท้าหนาเดินไปที่ห้องเก็บของอย่างช้าๆ อัญมณีที่ตกใจมากจนเผลอหลุดเสียงกรี๊ดออกมาในเมื่อกี้นี้ เธอก็พยายามจะหายตัวออกไปจากตรงนั้น แต่เจ้ากรรมเธอดันใช้พลังแวมไพร์ไม่ได้ซะงั้น เธอจึงรีบหันมองซ้ายมองขวา เพื่อจะหาที่หลบซ่อน ก่อนจะเห็นห้องน้ำทางด้านซ้ายมือเธอ อัญมณีจึงรีบวิ่งเข้าไปหลบในนั้นทันที ซึ่งห้องเก็บของเคยเป็นห้องนอนเก่ามาก่อนจึงมีห้องน้ำนั่นเอง

 

ปึ่กกกกกกก!!!!!!

 

เหนือเก้ายกขากำยำข้างหนึ่งถีบประตูที่อัญมณีแง้มเอาไว้ ก่อนจะกดปุ่มสวิตซ์ไฟ ซีอีโอหนุ่มค่อยๆ เดินเข้าไปในนั้นอย่างระมัดระวัง สายตาคมดุก็สอดส่องภายในห้องเก็บของอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่กลับไม่พบใครเลยสักคนเดียว ก่อนที่สายตาจะสะดุดกับห้องน้ำ เหนือเก้าจึงเดินไปที่ห้องน้ำทันทีและกดปุ่มเปิดไฟ ทำให้อัญมณีที่อยู่ในนั้น เธอก็รู้สึกตกใจมาก

 

“ แย่แล้ว!! ข้าจะทำยังไงดีนะ เหตุใดข้าถึงหายตัวไม่ได้ ”

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

“ ใครอยู่ในนั้น!? ”

 

ซีอีโอหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเสียงดัง พลางใช้ไม้เบสบอลเคาะที่ประตูห้องน้ำไปด้วย เพราะเขามั่นใจว่าต้องมีคนอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน ทำให้อัญมณียิ่งตกใจกลัวเข้าไปใหญ่ว่าจะถูกจับได้ เธอจึงรีบหลับตาลงและพยายามตั้งสติและสมาธิอย่างเต็มที่ เพื่อบอกให้ตัวเธอเองรีบหายตัวเสียที

 

“ หายตัวเดี๋ยวนี้ ข้าต้องรีบหายตัวออกไปจากที่นี่ ”

 

เมื่อคนข้างในนั้นไม่ยอมตอบตนเอง เหนือเก้าจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำทันที ซึ่งอัญมณีก็ลืมล็อกกลอนประตูนั่นเอง

 

 

แกร็ก~

 

 

“ …ธะ…เธอเป็นใคร!? ”

 

เหนือเก้าเอ่ยถามด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้เขากำลังเห็นผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดเดรสเกาะอกสีแดงเพลิงกำลังก้มหน้าลงเล็กน้อยและหลับตาอยู่

 

“ …………………. ”

 

แวมไพร์สาวตกใจจนเผลอสะดุ้งตัวนิดหน่อย ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาและเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายตรงประตูห้องน้ำอย่างช้าๆ

 

ในขณะที่เหนือเก้าก็รู้สึกตกตะลึงมากเมื่อได้เห็นใบหน้าสวยหวานอันงดงามอย่างไร้ที่ติจริงๆ ของผู้หญิงตรงหน้า และเขาคิดว่าในโลกใบนี้คงจะไม่มีใครเทียบเธอได้ มือหนาที่กำลังถือไม้เบสบอลก็ค่อยๆ ลดลงไปข้างตัว แต่สีหน้ากับสายตาของเขายังคงเรียบเฉยและไม่แสดงอาการใดใดออกมาเลยสักนิด

 

“ เธอเป็นใคร!? เข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ของฉันได้ยังไง!? ”

 

 

“ ………………….. ”

 

อัญมณีเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าเธอมีอาวุธติดมือมาด้วย เธอจึงยืนตัวแข็งทื่อทันที เพราะหายตัวไม่ได้และวิ่งออกไปจากห้องน้ำก็ไม่ได้ เหนือเก้าจึงไม่รอช้าและเดินเข้าไปหาเธอทันที

 

“ ไม่ได้ยินที่ฉันถามเธอเหรอห้ะ!? ”

 

 

“ …ยะ…อย่าเข้ามานะ!! ”

 

อัญมณียกสองแขนเรียวเล็กขึ้นมาตั้งการ์ด เพื่อจะป้องกันตัวทันที เพราะเธอไม่อยากเผยสถานะที่แท้จริงของตัวเองให้ชายหนุ่มได้รับรู้ เหนือเก้าจึงหยุดชะงักฝีเท้า เพื่อจะรอดูว่าผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้จะทำอะไรต่อ

 

“ หึ!! นึกว่าเป็นใบ้ ”

 

 

“ ข้าไม่ได้เป็นใบ้นะ เจ้าอย่าบังอาจมาพูดหยาบคายใส่ข้าแบบนี้ไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ!!!! ”

 

 

“ เธอก็ด่าฉันเหมือนกันนั่นแหละ บอกมาเธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง!? ”

 

เหนือเก้ารู้สึกสงสัยว่าทำไมผู้หญิงตรงหน้าเขาพูดสรรพนามไม่เหมือนคนในยุคปัจจุบัน แต่เขายังไม่ถามเธอ เพราะตอนนี้เขาอยากรู้เรื่องอื่นมากกว่า

 

“ …ข้า…ข้า…ข้าไม่รู้!! ”

 

 

“ งั้นเธอไปคุยกับตำรวจก็แล้วกัน!! ”

 

 

“ อย่าเข้ามานะ!!! ”

 

 

ปึ่กกกกก!!!!!!!

หมับบบบ!!!!

 

 

“ อ๊ะ!! ”

 

 

ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

อัญมณีตัดสินใจจะอาศัยทีเผลอวิ่งสวนคนตรงหน้าหนีไปยังประตู แต่เหนือเก้าก็ไวกว่า เขาทิ้งไม้เบสบอลลงไปที่พื้นห้องน้ำและรีบสาวเท้าหนาวิ่งเข้าไปประกบตัวเธอทันที พลางรวบสองแขนเรียวเล็กตรึงขึ้นเหนือศีรษะทุยเล็กที่ผนังกำแพงห้องน้ำ ทำให้แผ่นหลังบอบบางของอัญมณีชนก็อกน้ำอย่างจังจนมีน้ำไหลลงมาชะโลมร่างกายของคนทั้งคู่ ทำให้เปียกชุ่มกันไปหมด

 

“ อื้อออ!!! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!! เห็นไหมเปียกกันหมดแล้ว นี่เจ้าคิดจะทำอะไรข้า!? ”

 

 

“ ฉันคิดว่าเราไม่ต้องไปสถานีตำรวจกันแล้ว ”

 

ปากพูดกับเธอ แต่สายตาคมดุของเขาก็เลื่อนลงต่ำเอาแต่จ้องมองเนินอกขาวอวบอิ่มที่เห็นอยู่รำไรภายใต้ชุดเดรสเกาะอกสีแดงเพลิง ซึ่งเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำ พลางจ้องมองสัดส่วนที่นูนเด่นทั้งสองข้างออกมาแบบชัดเจน และร่างกายขาวนวลเนียนเปล่งปลั่งไปทั้งตัวของเธอตาเป็นมันอย่างลืมตัว

 

“ ข้าบอกให้เจ้าปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!! เจ้าอย่าบังอาจมองนมข้านะไอ้มนุษย์ชั้นต่ำเลวทราม!!! ”

 

 

เหนือเก้าได้ยินเธอด่าเขาในประโยคหลังแบบนั้น เขาจึงรู้ตัวทันที ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เย็นชาเหมือนเดิมและเงยหน้าขึ้นมามองเธอ แต่แล้วก็ทำให้ซีอีโอหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะ เพราะเมื่อเขามองหน้าเธอใกล้ๆ แล้ว เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที

 

 

 

 

//พี่เหนืออย่าหื่น เดี๋ยวโดนน้องดูดเลือดหรอกนะเจ้าคะ😅😂🤣……………….โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ🤗//

 

 

//เม้นท์ให้กำลังใจนกเขียว^^ กันได้น้าาาา = อัพเพิ่มจ้าาาา😍😘🙏💚//

 

 

🙏(ห้ามcopyและห้ามแคปทุกกรณีค่ะ)🙏