... ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ในวันที่ยังมีกันและกันอยู่ข้างกาย ...
กลิ่นหอมที่ดูเหมือนจะเริ่มจางหาย ตัดกับแสงอ่อนของแสงตะวันในตอนเช้า
บรรยากาศของท้องทุ่งในชนบทห่างไกล ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่มองไปสุดลูกหูลูกตา
ทว่านัยต์ตากลับมองเห็นเพียง ริมฝีปากอมชมพู ผมรองทรงหยักศก ดวงตาที่ยังปิดอยู่
เสียงลมหายใจที่คล้ายเสียงบรรเลงเพลงรักอันแผ่วเบา เพียงเราสองคนที่รับรู้การมีอยู่ของกันและกัน
อีกนานแค่ไหนการรับรู้เรื่องราวเหล่านี้จะถูกเปิดเผย
.............................................................................................................................................................................
ตัดสินใจได้ "เรื่องราวของเราทั้งสองคน" ระหว่างผมและน้อง กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
(นี่คือการตัดสินใจของผมที่อยากจะรักษาเรื่องราวของเรา เมื่อเรากลับมาอ่านกันอีกครั้ง กลิ่นหอมที่ดูเหมือนจะเริ่มจางหาย คงหวนย้อนให้เราลำรึกถึงกันและกัน)