นิยายเรื่องนี้จบแล้วค่ะ จะทยอยลงแล้วติดเหรียญนะคะ [ตอนนี้เริ่มติดเหรียญตอนแรกๆ แล้ว] 

ปล.ใน fictionlog เรตราคาจะถูกกว่าในนี้นะคะ เพราะในนี้ 100 เหรียญ ไป๋ได้เงิน 50 สตางค์ค่ะ 

รับน้องขึ้นดอย คนมีคู่เค้าหนีไปเดินด้วยกัน 

เธอวิ่งขึ้นดอยมาสามปี ปีนี้ต้องวิ่งกับเสลี่ยง 

หันซ้ายหันขวาไม่เจอใคร แต่อยู่ๆ ก็มีรุ่นพี่ถือธงเกียร์เดินมาถามว่า ขึ้นดอยด้วยกันมั้ยครับ? 

เมื่อคุณอ่านนิยายเรื่องนี้ คุณจะไม่เหงาอีกต่อไป 

เพราะ 

You'll never walk alone. 

ขึ้นดอยด้วยกันมั้ยครับ? 

 

เขาลังเลเล็กน้อย เหมือนว่าที่เธอพูดนั้นมีส่วนที่ถูกต้อง “อันที่จริงก็ไม่ได้อยากเป็นพี่อยู่แล้ว แต่เรายังไม่ถึงขั้นนั้นนี่” 

“ขั้นไหนอีก” หมี่ขาวขึ้นเสียง อยู่ๆ ก็เหมือนโลกพลิกกลับ นอกจากเขาจะชอบทำหน้านิ่ง ยังตีมึนเก่งกว่าเป็นร้อยเท่า “เราเพิ่งรู้จักกันเท่าไรเอง จู่ๆ มาให้เป็นแฟนกันแบบนี้เหรอ พี่อี้ไปพบจิตแพทย์หน่อยมั้ย” 

“งั้นก็ดี ไปด้วยกันเลย อยากรู้เหมือนกันว่าเธอป่วยอะไรหรือเปล่าถึงลวนลามชาวบ้านไปทั่ว” 

“แต่หมี่ไม่เคยมีประวัติลวนลามคนอื่นตอนเมาเลยนะ” 

“ก็พี่ไงเป็นเหยื่อรายแรก และไม่ยอมให้มีเหยื่อรายต่อไปด้วย” 

หมี่ขาวอ้าปากค้างอีกครั้ง “พี่อี้พูดเหมือนชอบหมี่ พี่อี้ชอบหมี่เหรอ” 

คำถามขวานผ่าซากจากปากคนตัวเล็กทำให้เก้าอี้เลิ่กลั่ก แต่ก็สามารถกลับคืนสติได้อย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มมุมปาก “ก็ชอบนะ ชอบลีลาวันนั้นอะ” 

“พี่อี้! เป็นคนแบบนี้เหรอ พูดเรื่องอย่างว่าแล้วยังทำหน้าเหมือนเป็นเรื่องปกติได้ยังไง” 

“พี่เป็นคนตรง แถมฉลาดด้วย มองแวบเดียวก็รู้ว่าหมี่แอบชอบพี่มานานแล้ว” 

“ขี้ตู่ที่สุด หมี่ชอบ Gravitational ต่างหากล่ะ” 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว