บทนำ
ณ เกาะแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนที่แห่งใดแห่งหนึ่งบนโลกนี้ เกาะนี้เป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของโลก
“โอ๊ย! เมื่อยชะมัด”
ฉันเดินบิดขี้เกียจออกมาจากห้องสมุดของโซนหลังจากทำรายงานเสร็จ หลายคนคงคิดว่ามหาวิทยาลัยที่ติดอันดับต้นๆของโลกแบบนี้คงจะมีแต่พวกหัวกระทิ เรียนเก่งๆ และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่คิดแบบนี้ แต่พอเมื่อได้เข้ามาเรียนที่นี่ฉันคิดผิด มหาวิทยาลัยแห่งนี้เต็มไปคนแปลกๆมากมายอย่างเช่น พวกที่เก่ง อัจฉริยะเกินมนุษย์ทั่วไป แต่มนุษย์สัมพันธ์แย่ พวกที่รวยแต่ไร้สมองไปนิด และพวกที่บ้าอำนาจ เสเพล โหดร้าย ป่าเถื่อน คนพวกนี้ถูกจัดแบ่งแยกกันไว้ภายใต้สิ่งที่เรียกว่าโซน โดยโซนที่มีพวกฉลาดเรียกว่าโซนไวท์ และฉันก็อยู่ในโซนนี้ด้วย ส่วนโซนที่มีพวกที่รวยๆเรียกว่าโซนเรด และโซนสุดท้ายที่มีพวกบ้าอำนาจ เรียกว่าโซนแบล็ค และสามโซนนี้ไม่ถูกกันอย่างมากโดยเฉพาะประธานของทั้งสามโซนที่ชอบมีเรื่องกันตลอด
“อ้าว! กลับมาแล้วเหรอ” รูมเมทของฉันทักหลังจากกลับเข้ามาในห้อง
“อืม” ฉันตอบกลับด้วยประโยคสั้นๆ
ฉันเข้าไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือของฉัน และทำสิ่งที่ทำเป็นประจำซึ่งนั่นก็คือ แปะรูปผู้ชายคนนึงไว้ที่สมุดไดอารี่ ทั้งโต๊ะ ผนังเป็นรูปผู้ชายคนนี้หมด รวมไปถึงหมอนข้างยังถูกสกรีนเป็นรูปผู้ชายคนนี้ ซึ่งเขาก็คือ โรมัน ประธานของโซนแบล็ค
“นั่นเธอแปะรูปหมอนั่นอีกแล้วเหรอ” รูมเมทเงยหน้าจากหนังสือ
“เรื่องของฉันน่า”
“เขาจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าเธอแอบชอบเค้าถึงขนาดนี้ ทำไมไม่สารภาพรักไปเลยล่ะ”
ที่ไม่สารภาพรักไปก็เพราะว่าเขาไม่ยอมออกเดทกับผู้หญิงจากโซนอื่นยังไงล่ะ อีกอย่างผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันจะไปทำให้โรมันสนใจได้ไงล่ะ ฉันเคยมีโอกาสได้คุยกับเค้าครั้งนึง หลังจากนั้นเป็นต้นมาโต๊ะ ผนังห้องก็เต็มไปด้วยรูปของเขา
“ไม่ล่ะ สู้แอบชอบไม่ได้ ยังไงก็ชอบเรื่อยๆ” ฉันยิ้มอย่างมีความสุขหลังจากติดรูปโรมันเสร็จ รูปใหม่ที่พึ่งลงในเว็บบอร์ดของโซนแบล็ค และนี่ก็เป็นอีกงานอดิเรกก็คือการได้เข้าไปดูเรื่องราวของเขาในเว็บบอร์ดโซนแบล็ค
“ย่ะ” รูมเมทของฉันกระแทกเสียงก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ถึงแม้ว่าเธอจะชอบพูดประชดหรือกระเเทกเสียงใส่แต่ฉันว่าเธอก็เป็นคนดีนะ และไม่ยุ่งเรื่องของใคร เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเรื่องของฉันที่แอบชอบโรมันคงแพร่กระจายไปทั่วแล้วล่ะ ว่าจบก็กลับไปอ่านเรื่องราวของโรมันในเว็บบอร์ดต่อดีกว่า
Guest
