P’Babe…บทเรียนลับฉบับสาวขี้ยั่ว
ดุจพื้นพระสุธา...ดำดิ่งลงสู่พื้นธรณี...วาโยพัดพา...อัคคีเพลิงพินาศ
ธรรมชาติกำหนดให้ทั้งเขาและเธอเกิดมาคู่กัน
เขา เปรียบดั่ง ผู้เป็นนายที่สูงส่ง และ เธอ หญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย
“ เบ๊ ” ในความหมายของพวกคุณคืออะไร? สำหรับฉันแล้วมันหมายถึง…ขี้ข้าดีดีนี่เอง “
หนุ่มรุ่นน้อง ผู้ซึ่งเงียบขรึม ติดนิสัยเย็นชา ใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่ไหวติงต่อสิ่งเร้าใดๆ
แต่หาก หัวใจ กลับหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูกเมื่อ สาวรุ่นพี่ เข้ามามีบทบาทอยู่ในหัวใจ
ไทป์ นายทัณฑธร เจตุพัฒน์เทวัณ
(คำอ่าน : ทัน-ทะ-ทอน เจ-ตุ-พัด-เท-วัน )
“ ผมชอบคนที่แก่กว่า…เพราะผมชอบให้คนดูแล”
เจ้านายแสนหล่อเหลา รุ่นน้องดีกรีเดือนคณะนิเทศศาสตร์ ปี 1
พรีม นางสาวพิชญธิดา อัธรทานนท์
(คำอ่าน: พิด-ชะ-ยะ-ทิ-ดา อัด-ทะ-ระ-ทา-นน )
“ เขาว่ากันว่า กินเด็กแล้วเป็น อมตะ จริงหรอ? ”
พี่เบ๊แสนน่ารัก รุ่นพี่อดีตดีกรีดาวคณะนิเทศศาสตร์ ปี 2
“ หากวันเวลายังคงเดินทวงเข็มนาฬิกา หากกาลเวลาแปรเปลี่ยนหัวใจให้เขาและเธอรักกัน
สิ่งที่เรียกว่าหัวใจดวงน้อย อย่าง " ลูกบุญธรรม " กลับเชื่อมความสัมพันธ์และแปรเปลี่ยนสถานะ
จากรุ่นพี่และรุ่นน้องให้กลายเป็น " คนรัก " "
" ปะป๊า!!! เอวาคิดเถึงปะป๊าจางงง....ปะป๊าพี่พรีมจ๊วยยย "
สปอยเนื้อเรื่อง
“ ครั้งแรก”
“ หื้อ?.”
“ ครั้งแรกของเธอเป็นของผม ”
“…………” ราวกับมีเข็มนับสิบเล่มปักอยู่ตรงกลางใจซ้ำร้ายยังเหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าดูดเอาร่างกายของเธอล่องลอยไปตามสายลมอย่างไม่มีจุดหมาย ก้อนเนื้อในอกมันเจ็บแปร๊ด เจ็บจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก พรีมกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่เอาหยาดน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่ในขอบตาออกไป เพียงแค่ไม่กี่ประโยคที่เอ่ยออกมาจากปากเขาสามารถทำให้ใบหน้าที่เคยสดใสอยู่ก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือโดยอัตโนมัติ มันมืดบอดจนทำอะไรไม่ถูกแม้พรีมจะพยายามที่จะขับไล่เอาหยาดน้ำตาออกไปเท่าไหร่แต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งแสดงความอ่อนแอออกมามากขึ้นเท่านั้น ทว่าในขณะเดียวกันไทป์ก็ไม่ได้ละสายตาออกไปไหนยังคงจ้องมองคนขี้แยด้านหน้าอยู่ตลอดเวลา
แค่เห็นน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่ในดวงตากลับทำให้เขารู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก
“ แต่อดีตมันก็คืออดีตยังไงมันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้วอยู่กับปัจจุบันผมว่าผมมีความสุขกว่า เพราะว่า….. ”
พรึ่บ!
“ จะ…จะทำอะไร! ” ไม่รู้ว่าที่เขาเดินมาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่รู้อีกทีก็ตอนที่ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้กรอบหน้าเล็กเข้าเลื่อนภาพทั้งหมดบดบังไปด้วยเค้าโครงหน้าที่ได้รูปนัยน์ตารัตติกาลสีดำเข้มมองนิ่งไปยังจุดหมายตรงหน้าทั้งสอนประสานสายตาเข้าหากันความรัญจวนเริ่มก่อตัวขึ้นสีหน้าของพรีมเริ่มมีรอยริ้วสีแดงๆขึ้นพาด ลมหายที่ปะทะเข้าหากันสร้างความปั่นป่วนให้กับหัวใจของกันและกันเล่นๆดวงตาที่เคยมืดมนอยู่ตลอดกลับฉายแววความอ่อนโอนและนุ่มนวลออกมาหากมองเข้าไปในแววตาลึกๆ ไม่เพียงแค่นั้นมันกลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและน่าค้นหา เพราะมันไม่ได้มืดมนเลยทีเดียวแต่มันยังแฝงไปด้วยแสงสว่างที่จุดประกายขึ้นมา
“ คนตรงหน้า….. ”
“…………….”
“ สำคัญกว่า ”
อนาคตเราไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงแค่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ…
ตรรกะของการแอบชอบมันไม่ได้ศูนย์เปล่าเสมอไป ยิ่งเข้าใจและใส่ใจ
บางทีอาจจะเป็นได้มากกว่านั้น….
กติกาของเรื่องนี้มีอยู่ว่า...
ยิ่งสนับสนุนมากเท่าไหร่ยิ่งมีกำลังใจในการแต่งมากเท่านั้น แนวนิยาย ตลก ป่วง ฮา น่ารักกุ๊กกิ๊ก อย่าลืมกดจิ้มไลค์ให้เค้าด้วยนะ แล้วที่สำคัญอย่าลืมคอมเม้นบอกกันหน่อยนะ จิกกัด จิกหมอน รับประกันความฟิน ที่สำคัญ NC จัดเต็มค่ะ
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้เขียนรูปในนิยายไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาใดๆทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาในการอ่าน เนื้อเรื่องทุกตอนมีลิขสิทธิ์และขึ้นทะเบียบในกฏหมาย หากใครลอกเลียนแบบหรือดัดแปลกจะถูกดำเนินคดีทันที
ย้ำอีกที!!!ใครพบเห็นสามารถแจ้งกับทางไรท์เตอร์ได้ทันที ช่วยๆกันนะคะคนแต่งมันเหนื่อยกว่าจะได้มาแต่ละตอนมันไม่ใช่เรื่องง่าย พวกคุณทราบดีว่ามันๆม่ใช่เรื่องดี ช่วยๆกันน้า
นิยายแนวไทยค่ะเกิดขึ้นในเมืองไทย โดยเน้นแบบคู่กัดระหว่างพี่เบ๊กับน้องรหัส
เรื่องแรก ยัยเฉิ่ม แต่งอยู่ตอนนี้...ยังไม่จบ
เจ้าหญิงน้ำแข็ง
เจ้าหญิงน้ำแข็ง