สวัสดีคะรีดเดอร์ทุกๆคนไรต์มีนามปากกาว่า Kuhakukiseki แปลว่า ปาฏิหารที่ว่างเปล่านะคะ
ไรต์อายุ 13 ปีนะคะเพิ่งแต่งนิยายครั้งแรกไม่สนุกอย่าว่ากันเด้อ มาแนะนำตัวละครกันก่อนดีกว่าคะ
ขออภัยที่ลงรูปภาพไม่ได้นะคะ ถ้าอยากได้รูปตัวละครเข้าไปใน Dek-d นะคะ
คุโรโกะ เท็ตสึยะ Kuroko Tetsuya
วันเกิด 31 มกราคม
ราศี กุมภ์
หมู่เลือด A
ส่วนสูง 155(ตอนอยู่เทย์โค) 168(ปัจจุบัน)
น้ำหนัก 57 กิโลกรัม
เป็นคนเงียบๆ จืดจาง ชอบอ่านหนังสือ เป็นคนที่มองหาได้อยากแต่เมื่อได้มองครั้งนึงแล้วก็ยากนักที่จะละสายตาไป
คางามิ ไทกะ Kagami Taiga
วันเกิด 2 สิงหาคม
ราศี สิงห์
หมู่เลือด A
ส่วนสูง 190
น้ำหนัก 82 กิโลกรัม
แสงคนใหม่ของคุโรโกะเป็นคนขี้โวยวายกินเก่ง....มาก อยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็กจนกระทังขึ้นมัธยมลายก็ย้ายมาอยู่ที่ญี่ปุ่น
ฟุริฮาตะ โควคิ Furihata Kouki
เป็นคนขี้กลัว ลักษณะเหมื่อนชิวาว่า แต่ใครจะไปรู้ว่า นั้นอาจเป็นการเล่นละครของ สุนัขจิ้งจอกหุ้มหนังชิวาว่าก็เป็นได้
ฮิวงะ จุนเปย์ Hyuga Junpei
วันเกิด 10 มิถุนายน
ราศี เมถุน
หมู่เลือด O
ส่วนสูง 193
น้ำหนัก 81 กิโลกรัม
กัปตันทีมสุดโหดของเซย์ริน
อิซึกิ ชุน Izuki Shun
วันเกิด 23 ตุลาคม
ราศี พิจิก
ส่วนสูง 174
น้ำหนัก 64 กิโลกรัม
เจ้าของอีเกิ้ลอายส์แห่งทีมเซย์ริน ชอบเล่นมุกตลกที่..เอ่อ...ไม่ตลก
คิโยชิ เท็ปเป Hyuga Junpei
วันเกิด 16 พฤษภาคม
ราศี พฤษภ
หมู่เลือด A
ส่วนสูง 178
น้ำหนัก 68
เป็นคนที่ร่าเริง ต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะเหตุบางอย่าง พึงออกมาได้ไม่นาน
มิโตเบะ รินโนะซึเกะ Mitobe Rinnosuke
วันเกิด 3 ธันวาคม
ราศี ธนู
หมู่เลือด A
ส่วนสูง 186
น้ำหนัก 78 กิโลกรัม
เป็นคนที่ไม่เคยพูดมาก่อน ชอบเป็นห่วงคนรอบข้างเสมอ ทำอาหารเก่ง
โคงาเนะ ชินจิ Kogane Shinji
วันเกิด 11 กันยายน
ราศี กันย์
หมู่เลือด B
ส่วนสูง 170
น้ำหนัก 67
เป็นคนร่าเริง ส่วนใหญ่มักจะอยู่กับมิโตเบะคอยแปลความหมายท่าทางของมิโตเบะ
ไอดะ ริโกะ Aida Riko
วันเกิด 5 กุมภาพันธ์
ราศี กุมภ์
หมู่เลือด A
ส่วนสูง 156
โค้ชสาวสุดโหดของเซย์ริน มองเผินๆอาจคิดว่าเป็นผู้จัดการ ถือได้ว่าเป็นโค้ชที่อายุน้อยที่สุดในเรื่องเลยก็ว่าได้
มาเริ่มเรื่องเถอะคะเป็น นิยายเรื่องสั้นนะคะ
นิยามของเงาคือ สิ่งที่จืดจาง มักไม่อยู่ในสายตาผู้คนและคอยไล่ตามแสงสว่าง นี่คือสิ่งที่เขาคิดแต่ว่า....เขาที่เปรียบเสมือนเงานั้นกลับไม่รู้เลยว่า ...ตัวเองนั้นได้มีความสำคัญกับแสงสว่างทั้งหลายมากแค่ไหน...
AllKuroko Yaoi Seirin
31 ธันวาคม ปี XXXX เวลา 00.00 แกร็ง!! แกร็ง!! แกร็ง!!
ปัง!! ปัง!! ปัง!! เสียงพลุกระดาษดังขึ้นเมื่อได้ยินสัญญาณขึ้นวันใหม่
" แฮปปี้นิวเยียร์ จ้าทุกคน ขอให้มีความสุขมากๆกันนะจ๊ะ " โค้ชสาวประจำทีมเซย์รินกล่าวขึ้นกับทุกคน
" ขอบคุณครับโค้ชสำหรับคำอวยพร และขอขอบคุณที่งดเว้นการฝึกให้พวกเราในวันนี้ " บากะ เอ๊ย!! คางามิเอ่ยกับโค้ชสาวด้วยน้ำเสียงที่แสดงความยินดีอย่างสุดซึ้ง ทำให้คนเป็นโค้ชเริ่มรู้สึกหมั่นไส้รุ่นน้องตัวเองขึ้นมาตงิดๆกับน้ำ เสียงอย่างกับเธอแทบไม่ให้เหล่าลูกทีมได้พักผ่อนอย่างไรอย่างนั้นจึงย้อนพูด ไปว่า
" ทำเสียงอย่างงี้หมายความว่ายังไง ฮ่ะ พวกนายคิดว่าฉันโหดมากขนาดนั้นเลยเหรอ "
เหล่าลูกทีมทั้งหลายแหล่ก็ต่างรวมใจกันตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า " ใช่!! "
นั้นทำให้เรียกรอยยิ้มสยองบนหน้าโค้ชสาวได้เป็นอย่างดี พูดประโยคต่อไปด้วยเสียงหวานแตกต่างจากประโยคที่เอ่ยขึ้นมาอย่างมาก
" โอเคงั้นตารางที่ให้พวกนายหยุดในวันพรุ่งนี้เป็นอันยกเลิกก็แล้วกันนะ แล้วก็ของขวัญปีใหม่วันนี้เดี๋ยวฉันเอาไปให้พวกรุ่นปาฏิหารแทนก็แล้วกันนะ ทุกคน " เหมือนดั่งประโยคประกาสิตแย่งซีนนายน้อยกันเลยทีเดียว หลังจบประโยคไม่เกี่ยงรุ่นน้องรุ่นพี่ ทุกคนต่างขุกเข่าอยู่หน้าโค้ชสาวพูดพร้อมเพรียงกันอย่างไม่ได้นัดหมาย " ขอโทษครับ โค้ช!! ยกโทษให้ด้วยเถอะครับ!! "
" เฮ้อ จริงๆเลยพวกนายเนี่ย ชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อยช่างเถอะ ครั้งนี้จะยกโทษให้แล้วกันนะถือว่าวันนี้เป็นวันดี "
" ขอบคุณครับโค้ช!! "ทุกคนพูดพร้อมกันด้วยใบหน้าโล่งใจที่โค้ชไม่ได้โกรธเขามากไม่งั้นพวกเขาได้เหนื่อยมากขึ้นเป็น10เท่าตัวแน่ๆ
" แต่ว่านะมีของขวัญให้พวกฉันด้วยงั้นเหรอริโกะ ไม่เห็นบอกเลยนี่นา " ฮิวงะเนตัวแทนพูดขึ้นเรียกอาการอยากรู้อยากเห็นจากคนทั้งทีม
" ฮิๆๆ บอกก็ไม่เซอร์ไพรซ์สิ ยิ่งของขวัญชิ้นนี้แล้วด้วย " โค้ชสาวพูดด้วยน้ำเสียงชวนให้ลุ้นระทึก เรียกอาการอยากรู้อยากเนจากคนในทีมได้เป็นอย่างดี
" ไม่รู้ไม่บอกรอเซอร์ไพรซ์ อ่ะ!! มุกนี้ใช่ได้แฮะ " อิซึกิพูดพลางจดมุกที่ดูก็รู้ว่า..โคตรฝืด!!
" หุบปากไปเลยอิซึกิ!! มันคืออะไรงั้นเหรอ ริโกะ " ฮิวงะเอ่ยถาม
" อย่างที่อิซึกิบอกนั้นและรอก่อนซิของดีอยากได้ต้องรอ ฉันขอตัวไปเตรียมของขวัญก่อนนะทุกคน "
" ว่าแต่ มีใครเห็นคุโรโกะบ้างหรือเปล่า " คางามิเอ่ยถามขึ้นหลังจากโค้ชสาวออกได้สักพัก
" นั้นสินะ ไม่เห็นตั้งแต่ประมาณ 2 ทุ่มแล้วนี่นาออกกับโค้ชไม่ใช่เหรอ " โคงาเนะเอ่ยสมทบ ทุกคนคิดกันโดยพร้อมเพรียงว่า ' หรือว่า.....'
................................................................................... ต่อ ค้า...........................................................................................
นิยาม ของเงาคือ สิ่งที่จืดจาง มักไม่อยู่ในสายตาผู้คนและคอยไล่ตามแสงสว่าง นี่คือสิ่งที่เขาคิดแต่ว่า....เขาที่เปรียบเสมือนเงานั้นกลับไม่รู้เลยว่า ...ตัวเองนั้นได้มีความสำคัญกับแสงสว่างทั้งหลายมากแค่ไหน...
AllKuroko Yaoi Seirin
31 ธันวาคม ปี XXXX เวลา 00.00 แกร็ง!! แกร็ง!! แกร็ง!!
ปัง!! ปัง!! ปัง!! เสียงพลุกระดาษดังขึ้นเมื่อได้ยินสัญญาณขึ้นวันใหม่
" แฮปปี้นิวเยียร์ จ้าทุกคน ขอให้มีความสุขมากๆกันนะจ๊ะ " โค้ชสาวประจำทีมเซย์รินกล่าวขึ้นกับทุกคน
" ขอบคุณครับโค้ชสำหรับคำอวยพร และขอขอบคุณที่งดเว้นการฝึกให้พวกเราในวันนี้ " บากะ เอ๊ย!! คางามิเอ่ยกับโค้ชสาวด้วยน้ำเสียงที่แสดงความยินดีอย่างสุดซึ้ง ทำให้คนเป็นโค้ชเริ่มรู้สึกหมั่นไส้รุ่นน้องตัวเองขึ้นมาตงิดๆกับน้ำ เสียงอย่างกับเธอแทบไม่ให้เหล่าลูกทีมได้พักผ่อนอย่างไรอย่างนั้นจึงย้อนพูด ไปว่า
" ทำเสียงอย่างงี้หมายความว่ายังไง ฮ่ะ พวกนายคิดว่าฉันโหดมากขนาดนั้นเลยเหรอ "
เหล่าลูกทีมทั้งหลายแหล่ก็ต่างรวมใจกันตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า " ใช่!! "
นั้นทำให้เรียกรอยยิ้มสยองบนหน้าโค้ชสาวได้เป็นอย่างดี พูดประโยคต่อไปด้วยเสียงหวานแตกต่างจากประโยคที่เอ่ยขึ้นมาอย่างมาก
" โอเคงั้นตารางที่ให้พวกนายหยุดในวันพรุ่งนี้เป็นอันยกเลิกก็แล้วกันนะ แล้วก็ของขวัญปีใหม่วันนี้เดี๋ยวฉันเอาไปให้พวกรุ่นปาฏิหารแทนก็แล้วกันนะ ทุกคน " เหมือนดั่งประโยคประกาสิตแย่งซีนนายน้อยกันเลยทีเดียว หลังจบประโยคไม่เกี่ยงรุ่นน้องรุ่นพี่ ทุกคนต่างขุกเข่าอยู่หน้าโค้ชสาวพูดพร้อมเพรียงกันอย่างไม่ได้นัดหมาย " ขอโทษครับ โค้ช!! ยกโทษให้ด้วยเถอะครับ!! "
" เฮ้อ จริงๆเลยพวกนายเนี่ย ชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อยช่างเถอะ ครั้งนี้จะยกโทษให้แล้วกันนะถือว่าวันนี้เป็นวันดี "
" ขอบคุณครับโค้ช!! "ทุกคนพูดพร้อมกันด้วยใบหน้าโล่งใจที่โค้ชไม่ได้โกรธเขามากไม่งั้นพวกเขาได้เหนื่อยมากขึ้นเป็น10เท่าตัวแน่ๆ
" แต่ว่านะมีของขวัญให้พวกฉันด้วยงั้นเหรอริโกะ ไม่เห็นบอกเลยนี่นา " ฮิวงะเนตัวแทนพูดขึ้นเรียกอาการอยากรู้อยากเห็นจากคนทั้งทีม
" ฮิๆๆ บอกก็ไม่เซอร์ไพรซ์สิ ยิ่งของขวัญชิ้นนี้แล้วด้วย " โค้ชสาวพูดด้วยน้ำเสียงชวนให้ลุ้นระทึก เรียกอาการอยากรู้อยากเนจากคนในทีมได้เป็นอย่างดี
" ไม่รู้ไม่บอกรอเซอร์ไพรซ์ อ่ะ!! มุกนี้ใช่ได้แฮะ " อิซึกิพูดพลางจดมุกที่ดูก็รู้ว่า..โคตรฝืด!!
" หุบปากไปเลยอิซึกิ!! มันคืออะไรงั้นเหรอ ริโกะ " ฮิวงะเอ่ยถาม
" อย่างที่อิซึกิบอกนั้นและรอก่อนซิของดีอยากได้ต้องรอ ฉันขอตัวไปเตรียมของขวัญก่อนนะทุกคน "
" ว่าแต่ มีใครเห็นคุโรโกะบ้างหรือเปล่า " คางามิเอ่ยถามขึ้นหลังจากโค้ชสาวออกได้สักพัก
" นั้นสินะ ไม่เห็นตั้งแต่ประมาณ 2 ทุ่มแล้วนี่นาออกกับโค้ชไม่ใช่เหรอ " โคงาเนะเอ่ยสมทบ ทุกคนคิดกันโดยพร้อมเพรียงว่า ' หรือว่า.....'
" ฮิๆๆๆๆๆ ได้เวลาเปิดตัวของขวัญแล้วสินะ ออกมาสิคุโรโกะ " โค้ชสาวเอ่ยขึ้นหน้าประตูหลังจากออกไปได้ซักพักเรียกสายตาคนทั้งห้องได้เป็น อย่างดี
" เอ่อ..โค้ชครับผมไม่ออกไปไม่ได้เหรอครับ แบบนี้มันน่าอายนะครับ "-/////-
" ไม่ได้ย่ะ ฉํนลงทุนลงแรงกับนายตั้งหลายชั่วโมง "
" กะ..ก็ได้ครับ..ทุกคนอย่าหัวเราะผมนะครับ " คุโรโกะพูด ทั้งห้องใจจดใจจดใจจ่ออยู่กับประตูบานนั้นอย่ากับว่ามันจะมีเพชรฝังอยู่งั้น แหละ คุโรโกะค่อยๆออกมาจากหลังประตูบานนั้นเรียกสายตาตกตะลึงอ้าปากค้างได้เป็น อย่างดี OoO ตอนนี้ผมสีฟ้าสดใสของคุโรโกะถูกต่อยาวมาถึงสะโพก ใบหน้าแดงลามถึงใบหูด้วยความอายอย่างน่ารักหลุบตาลงต่ำ ส่วนเสื้อผ้าที่ใส่นั้นเป็นกิโมโนสีฟ้าลายดอก ซากุระสีชมพูผ้าเอบิที่ใช่คาดเอวอยู่นั้นเป็นสีม่วงออกฟ้าลายผีเสื้อสีฟ้า มือถือกระเป๋าใบเล็กสีชมพูลาย ซากุระสีขาว หน้าอกเหมื่อนจะยัดฟองน้ำเอาไว้ทำให้มีหน้าอกขึ้นมาเมือนสตรีเพศ รวมๆแล้วสรุปเลยว่า. สวย!!น่ารักโคตร!!กู๊ดจ๊อบครับโค้ช!!
" เอ่อ..อย่าจ้องกันขนาดนี้สิครับ -////- " ' คาวาอี้โคตรๆ '
" ฮิๆๆ ฉันไปก่อนนะหวังว่าคงจะชอบของขวัญกันนะ " โค้ชสาวพูดพร้อมเดินออกไปเพราะไม่อยากขัดจังหวะ
" อะ โค้ชครับอย่าทิ้งผมสิครับ โค้ชครับ โค้ช!! T///T " ทำหน้าจะร้องไห้เพราะอยู่ในสภาพที่เจ้าตัวคิดว่ามันน่าอายมากขณะนั้นเองโค้ช สาดของเซย์รินก็ปิดประตูพร้อมใส่กลอนล็อคอย่างดีราวกับส่งเสริม ไม่ทันซะแล้วครับ T - T
" อ๊ะ!! แล้วก็ถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดแต่ก็เบาๆมือหน่อยก็แล้วกันนะทุกคน " โค้ชสาวต่อด้วยประโยคที่ คุโรโกะอยากจะตามไป อิกไนพาส ใส่แต่ติดตรงที่ออกไปไม่ได้และไม่กล้าทำร้ายโค้ชสาว [ อ้าวสุดท้ายก็ไม่กล้าทำนี่หวา//ไรท์ ]
" คุโรโกะคุง หันมานี้หน่อยครับ " ฟุริฮาตะเอ่ยเรียกคุโรโกะหลังจากโค้ชออกไปได้สักพัก
" ครับ อุ๊บ อึก อือ " คุโรโกะนมาก็โดนริมฝีปากหนาประกบลงมา ลิ้นร้อนสอดเข้ามาในโพรงปากเพื่อชิมความหวานจากร่างเล็ก
" อะ อื้อ ฟะ ฟุริฮาตะคุง อืม ฮ่า ผะ ผมหายใจไม่ออก คะ ครับ อุ๊บ อือ "เมื่อร่างเล็กจะเอ่ยคาน มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยเงยขึ้นมาให้ใบหน้าแนบชิดกันมากขึ้น คุโรโกะออกแรงดิ้นแต่มีหรือจะสู้แรงได้มืออีกข้างที่ว่างโอบเอวบางให้ร่าง กายแนบชิดกันมากขึ้น น้ำตาเริ่มคลอดวงตากลมโต แรงที่จะผลักร่างสูงหายไปโดยปริยาย มือเริ่มคลองคอร่างสูงตรงหน้าเพื่อรั้งไม่ให้ตัวเองลงกองอยู่กับพื้น ฟุริฮาตะเห็นว่าร่างบางตรงหน้าเริ่มหมดแรงแล้วริมฝีปากหนาจึงเริ่มถอนออกมา ให้ร่างเล็กพักหายใจ
น้ำใสติดอยู่ตรง มุมปากร่างสูงก้มลงมาเลียน้ำใสเข้าปากร่างบางที่อายจะตายอยู่แล้วยิ่งหน้า แดงเข้าไปใหญ่ " แฮ่กๆ แฮ่กๆ แฮ่ก ทำอะไรนะครับฟุริฮาตะคุง บากะ "O//////O หลุดอออกมาได้ก็ต่อว่าฟุริฮาตะทันทีที่ทำอะไรแบบนี้กับเขา
" ไอ้ชิวาว่าขี้โกงจอมชวยโอกาศ เอ้ย!! " คางามิต่อว่าฟุริฮาตะทันทีที่ฉวยโอกาศร่างบาอย่างคุโรโกะก่อนเขา
" จะมาว่าผมไม่ได้นะครับเขาอยากทำตัวน่ารักเองนี่นา อีกอย่างของอย่างนี้มันใครเร็วใครได้ครับโค้ชอนุญาตแล้วด้วยนะครับ จะปล่อยให้โอกาศหลุดมือได้ยังไงล่ะครับ " ฟุริฮาตะยังคงแถได้เรื่อยโดยไม่ติดขัด
" ไม่ต้องมาแถจนสีข้างถลอกเลยแก ยังไงฉันก็ไม่ยอมคุโรโกะมานี้สิ เดี๋ยวก็โดนไอ้ชิวาว่าลวนลามเอาอีกหรอก " พูดพลางตบตักตัวเอง น้ำเสียงอบอุ่นเยี่ยงพ่อพระมาโปรด แต่นั้นมันเป็นเพียงการหลอกล่อเด็กน้อยผู้ใสซื่อเท่านั้นเอง ซึ่งเมื่อเมื่อเห็นร่างบางเข้ามาตามแผนเมื่อเห็นดังนั้นก็แสยะยิ้มกว้าง ทำให้ร่างบางเริ่มคิดว่าตัวเองคิดผิดจึงหันหลังจะเดินถอยกลับไปที่ประตูแต่ มีหรือจะทันพี่เสือของเรา
" จะหนีไปไหน คุโรโกะ " ดึงร่างบางมานั่งบนตักตัวเองพลางพูดข่างหู
" อ๊ะ!! ปล่อยผมนะครับคางามิคุง -////- " ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนของคางามิแต่พยายามเท่าไรก็ไม่หลุด
" ซี้ด!! นั่งนิ่งๆสิคุโรโกะเดี๋ยวดิ้นมากๆน้องฉันตื่นขึ้นมาระวังนายจะไม่รอดนะ "
ที่ พูดนี่ไม่ได้ขู่เพราะร่างบางนั่งทับจุดสำคัญเข้าพอดีชุดยูกาตะที่สวมใส่อยู่ ส่วนไหล่เลื่อนหลุดจากแรงดิ้นเมื่อกี้ทำให้ความอดทนจากคนที่ไม่ค่อยมีอยู แล้วกำลังจขะหมดไป คุโรโกะพอรู้สึกตัวว่านั่งทับอะไรอยู่ก็หยุดดิ้นทันทีนั่งนิ่งเป็นข่อนไม้ หน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีก
" คางามิคุง ก็ปล่อยผมสิครับ "
" ปล่อยนาย เหอะ!! ไม่มีทาง อืม นายนี่ตัวหอมจังนะคุโรโกะ " พูดบอกพลางซุดความหอมจากร่างบาง ขบเม้มเเบาๆจนขึ้นรอยแดงแล้วเลียทับรอยทำทั่วทั้งคอร่างบางจนแทบไม่เหลือที่ ล่ามมาถึง ไหล่ที่บางเล็กจนไม่นึกว่าจะส่งลูกส่งอันทรงพลังนั้นได้
" อ๊ะ อ๊า คะ คางามิคุง พะ พอก่อนครับ อา " เอ่ยห้ามเพราะความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยสัมผัสกำลังพลุ่งพลาน
" หยุดเลย คางามิ มานี่มาคุโรโกะ " ฮิวงะเอ่ยขัดจังหวะคางามิ ดึงข้อมือของร่างบางเข้ามาซบอกตัวเอง
" ฮ่า แฮ่ก แฮ่กๆ " เสียงร่างบางหอบหายใจดังไปทั่วทั้งห้องเพราะไม่มีใครเอ่ยอะไรขึ้นเลยเป็น เวลานานหลายนาที จนในทีสุดโคงาเนะก็ถือโอกาศพูดขึ้นมา
" คุโรโกะคุง "
" คะ ครับ "
" พวก เรามีอะไรจะให้ " พูดพลางลุกขึ้นไปหยิบดอกกุหลาบที่ซ่อนเอาไว้ให้ร่างบางตั้งนาน
" อันนี้น่ะของฉัน กุหลาบ 3 ดอกหมายความว่า ฉันรักนาย ฉันรักนายนะคุโรโกะคุงฉันรู้ว่าฉันเป็นคนที่ไม่มีความสามารถแต่ขอให้ฉันได้ รักนายต่อเถอะนะ " โคงาเนะพูดพลางยื่นให้ร่างบาง
" อันนี้ของฉันคุโรโกะ ดอกกุหลาบ 1 ดอกหมายความว่า รักแรกพบ ฉันรักนายคุโรโกะตั้งแต่ได้สบตานายครึ้งแรกฉันก็รู้สึกได้ทึนทีว่าฉันไม่ สามารถรักใครได้อีรกแล้วนอกจากนาย " คางามิยื่นดอกกุหลาบทัดข้างหูร่างบาง แล้วก้มลงไปหอมแก้มร่างบาง
" ส่วนอันนี้ของฉัน กุหลาบ 11 ดอกนายเป็นสมบัติล้ำค่าของฉันนะคุโรโกะ " อิซึกิพูดยื่นช่อกุหลาบให้ร่างบางแล้วกอดร่างบาง
" อะ คุโรโกะคุงอย่าลืมผมนะ กุหลาบ 50 ดอกนี้ผมให้นายรักของผมที่มีต่อนายจะมั่นคงและยืนยาวนะ " ฟุริฮาตะคุกเข่ายื่นช่อกุหลาบให้คุโรโกะ พลางจูบมือร่างบาง
" คุโรโกะ รับไปสิ 99 ดอกนี้นะมีไว้ให้เพื่อนายคนเดียวนะ มีความหมายว่า ฉันจะรักนายไปชั่วนิรันดร์ " ฮิวงะยื่นให้ร่างบางด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
" 555+ เยอะจนนายถือไม่ไหวแล้วมั่งเนี่ย คุโรโกะคุง อะ นี่ของฉัน 365 ดอกทุกๆวันนี้ฉันไม่อาจหยุดรักนายได้เลยนะรู้ไหมแต่ทำไงได้ก็มันรักไปแล้ว นี่นา " คิโยชิขยี้หัวร่างบางอย่างอารมณ์ดีวางดอกกุหลาบไว้ข้างๆร่างบาง
" ..... " มิโตเบะไม่ได้พูดอะไรแต่ยืนกุหลาบ 100 ดอกไปให้ร่างบางพร้อมโน้ตว่า ‘ 100 ดอกนี่หมายความว่า เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ไม่ได้ขอให้นายมารักฉันหรอกนะขอแค่ได้ดูแลนายต่อไปก็พอ ‘
" ส่วนอันนี้ของพวกเราทุกคนนะ" คางามิเปิดประตูห้องเก็บของออกมาก็มีกุหลาบ 999 ดอกออกมา " มันมีความหมายว่าต่อให้เกิดใหม่อีกกี่ชาติพวดเราก็จะรักแต่เพียงนายนะ "
" ฮึก ขอบคุณทุกคนมากนะครับแต่ผมไม่มีอะไรจะให้พวกคุณเลย ฮึก " คุโรโกพูดบอกด้วยน้ำตาอาบใบหน้า
" ฮึ ไม่ต้องหรอกคุโรโกะคุงเดี๋ยวพวกเราก็จะได้แล้วละ " ฟุริฮาตะพูดพลางถอดเน็กไทออก
" เอ๊ะ ได้อะไรเหรอครับไม่เห็นมีเลยผมไม่ได้เตรียมไว้ให้ "
" ก็...นายยังไงละคุโรโกะ/คุง "
" ดะ เดี๋ยวก่อนครับ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" อ๊ะ อ๊า ช้าหน่อยครับ "
" อ๊ะ อ๊า ยะ อย่าโดนตรง นะ นั้น อ๊าาา "
555+ตัดจบกันซะดื้อๆ555+ซะใจ//แอ่ก//โดนรีดถีบ บอกแล้วว่า Kuhaku มันซาดิธไรต์เชื่อว่ารีดเดอร์ทุกๆคนมีพลังการ มโนขั้นสูงสุดยอดกันอยู่ มโนต่อเอาเองเน้อ ไรต์ยังเด็กอยู่เรื่องแต่ง NC ข้ามไปได้เลยค่าไรต์แต่งไม่เป็นเน้อ
ด้วยรักจากใจ Kuhaku Kiseki
ประกาศค่า
อยากถามรีดเดอร์ทั้งหลายว่าจะให้แต่ง เกี่ยวกับตอนKiseki ยัง ไงดีคะพอดีมุกตันนะคะ ขอแบบว่าแปลกแหวกแนวนะคะถ้าไม่เกินความสามารถจะแต่งให้คะแต่อาจช้าหน่อยนะคะ ถ้าอยากอ่านจงเม้นบอกมาแต่โดยดี เม้นมากันเยอะๆนะคะถ้าอันไหนเข้าเค้ามากที่สุดจะมาประกาศบอกอีกทีคะ
Guest
