วันอันเเสนโดดเดี่ยวเมื่อไม่มีนาย

เฮ้อ......วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันออกมาเล่นกับเเมวตัวโปรด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยสักวัน....

ฉันคือลูกชายคนที่4 ของบ้านมัตสึโนะ ชื่อของฉันคือ'มัตสึโนะ อิจิมัตสึ' ฉันน่ะชอบเล่นกับเเมวมากกว่าพวกพี่ๆน้องๆในบ้านสะอีก  ทำไมน่ะหรอ....ก็เพราะว่า "พวกเรามันขยะ...ไม่มีชีวิตยังไงล่ะ"

---------วันรุ่งขึ้น---------

"อ้ากกกกกกก วันนี้พวกเราก็เป็นนีทอยู่บ้านเหมือนเคยเลยน้าาาาาา" ลูกชายคนโตของบ้านมัตสึโนะตะโกนอย่างเบื่อหน่าย  "มีเเต่พวกนายนั่นเเละที่เป็นนีท ฉันจะไปหางานทำ" ลูกคนที่สามกล่าวขึ้น "เเหม่~ เเฟ๊บบี้คุงง อย่ามัวเเต่หางานทำเลยย มาเล่นกับนี่จังคนนี้หน่อ----" ลูกคนโตถูกลูกคนที่สามต่อยหน้าเเละกล่าวว่า "ตรูไม่ได้ชื่อ 'เเฟ๊บบี้' โว้ยย"  มีเสียงหนึ่งได้กล่าวขึ้นมาอย่างไม่ได้บอกกล่าว "ฮึ~ โจโรมัตสึ นายน่ะก็ควรเลิกหางานทำได้เเล้วนะ ยังไงๆหาไปก็ไม่ได้ทำอยู่ดีนะมายบราเธอร์~" ลูกคนที่สองกล่าว เเต่ก็ถูกเมิน

พวกฉันน่ะถูกพ่อเเละเเม่เรียกว่านีท เพราะไม่ไปหางานกันทำ ก็นะ ขยะอย่างพวกฉันจะไปหากันทำไมล่ะ....

"นี่ซางงงงง"เสียงตะโกนของจูชิมัตสึดังขึ้นทำให้คนในบ้านถึงกับตกใจ

"เห้ จูชิมัตสึ-นี่ซัง ช่วยเสียงเบาๆหน่อยได้ไหมครับ" ทตตี้ได้กล่าวขึ้น

"ไม่ได้หรอกนะทตตี้ อิจิมัตสึ-นี่ซังน่ะ..."

อะไรน่ะ ทำไมวันนี้ไม่เห็นอิจิมัตสึเลย สงสัยเขาคงจะไปเล่นกับเเมวสุดที่รักของเขาอีกอย่างเเน่นอนเลย ฮึ~

//นั่งมองกระจก//  ฉันเนี่ยก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะ

ท่ะ....ทำไม....ทำไมจูชิดูเเปลกๆล่ะ  อิจิมัตสึ....อิจิมัตสึเป็นอะไรไปล่ะ.

"ทำไมล่ะ....อิจิมัตสึเป็นอะไรไปล่ะห้ะ!!?"   "น่ะ...นี่ซัง...นี่ซังถูกรถชนครับบ!!!"  "อ่ะ...อะไรนะ ไม่จริงใช่ไหมจูชิมัตสึ..." ลูกชายคนที่สองของบ้านมัตสึโนะกล่าวด้วยความตกใจเเละนํ้าตาคลอ

*เเค่กๆ*  ขออนุญาติเเต่งเเค่นี้ก่อนนะง้าบบบบ นึกไม่ออกว่าจะเเต่งยังงายยยยยยยย TvT