"เอล็กซานดร้า"
"ค-คะ? คุณเฟรงกลินส์"
"ทำไมเธอถึงชอบเรียกฉันด้วยนามสกุลล่ะ... ฉันเป็นพ่อบุญธรรมของเธอนะ"
"ฉันแค่รู้สึกห่างเหินนิดหน่อยน่ะค่ะ"
"เรียกฉัน... คุณพ่อเถอะ..."
"ค่ะ... คุณพ่อ"
จอห์น เฟรงกลินส์ ผู้ชายอายุย่าง 30 อย่างเขากลับมีเรือนร่างที่น่าพอใจ แม้เขาจะเป็นพ่อบุญธรรมก็จริง แต่ใช่ว่าฉันจะรักเขาแบบพ่อเลยสักนิด ฉันหลงรักเขาในเชิงคนรักน่ะ... เขาไม่มีภรรยาหรือแฟน เขามีฐานะที่ร่ำรวยและมีนิสัยสุภาพบุรุษ เขาหน้าตาดีจนใครหลายคนหลงไหล ไม่เว้นแม้แต่ฉัน... เขาเปรียบเสมือนฮีโร่ในการ์ตูนมาร์เวลคอมมิค หรือแม้แต่จักรวาลดีซีเขาก็เหมือน เขามีอาชีพเป็นอัยการ ถ้าให้ฉันนึกว่าเขาเหมือนใคร คงจะเหมือนแบทแมนนั่นแหละ
ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงยกตัวอย่างเป็นการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งๆที่เป็นลูกคุณหนู แม้จะเป็นลูกบุญธรรมก็ตามเถอะ ฉันหลงไหลในการอ่านการ์ตูนคอมมิคแบบนี้ตั้งแต่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเเล้วล่ะ แต่เมื่อมาอยู่กับเขาฉันก็มีโอกาสอ่านมันมากขึ้น ฉันเริ่มรู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เขาบอกชื่อตนเอง เขาดูเปล่งประกายและงดงามมาก ฉันรู้่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันโกหกหัวใจตัวเองไม่ได้หรอก...
ฉันรักเขา
"เอล็กซี่ มาให้พ่อกอดหน่อยสิ...วันนี้ทำงานเหนื่อยมากเลย..."
"ค่ะ"
เมื่อพ่อพูดอย่างนี้ ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกันเล่า... ฉันโผเข้ากอดอีกฝ่ายก่อนที่คุณจอห์นจะโอบกอดฉันกลับ เขาลูบหัวฉันเบาๆก่อนที่จะปล่อยกอดพร้อมๆกันกับฉัน เขาทำหน้าตาสดชื่นมากขึ้น ก่อนเดินเข้าห้องนอนไป...
มันจะเป็นไปได้ไหมนะ?
ถ้าฉันจะเปลี่ยนจากลูกบุญธรรมเป็นคนรัก...
จะเป็นไปได้ไหมคะ?
คุณพ่อ....
Guest
