พยัคฆ์ร้ายกับนายออทิสติก
"
หนึ่งคนที่ป่วยเป็นออทิสติก...กับอีกคนที่เป็นมาเฟีย
ต้องโคจรมาเจอกันในนามของคำว่า "พี่น้อง"
"
Intro
"อะไรนะแม่!! ทำไมผมต้องทำด้วยวะ" พยัคฆ์โวยวายออกมาเสียงดัง
"ก็เพราะว่านี้เป็นน้องแกไง" พลอยไพลินตอบลูกชาย
"ไม่เอาอ่ะ แม่ไปให้ใครเลี้ยงก็ได้ที่ไม่ใช่ผม แค่นี้ชีวิตก็ยุ่งมากพอแล้ว" แต่คนตัวสูงก็ยังปฏิเสธเสียงแข็ง
"ยังไงซะแกก็ต้องเลี้ยง" แต่เสียงกัมปนาทก็ดังขึ้น
"โถ่พ่อ" พยัคฆ์จำเป็นต้องทำตาม
"แค่อาทิตย์เดียวมันจะตายหรือไง" พลอยไพลินเอ่ย
พยัคฆ์จำเป็นต้องยอม ก่อนที่จะหันหน้าไปมองใครอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟากินคุ๊กกี้แบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'ได้เดี๋ยวจัดให้'
TW
นิยายเรื่องนี้มรการพูดถึงอาการออทิสติกที่ไม่มีจริง ทั้งชื่อ การกระทำ อาการเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น
นักเขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับคนที่เป็นออทิสติก
หากมีคำพูดหรือการกระทำของตัวละครที่ทำให้ผู้ใดรู้สึกไม่สบายใจ ขออภัยมาณที่นี้ด้วยค่ะ
Guest
