บทลงโทษยัยจอมเหวี่ยง

บทลงโทษยัยจอมเหวี่ยง!!

แนะนำตัวละคร

ชานม ทายาทนักธุรกิจต้นๆของโลก คุณหนูตัวแสบของบ้าน ไม่ยอมใครหน้าไหนทั้งนั้น ‘เพราะฉันคือ ชานมไง^^’ จึงเป็นเหตุทำให้เกิดพี่ชายสุดโหดขึ้นมา

ไอซ์ ชายหนุ่มลูกต่างแม่ของพ่อ มีนิสัยเงียบขรึม รอบครอบ โหด(หื่น) เถื่อน จะมาค่อยปราบยัยวายร้ายชานม

ฟันโอ พ่อบ้านหนุ่มที่แสนใจที่ค่อยช่วยชานมตลอดเวลาจนชานมไม่รู้จักโต แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเขาไม่ใช่พ่อบ้านธรรมดาๆแน่นอน

บทนำ

“ฟันโอ ฉันคิดว่าฉันต้องเด็ดขาดกับยัยชานมแล้วล่ะ ถ้าปล่อยไว้คงไม่มีทายาทสืบสกุลต่อแน่ ฉันคิดว่าฉันจะ…….”

“ครับท่าน ผมเข้าใจครับ”

สิ้นประโยคนั้นเท่ากับชีวิตแห่งแสนสุขของคุณหนูชานมกำลังจะจบลงและแทนที่ด้วย

ความปั่นป่วน ความโหด เถื่อน น้ำตา ความรัก โกรธ เกลียด

บทที่

1

“คุณหนูครับ คุณหนูชานมครับ เช้าแล้วครับ ตื่นได้แล้ว วันนี้มีเรียนนะครับ ตื่นครับ”

“ฟานนนนโอออออ ขออีก3นาทีได้มั้ยยย”

“ก็ได้ครับ คุณหนู3นาทีนะครับ”

3นาที ผ่านไป!!

“คุณหนูครับ ครบ3นาทีแล้วครับตื่นครับ”

“อื้มมมม”

แสงแดดสอดส่องเข้ามาในห้องทำให้เห็นร่างบางเล็ก ผมสีน้ำตาลเข็ม นอนนิ่งอยู่บนเตียงที่รักของเธอและข้างเตียงเธอก็ยังมีพ่อบ้านผู้พิทักษ์ ซื่อสัตย์ค่อยเคียงข้างเธอเสมอ ถึงแม้พ่อบ้านผู้นี้อาจดูธรรมดาแต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าภายใต้พ่อบ้านนั้นเขาร้ายกว่าคิดเลย

“กี่โมงแล้วฟัน”

“6:15 ครับ”

“ดึงฉันขึ้นหน่อยสิ”

จบประโยคนั้นพ่อบ้านก็ดึงฉันขึ้นอย่างง่ายดาย

“เช้านี้จะกินไรดีครับ?”

“ขอเป็นโจ๊กหมูล่ะกัน ขอบคุณนะ” พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจสีหน้าหรือคำพูดของฟันโอพ่อบ้านประจำตัวฉันเพราะ ฉันชานมไงล่ะ ลูกสาวคนเดียวของนักธุระกิจระดับต้นๆของโลกไงและสวย น่ารัก คิคุ ของตระกูลไง คุณพ่อนะใจอ่อนจะตาย ฉันอยู่กะพ่อมาตั้งแต่อายุ8ขวบ เพราะแม่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตก ฉันเสียใจมากมาย เอาเถอะกลับมาปัจจุบัน ฉันชื่อ ชานมนะ อายุหรอก็17จะ18แหละ ฉันตัวเล็กแต่ฉันไม่แคร์เพราะฉันชานมไงล่ะ คุมิๆ ฉันไม่มีเพื่อนสนิทหรอกยะ เพราะทุกคนหาว่าฉันน่ากลัว เหอะ!ฉันออกจะสวย น่ารัก ชิ อิจฉากันละสิ

นี่ฉันบ่นจนอาบน้ำเสร็จแหละนะ ตั้งใจอ่านกันอยู่หรอ ดีแล้วๆ อย่าทิ้งฉันล่ะ

หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็มาจัดการกับเครื่องแต่งกายเสื้อผ้า หน้า ผม ตามสไตล์ของฉัน ทุกอย่างต้องเป๊ะ ตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะฉันชานมไงล่ะ! #นางมั่นมากค่ะ

45นาทีผ่านไป

ฉันเดินลงมาจากชั้นบนบ้านด้วยเครื่องแบบยูนิฟอร์มของโรงเรียน

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ/ครับ คุณหนู”

“morning”

“โจ๊กเสร็จแล้วครับ คุณหนู” ฟันโอพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินไปที่โต๊ะอาหาร

“อืม ใจนะ พ่อไปไหนล่ะ?”

“ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ”

“ตลอดเลย เหอะ กินกันเถอะฟันโอ” มื้อเช้าฉันมักกินกะพ่อบ้านของฉันงี้แหละไม่ค่อยได้เจอพ่อหรอก เอาจริงนะ ฉันก็ว่าฟันโอหล่อนะ หล่อแบบตี๋ๆลูกครึ่งญี่ปุ่นด้วยแหละ เขาเพอร์เฟคมากๆ แต่ฉันไม่ได้ชอบเขา555

07:20am รถลีมูซีนสีดำ จอดเทียบหน้าโรงเรียน

ฉันล่ะเกลียดโรงเรียนจริงๆ เบื่อพวกเสียงซุบซิบ

“คุณชานมครับ โปรดรับดอกไม้ผมด้วย”

“คุณชานมครับเย็นนี้ว่างไม่ครับ ผมจะชะ…..”

“ไม่ว่าง ถอยไปจะเดิน”

“ฉันล่ะไม่ชอบยัยชาบูดนี่เลย เหอะ บลาๆๆๆๆ”

“ใช่มั้ย ทำเป็นสวย เหอะ! ก็งั้นๆ”

หึ รำคาญจัง พวกที่ชอบนินทาคนอื่น ไม่มีอย่างฉันก็งี้แหละ ใครแคร์กันล่ะ เชอะ! พวกเศษขยะ

“นินทาคนอื่นน่ะ คิดว่าตัวเองดีแล้วหรอ? ทางที่ดีเอากระจกมาส่องหน้าก็ดีนะ”

“=0=”

12:30pm

ฉันล่ะเกลียดอาหารที่โรงเรียนจริงๆเลย ไม่อร่อยแถมห่วยแตกอีก ไม่สมกะค่าเทอมเลย ห่วยแตกสิ้นดี ฮึ่ย!! เมื่อไหร่จะถึงเวลากลับบ้านสักทีนะ เบื่อจัง เบื่อที่สุดดดดด!!

“พี่ชานมใช่มั้ยคะ?”

ยัยเด็กแว่นหน้าตาบ้านๆเดินมาถามฉัน

“ใช่ มีไร?” ฉันตอบกลับแบบเสียงหวนๆ

“คือฉันทำข้าวกล่องมาให้พี่น่ะค่ะ เห็นพี่กินอาหารที่โรงเรียนแล้วทำหน้าแหยะตลอดเลย”

“หึ!ให้ฉันหรอ? ให้ทำไม?”

“คือหนูอยากให้เฉยๆนะค่ะ ช่วยรับไปหน่อยได้มั้ยคะ??”

พูดจบยัยเด็กแว่นก็ยื่นข้าวกล่องมาให้ฉัน ฉันเลยรับมาแบบเงียบๆ มันต้องการไรแน่ๆ

“ขอบคุณนะค่ะที่รับไว้ หนูขอบคุณจริงๆค่ะ ไปก่อนนะค่ะ ไว้เจอกัน”

“ไม่จำเป็นก็อย่าเจอกันเลย”

“=0=”

ฉันเปิดกล่องข้าวออกมาก็พบว่าเป็นข้าวรูปคุมะที่ฉันชอบ หวังว่ามันจะอร่อยนะ

“อื้ม อร่อยจัง”

ไอซ์

‘หึ! คงอร่อยน่าดูสินะ ยัยเด็กน้อย’ ผมได้บ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากที่แอบดูยัยชาเน่ามานาน ไม่คิดเลย ว่าเธอโตแล้วจะสวย น่ารักขนาดนี้ แต่นิสัยนี่มันทะแมงๆว่ะ เอาเหอะ ยังไงผมก็จะทำให้เธอ สยบจนได้ค่อยดู

ต่อP.2นะคร้าบบบบบ

ขอบคุณที่ติดตามคร้าบบบ สามารถติชมได้ตามสะดวกเลยครับ

^^