ตรวนรัก

แนะนำ

ตรวนรัก

บวรเวช กิจสาวรากร มาร์ค

อายุ 29

นักธุรกิจอัญญะมณีหนุ่มไฟแรงหน้าตาหล่อติดอันดับคำที่ค้นหามากที่สุดในเว็ปหนึ่งแห่งปี รูปหล่อที่มาพร้อมความโสดทำให้สาวแม่หม้าย สาวเล็ก สาวใหญ่ สาวๆทุกชนิดไม่เว้นแม้แต่สาวประเภทสองยังร้องเรียกหา อารมณ์ขึ้นๆลงๆตามสภาพอากาศยิ่งอากาศร้อนใจก็ยิ่งร้อนตามไปด้วย คำพูดของมารดาเป็นที่หนึ่งเสมอมาตั้งแต่เด็กยันจบมหาวิทยาลัย แต่สำหรับในตอนนี้แค่ปริปากออกมาผู้เป็นมารดายังไม่กล้าจะเอ่ยกับผู้เป็นลูกชาย ชีวิตหลังจากใกล้จบปริญญาตรีของเขา ช่างน้ำเน่าเสียยิ่งกว่านิยาย หรือละครหลังข่าว ชีวิตที่ต้องเสียคนรักอย่างไม่ได้

คาดคิดเพราะเชื่อคำของมารดาทำให้ผู้ชายที่อ่อนโยนยิ้มเก่งคนนั้นหายไปจาก บวรเวช กิจสาวรากร เป็นเวลานานหลายปี

รัลรดา พิสิทธิ์บำรุง รัล

อายุ 25

เจ้าของร้านเพชร ที่ขึ้นชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ หญิงสาวผู้อาพับ บิดาและมารดาด่วนจากไปตั้งแต่เธอกำลังจะเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่ง การทิ้งเธอและเด็กชายตัวน้อยให้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังช่างยากเย็นเหลือเกินในชีวิตของเธอ พ่วงเด็กชายลูกหลงที่บิดาและมารดาสั่งเสียให้เลี้ยงอย่างดี ห้ามทิ้งน้องห้ามทำให้เขาเสียใจเป็นอันขาด นี่คือคำพูดก่อนที่พวกท่านจะชิงหนีไปอยู่บนสวรรค์ ยังดีที่ฐานะทางบ้านของเธออยู่ในระดับคนรวย ชีวิตสาวชาวใต้ต้องจบลงเมื่อต้องการหนีใครบางคนไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ หน้าที่ในการเลี้ยงดูเด็กชายเธอทำได้ดีเสมอมา จากวันที่บิดาและมารดาเสียชีวิต เด็กคนนี้คือที่พึ่งเดียวของเธอ เป็นสายเลือดเดียวกันที่ยังมีวิตอยู่ด้วยกันเป็นคนสุดท้าย ดังนั้นเรื่องความรักรัลรดาไม่เคยคิดที่จะยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป ขอเพียงได้อยู่เลี้ยงดูเด็กชายที่โตวันโตคืนคนนี้มีความสุขและมีครอบครัวเป็นของตนเอง เท่านี้หญิงสาวก็พอใจ ในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

รลัล พิสิทธิ์บำรุง รอน

อายุ 7

เด็กชายผู้สดใสร่าเริง แต่ร่างกายไม่เอื่ออำนวยในการใช้ชีวิตประจำวัน แพ้กุ้ง แพ้ฝุ่น แพ้อากาศ ที่เปลี่ยนแปลงเฉียบพลัน แพ้ขนแมว แพ้เกสรดอกไม้ แพ้มลภาวะที่เป็นพิษ และหอบ หนึ่งเดือนเข้าโรงพยาบาลสี่ครั้ง เวลาเรียนเฉลี่ยต่ำกว่าเพื่อนๆในชั้นเรียนครึ่งต่อครึ่ง รักพี่สาวที่สุดเพราะชีวิตไม่มีพ่อและแม่ ผู้เป็นพี่สาวที่เรียกมาแต่กำเนิดจึงเป็นคนเดียวที่เด็กชายรัก ถึงจะโหยหาความรักจากพ่อและแม่เพียงใดแต่รู้ว่าพี่สาวตนเองก็โหยหาพ่อและแม่เช่นกันทำให้รอน เด็กชายวัย7 ปีที่ความคิดโตเกินตัว ไม่ปริปากถามถึงผู้เป็นพ่อและแม่ให้พี่สาวเสียใจ แม้แต่ครั้งเดียว

⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓

"นี่ผมถามคุณจริงเถอะ คุ้นๆชื่อ แพรธารา สหกิจวินิจ บ้างไหมครับ...คุณ รัลรดา พิสิทธิ์บำรุง"

"หมายความว่าไงคะ....คุณทราบชื่อเก่าของฉันได้อย่างไรคะ"

"ผมถามคุณก็แค่ตอบ"

"ฉันไม่ทราบว่าคุณทราบมาได้อย่างไร...แต่ฉันมั่นใจมากๆว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนด่วยสัจจริง"

"เกิดอะไรขึ้นกับแพรกันแน่"

"กรุณาใช้ชื่อปัจจุบันของดิฉันด้วยค่ะคุณบวรเวช"

"น้องแพร"

"ดิฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดนะคะ...แพรคือชื่อเก่าของดิฉันและคนที่นี่ไม่มีใครทราบว่าฉันชื่อนี้มาก่อน ขอความกรุณาเรียกดิฉันแบบเดิมด้วยค่ะ"

"ดิฉันว่าเรื่องชื่อของดิฉันเอาไว้เราค่อยพูดกันหลังจากที่ตกลงกันเรื่องงานแล้วดีกว่านะคะ "

รัลรดาเอ่ยพูดขึ้นมาเสียก่อนที่บวรเวชจะแว้งเข้าเรื่องระหว่างเขาและเธอ

"โอเค...แต่แพรสัญญากับพี่ก่อนนะว่าจะคุยเรื่องนี้กันให้รู้เรื่อง"

"พี่...นี่คุณ....."

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️