(เรื่องสั้น)เพื่อน

เฮ้อ ~ ~ กี่ครั้งแล้วที่ผมต้องห้ามใจตัวเองว่าไม่มีสิทธิ์หวงไม่มีสิทธิ์หึงทุกครั้งที่ผมเห็นมันควงใครต่อใคร กี่ครั้งที่ผมต้องทนฟังมันพูดถึงผู้หญิงของมันกี่ครั้งแล้วที่ผมต้องกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลเมื่ออยู่ใกล้ๆมัน

"ไอ้น็อต..."

"มีไร"

"วันนี้มึงกลับไปก่อนเลยกูต้องไปรับน้องพอมแพมว่ะ"

"เออ เจอกันที่คอนโด"

""กู ไปล่ะ""

เฮ้อ ~ ~ อีกวันที่ผมต้องกลับคนเดียวอีกแล้วกี่ทีแล้วที่ผมต้องกลั้นน้ำตา

"น้องน็อต น้องน็อตใช่รึเปล่าคับ"

"เอ่อ...พี่เป็นใครคับรู้จักผมด้วยหรอ"

"จำวันครูที่โรงเรียนได้ไหมที่เราเดินชนกัน"

"อ่อ...พี่ดัฟฟี่นี่เอง"

"เอ่อ....คือ -_-  พี่ชื่อดัฟเฉยๆคับ"

"พี่ดัฟฟี่นั่นแหละคับดีแล้วน่ารักดี"

"น่ารักแล้วรักป่ะคับ"

"-_- เสี่ยวมากเลยคับลูกเพ่"

"5555 มุกนี้ออกจะทำให้คนฟังละลายย"

"แต่มีผมคนนึงนี่แหละที่อยากจะอ้วก"

"อ่อ...อ้วกเลยพี่ไม่ถือ"

"กวนพระบาตรจริงๆ"

"555 พี่ไปก่อนนะ"

"รีบๆไปเลยคับ"

"555 ไปล่ะ" ฟอดดดด

"เฮ้ย!!!!"

"อ่อ...ก่อนจะไปพี่จะบอกว่า  พี่ ขอ จีบ เรา นะ"

"อ่ะ...ไอ้พี่บ้า -///-"

คอนโด ABC

"ทำไมวันนี้มึงกลับไวจังวะ" ร่างบางของน็อตเอ่ยออกไปโดยไม่สังเกตสีหน้าอีกคนว่ากำลังโกรธแค่ไหน

"เรื่องของกู"

"เฮ้ย!!! ทำไมพูดงี้วะแม่งไปโกรธใครก็อย่ามาลงใส่กูดิ"

"คนที่มึงคุยระหว่างกลับคอนโดคือใคร"

"หือ? อ่อ...พี่ดัฟ"

"มึงไปรู้จักกันตอนไหน"

"งานวันครูน่ะ"

"รู้จักกันถึงขนาดหอมแก้มกันเลยหรอ"

"เอ่อ....คือ"

"หึ....ร่าน!!!"

"ไอ้กะทิ"

"ทำไมรับไม่ได้หรอที่ถูกด่าว่าร่าน"

"......"

"หึ พูดไม่ออกเลยหรอ"

"กู...แค่ไม่อยากจะพูด"

"สงสัยคงจะจริง ร่าน!! ไม่เลือก"

"ก็ดีกว่า สันดานหมาตัวผู้ติดสัตว์แล้วกัน"ร่างบางเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความโกรธ

"ไอ้น็อต!!!"

"ทำไม รับความจริงไม่ได้ล่ะสิ"

"หุบปาก!!!"

"มึงไม่มีสิทธิ์มา ส่ะ.....อุ้บ อื้อ อ่อยอู(ปล่อยกู)

ร่างสูงไม่ฟังเสียงร่างบางแต่กับรุกหนักขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนจัดการสอดเข้าไปในโพรงปากควานหาน้ำหวานทุกหยาดหยดเกี่ยวตะหวัดลิ้นเล็กดูดดุนที่ริมฝีปากร่างจนคนตรงหน้าเคลิ้มกับสัมผัสหวาบหวามและจูบตอบอย่างไร้เดียงสาลิ้นเล็กจัดการดูดดุนลิ้นหนาเกี่ยวตะหวัดไปมาจนตอนนี้คนทั้งสองเริ่มเคลิ้มไปตามสัมผัสของอีกฝ่าย อื้อ...อึก ร่างบางเริ่มร้องประท้วงเมื่อรู้สึกหมดอากาศ

ร่างสูงจึงผละออกและกดจูบลงหน้าผากของร่างบาง

"วันหลังห้ามให้ใครหอมแก้มอีกนะ"

"ใครจะไปรู้ล่ะก็อยู่ดีๆพี่เขาก็มาหอมนี่"

"วันหลังก็ระวังตัวหน่อยสิ"

"แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนี่ไม่เห็นเป็นไรเลย"

"แล้วอยากเป็นไหมล่ะ"

"แต่กะทิมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ"

"ใครบอกกะทิมีแฟน"

"ก็พอมแพมไง"

"คนนั้นอ่ะเป็นญาติพอดีพอมแพมเพิ่งกลับมาจากอเมริกาเลยเป็นไกด์เที่ยวให้"

"แล้วผู้หญิงที่นายควงมาทั้งหมดล่ะ"

"จ้างมา"

"จ้างมาทำไม?"

"ให้ใครบางคนยอมรับความรู้สึก แต่กับต้องเสียแผนเพราะไอ้พี่ดัฟมันแท้ๆ"

"อย่าไปเรียกพี่เขาอย่างนั้นสิ"

" ทำไมชอบมันแล้วสิ เชอะ😒"

"ไม่ใช่อย่างนั้นพี่ดัฟเขาอายุเยอะกว่าเรานะจะไปพูดแบบนั้นได้ไง"

"แต่กะทิไม่ชอบมันอ่ะ"

"ไม่เอาอย่างอแง"

"งื้อออ แต่กะทิหวงน็อตนี่นา"

"บ้า-///-"

"บ้าแล้วรักไหม"

"ไม่คุยด้วยแล้ว-///-"

"เดี้ยวดิอย่าเพิ่ง"

"อะไรอีกล่ะ"

"เป็น แฟน กัน นะ"

"เอ่อ...คือ"

"นะ"

"อ่ะ....อืม"

"ไชโย ในที่สุดกูก็มีเมียแล้วโว้ยยยย"

"เงียบเดี้ยวนี้นะ"

"ม้ายยยเงียบบบ"

"เงียบเลยยยย"

"5555"

วันต่อมา

"กะทิตื่นไปอาบน้ำ"

"งื้อออ ขออีก5นาที"

"ไม่ได้ลุก"

10นาทีผ่านไป ติ๊กตอกๆ

"ป่ะ ไปโรงเรียน"

"น็อต"

"อะไร"

"นี่กี่โมงแล้วแล้ว"

"7โมงครึ่ง ทำไมหรอ?"

" เราจะได้ไม่บอกรักน็อตสายเกินไปไง"

"งื้ออ บ้าเขาเขินเป็นนะ-///-"

"จุ๊บ OxO"

"ท่ะ...ทำไรอ่ะ"

"morning kiss ไงจ้ะ เบบี๋"

"เก๊าเขินเป็นนะตะเอง-///-"

"555เก๊าว่าเราไปโรงเรียนกันเตอะเบบี๋"

" จ้ะ ผัวจ๋า"

"พูดงี้จัดก่อนไปโรงเรียนได้ป่ะเนี่ย"

"บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ลามกที่สุด"

"ลามกแล้วรักป่ะล่ะ"

"บ้า-///-"

โรงเรียน defg

"คุคิคุคิ"

"งุงิงุงิ"

"น็อต"

"อ้าวพี่ดัฟฟี่"

😒😒😒<

"นี่ใครหรอ"

"อ่อ....ฟ่ะ" ร่างบางที่กำลังจะเอ่ยแต่ร่างสูงกับเอ่ยขัดซะก่อน

"ผัว"

"ผ่ะ...ผัวหรอ"

"ใช่คับ ผมเป็นผัวน็อตทีนี้พี่ก็เลิกยุ่งกับเมียผมสักทีนะคับ"

ความรู้สึกของดัฟฟี่น้อย

แงๆๆๆๆ นุ้งน็อตของดัฟฟี่มีปั๊วแย้ว

แงๆๆๆ ดัฟฟี่มี๊ย๊อมมมมี๊ยอมมม

แงงงงง สวรรค์ตำย้ายดัฟดัฟน้อยทำไม

แงงงงงงดัฟดัฟแพ้แย้วววว ฮื่อๆๆๆ แง๊ แงงงงงงง

จบบันทึกความรู้สึกของดัฟฟี่น้อย

"กะทิพูดตรงเกินไปเปล่า"

"ทำไมห่วงมันหรอ เชอะ"

"โอ๋ๆ ก๊องแก๊งๆๆ ไม่งอนเก๊าน๊าาคุณปั๊วสุดที่ร๊ากกกก"

"ไม่ งอนก็ได้"

" น็อตรักกะทินะ"

"กะทิก็รักน็อต"

END.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แถมมมมมมม

อ๊า~~แรงๆ อ๊าาาาา

อืม...แน่นชิพพพพ

"กางเกงใส่ไม่ได้แล้วไมไม่ซื้ออ่ะแน่นไปหมด"

"ก็จะใส่อ่ะดึงแรงๆ อ๊าาาา"

END.