นานมาแล้ว นานแสนนานจนจำไม่ได้ เทพโพไซดอนเจ้าแห่งท้องทะเลทรงมีพระธิดา อยู่ 12 พระองค์
รูปร่างน่าตาสวยงามผมยาวงามแสนระยิบระยับ พระธิดาองค์สุดท้ายของเทพโพไซดอนทรงมี ผมสีฟ้าอันยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีเขียวออน่อันแสนสวย ผิวขาวดุจท้องฟ้าอันสดใส หางนางเงือกอันยาวงามสีน้ำเงิน ดุจผิวน้ำทะเล ทรงพระนามว่า เจ้าหญิง แอลเทรีย
กลับขึ้นมาในเมื่องอินาสึมะ หน้าร้อนทีร้อนกว่าทุกปี ทำให้ทุกๆคนในชมรมฟุตบอล มาเล่นน้ำทะเลกัน
และเป็นวันเดียวกันที่แอลเทรีย ขึ้นมายังบนผิวน้ำเพื่อชมทิวอันแสนสวย แต่ทรงไม่รู้เลยว่า พวกปีศาจกำลังจ้องจะจับตัวพระองค์อยู่ เพื่อขโมยไข่มุกแห่งความกลมเกลียวในท้องทะเล
พระองค์ทรงใส่ชุดกระโปงสีขาวเดินเล่นอยู่ ริมชายหาด หญิงสาวผู้มีผมสีดำใส่ชุดกระโปงสีดำ
เดินตามพระองค์มา พร้อมจับแขนของแอลเทรีย.
แอลเทรีย: ปล่อยข้าสิ ...เจ้า! นาตาชา
นาตาชา: เอาไข่มุกแห่งความกลมเกลียวมานะองค์หญิง
แอลเทรีย:ปล่อยข้านะ นาตาชา ช่วยด้วย!
นาตาชา:ไม่มีใครได้ยินพระองค์หรอก
แอลเทรีย: นาตาชา ปล่อยข้าสิ ท่านพี่ช่วยข้าด้วย!
และจู่ๆ ก็มีหญิงสาวอายุประมาณ18 ปี เดินมาพร้อมใส่เสื้อสีขาวกระโปงสีฟ้า
เดินออกมาจากหลังหิน
อเมทิส: หยุดเดียวนี้นาตาชา ไม่สิ ริโอเดีย
นาตาชา: ชิ! ฝากไว้ก่อนเถอะ
อเมทิส: แอลเทรีย เจ็บตรงไหนไหม
แอลเทรีย:ไม่ค่ะท่านพี่
อเมทิส: กลับพระราชวังกันเถอะ
แอลเทรีย:ค่ะ
ทั้งสองพระองค์ทรงเดินลงทะเลและหายไป
ทั้งๆที่ทำสร้อยคอของแอลเทรียตกเอาไว้
เรื่อราวจะเป็นยังไงต่อไปคิดตามตอนต่อไป
Guest
