เล่ห์ร้ายร้อยรัก (18+)

ระหว่างความรักครั้งเก่าที่ยังติดตรึงอยู่ในหัวใจมิอาจลืม

กับความรักครั้งใหม่ที่เข้ามาทักทายและท่าทางจะรุกหนักน่าดู

หญิงสาวสองบุคลิก (หวานเศร้า-หื่นสดใส) จะเลือกใคร

ระหว่างคนที่ทำให้จิตใจอ่อนไหวอีกครั้ง กับคนที่ทำให้หัวใจวาบหวาม

สวัสดีค่าาา ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ ที่แวะเข้ามาอ่าน ไม่ว่าจะตั้งใจเปิดเข้ามาหรือยังไงก็ตาม วันนี้ขออนุญาตแนะนำตัวละครหลักไว้ก่อน แล้วจะค่อยๆทยอยเริ่มอัพตอนที่ 1 และตอนต่อๆไปนะคะ พูดคุย ติชมกันได้ที่...

>>> fb: วันวิวาห์ นักเขียน https://www.facebook.com/wanwiwawriter

gmail: [email protected]

ปล.fb อาจจะดูร้างหน่อย เพราะเพิ่งเปิดขึ้นมาใหม่สำหรับนิยายเรื่องนี้โดยเฉพาะ แวะมาพูดคุยกันได้นะคะ 

แนะนำตัวละครหลักนะคะ ^^

อักษราภัค รวิญญากร (ลูกศร) อายุ 29 ปี

เธอมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ แต่ถ้าตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเดินมาแค่ตัว แต่ทิ้งหัวใจไว้ที่เขาล่ะ เธอจะทำอย่างไร ระหว่าง ยื่นมือออกไปรับความรักครั้งใหม่ กับการกลับไปแก้ไขความรักหลังเก่า

"พี่ภพคะ ลูกศรกลัว กลัวจริงๆว่า มันจะจบเหมือนเดิม ศรคงเยียวยาตัวเองไม่ไหวแล้ว...อย่าพยายามเลยนะคะ"

------------------------------------------------------------

"มันเจ็บนะวิน กับการถูกทิ้งซ้ำๆซากๆ ตอนที่ศรมีความทุกข์ที่สุด วินกลับมีความสุขได้หน้าตาเฉย"

ชนะพล รุ่งเรืองกิจไพศาล (วิน) อายุ 29 ปี

เธอเคยเป็นของเขา และถึงเวลาที่เขาต้องมาทวงสิทธ์ที่เขาเคยปล่อยให้หลุดมือกลับคืน เขาเคยทำให้เธอรัก และเขาก็มั่นใจว่าเธอยังคงรัก เช่นเดียวกับความรักที่เขามี มันไม่เคยหายไปไหน

“ศรมั่นใจเหรอว่า ไม่คิด” ชายหนุ่มโน้มหน้าเข้าหาลำคอหญิงสาว จมูกสัมผัสโดนลำคอเรียวยาว 
“…ไม่” หญิงสาวพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
“ไม่รู้สึก” ชนะพลไม่เว้นจังหวะให้หญิงสาวหยุดหายใจ ริมฝีปากบางขบเบาๆราวกับต้องการหยอกล้อที่ติ่งหูนุ่ม
“ปล่อยนะวิน!!” อักษราภัคพยายามดิ้น แต่ไม่รู้เพราะร่างกายไม่ต่อต้านหรือใจที่อ่อนไหว ทำให้การขยับตัวไม่มีผลอะไรกับชายหนุ่มแม้แต่น้อย
“ใช้ครีมทาผิวกลิ่นเดิม…วินชอบนะ ตรงอื่นล่ะ กลิ่นเดียวกันไหม” นัยน์ตามีประกายราวกับเสือที่กำลังจ้องเหยื่อตัวน้อย ชายหนุ่มมองไล่ตั้งแต่ริมฝีปากอวบอิ่มจนมาหยุดอยู่ที่เนินอกขาวอวบที่โผล่พ้นคอเสื้อสีครีม มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข มืออีกข้างที่ว่างจากการโอบเอวไว้แน่น ไม่ให้หญิงสาวหนีไปไหนได้ อีกมือค่อยๆลูบขึ้นช้าๆจนมาหยุดอยู่ที่ตะขอเสื้อชั้นใน ตาคมหันขึ้นมาสบตาหญิงสาวนิ่ง ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพูดเสียงดังฟังชัด “วินขอดมหน่อยนะ"

ครองภพ วรรณบรรจง (ภพ) อายุ 32 ปี

ตั้งแต่วันแรกที่สบตา เขาสัมผัสได้ถึงความเศร้าหมองที่ถูกปิดบังด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ยิ่งเธอสร้างกำแพงหนา เขาก็ยิ่งอยากปีนข้ามไป ถึงมันจะยากเย็นแค่ไหน ขอแค่ได้หัวใจเธอมาครอง

“เหลืออีกข้างนึงนะ ลองขวดสีฟ้าด้วยไหม” ชายหนุ่มยื่นมือข้างซ้ายให้หญิงสาวตรงหน้าที่จ้องขวดโลชั่นบำรุงผิวบนชั้นวางสินค้าที่มีโลชั่นบำรุงผิวยี่ห้อต่างๆวางเรียงราย สลับกับมองประเมินคนเชิญชวนว่าพูดจริงรึเปล่า
“ได้เหรอคะพี่ภพ” เธอยิ้มกว้าง สองมือเอือมไปหยิบขวดโลชั่นสีฟ้าลายน่ารักมาถือไว้ตรงหน้าอก เงยหน้ายิ้มหวานให้ชายหนุ่มตัวสูง
“ลูกศรคะ…จริงๆ พี่อยากให้ลองทาทั้งตัวเลยนะ พี่ให้ใช้ร่างกายฟรีไม่ว่า ไม่พอใจยินดีคืนหัวใจพี่ให้ด้วยเอ้า” ครองภพ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู คนฟังแก้มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ