#กิเลนใต้เงาหงส์
“สองสามปีที่ผ่านมานี้ลุงว่าเราอยู่คนเดียวมานานพอแล้ว อาจจะต้องมีใครสักคนมาคอยช่วยดูแล เวลากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ มันจะได้ชื่นใจยังไงล่ะ”
.
“ลุงรู้จักคนดีๆ คนนึง อยากแนะนำให้เราได้รู้จัก อย่างน้อยก็ลองคุยๆ กันไปก่อน เผื่อว่าเข้ากันได้ก็ค่อยมาคุยเรื่องแต่งงาน...”
“เรื่องนั้นผมยังไม่พร้อมครับ”
.
“ผมเพิ่งเปิดเส้นทางเดินเรือสำเร็จไปแค่อย่างเดียวเอง แต่ว่าเป้าหมายที่พ่อของผมตั้งเอาไว้ก่อนตายยังมีอีกหลายอย่าง ผมอยากทำเรื่องพวกนั้นให้สำเร็จก่อน ส่วนเรื่องแต่งงาน... รออีกหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอกครับ”
“จะให้รออีกหน่อยได้ยังไงล่ะหงส์... ปีนี้เราอายุสามสิบห้าแล้วนะ ถ้าไม่รีบแต่งงานมีลูกตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว อย่าลืมสิว่าตอนนี้พีธานุพัฒน์เหลือเราแค่คนเดียวแล้ว ถ้าเราเป็นอะไรอีกคนขึ้นมาธุรกิจท่าเรือก็คง....”
“คุณหงส์ร่างกายแข็งแรงมากครับ คุณไกรเลิศไม่ต้องห่วง”
.
“อีกอย่างอายุแค่สามสิบห้าก็ไม่ได้แก่อะไรมากด้วย ไม่เคยได้ยินเหรอครับว่ามิวเทนท์อย่างคุณหงส์น่ะตั้งครรภ์ได้จนถึงอายุหกสิบเลย จะรีบแต่งงานตอนนี้ หรือว่าค่อยแต่งในอีกสิบปี.... ผมว่าปลายทางมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละครับ”
“แต่ว่า... แต่ว่า...”
“เรื่องเดียวที่คุณไกรเลิศควรห่วงในตอนนี้ ผมคิดว่าควรเป็นเรื่องของท่าเรือที่อยู่ใต้ความดูแลของคุณไกรเลิศเองซะมากกว่า ได้ข่าวว่าเดือนนี้ขาดทุนอีกแล้วนะครับ ยอดรายได้ขึ้นสีแดงเถือกขนาดนั้น ถ้าเป็นผม... ผมคงไม่มีเวลาไปห่วงเรื่องของคนอื่นหรอกครับ”
***************
นิยายเรื่องนี้อยู่ในขั้นเขียนเรียบเรียงอยู่ ยังไม่จบ แต่เปิดเรื่องก่อนเพราะใจร้อน กำหนดขายอีบุ๊คบอกได้คำเดียวว่าไม่แน่ใจ แต่จะพยายามให้ไม่เกินสิ้นเดือนนี้ ขอฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมในนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ รักส์
Guest
