อุณหภูมิความรักสามสิบเจ็ดองศา

ลมหนาวของเดือนธันวาคมกัดกินผิวหนังได้แม้จะอยู่ในเสื้อสเวตเตอร์ถักหนาเตอะ พายยกแก้วกาแฟลาเต้ร้อนขึ้นแนบแก้ม สูดไอน้ำอุ่นเข้าไปเต็มปอด ภาพหิมะจำลองที่ประดับอยู่ตามขอบหน้าต่างร้าน '37 Degrees' ดูสวยงาม แต่ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเย็นยะเยือก

"คุณพายดูหนาวมากเลยนะครับ" เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยดังขึ้นเหนือศีรษะ พายเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร้าน

คิณณ์วางแก้วกาแฟอีกใบลงตรงหน้า เป็นแก้วเปล่า แต่ภายในมีน้ำร้อนบรรจุอยู่เต็ม "ดื่มกาแฟแล้ว อย่าลืมถือแก้วนี้ไว้ด้วยนะครับ มันจะช่วยให้อุ่นมือได้ดี" คิณณ์ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์

พายมองแก้วน้ำร้อนในมือ หัวใจพลันรู้สึกวาบหวามขึ้นมาอย่างประหลาด มันไม่ใช่แค่ความร้อนจากน้ำ แต่เป็นความรู้สึกอบอุ่นที่ได้รับจากการดูแลโดยไม่ต้องร้องขอ คิณณ์ไม่เคยถามว่าเขาอยากได้อะไรเป็นพิเศษ แต่เขากลับรู้เสมอว่าพายต้องการความอบอุ่นแค่ไหน...ไม่ว่าจะความร้อนจากแก้วกาแฟ หรือความอบอุ่นในอุณหภูมิห้องที่สูงกว่าร้านกาแฟทั่วไป

นี่คือสิ่งที่เขาได้รับจากคิณณ์เสมอมา...ความใส่ใจที่อยู่ในระดับพอดี ไม่มากไม่น้อยไปกว่า 37 องศา