เธอหายไปไม่แม้แต่จะร่ำลา คำบอกเลิกสักคำไม่มีให้ ห้าปีผ่านไปเธอกลับมาพร้อมเด็กผู้หญิงวัยสี่ขวบ
ตัวอย่างในตอน
“หิวแล้วสิ ช่วยไปทำข้าวผัดให้เฮียหน่อย”
ไม่รอช้าน้องอัยวาเดินดุกดิกไปที่ห้องเก็บของ แกหาอะไรบางอย่างแถวนั้นกระทั่งยิ้มกว้างเมื่อเจอสิ่งที่ตามหา ถุงอาหารที่ยังไม่เปิดถูกแกหิ้วมาวางบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา
“หนูให้ค่ะ”
คิก คิก คิก เมย์ธิดาหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นถุงอาหารหมาวางอยู่ คิดไม่ถึงว่าลูกจะใจดีกับคนแปลกหน้าขนาดนี้
“น้องอัยวาคะ นี่มันอาหารหมาค่ะลูก” เธอรีบไปย้ำกลัวแฟนเก่าจะเผลอทาน “คนกินไม่ได้นะคะ”
“อาหารหมาเหรอคะ กินได้นะคะ เพื่อนหนูบอกว่าอร่อย” สีหน้าจริงจัง ย้ำว่ามันอร่อยแทบจะเทใส่จานให้แขกทาน
“งั้นเฮียลองไหมคะ เด็กพูดขนาดนี้แล้ว” คนพูดกลั้นขำไม่ไหวยื่นให้เขาทานอีกคน
เอ็นดูน้องอัยวาด้วยนะคะ แกเป็นเด็กเรียบร้อย
