สิเน่หาเพียงกู

ยามข้าเพรียก เรียกจงมา 

ยามข้าหา จงรีบหัน 

มีเพียงข้า...ทุกหลับฝัน 

ทุกคืนวัน...รักกู หลงกู 

พ่อหมอเถื่อนภพ : กูรึ...หลงมึง มึงสิหลง ค...กู! 

เอื้องคำ นางผีตะเคียนที่ได้ชื่อว่างาม มีเสน่ห์ยั่วยวน ใครเห็นก็ต้องหลงใหล สิงสถิตในต้นตะเคียนมาเป็นร้อยปี ทว่าเพราะบ่วงกรรมนำพา ให้ต้นตะเคียนของเธอต้องมาอยู่ในมือของพ่อหมอเถื่อนภพ 

และเขา...ก็ไม่ได้คิดว่าจะให้เธอมาเป็นทาสประดับเรือนเฉย ๆ 

“อ้ายจัญไรกับท่อนไม้ก็มิละเว้น!” 

“ท่อนไม้ที่ไหน...เนื้อก็นิ่ม ตัวก็หอม...ยามกูเรียกมึงออกมา มึงก็เป็นเมียกูละวะ!” 

ในเมื่ออีกคนชอบยั่ว อีกคนก็ชอบจัดให้ละวะ! 

คำเตือน Trigger Warnings 

1. นิยายเรื่องนี้ เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น มีการหยิบยกเรื่องไสยศาสตร์ มนตร์ดำ ภูตผีปีศาจในเรื่อง หากใครไม่ชอบเรื่องผี ปีศาจ นิยายเรื่องนี้อาจไม่เหมาะสำหรับคุณนักอ่าน แต่หากอยากลองเปิดใจให้กับโลกของพวกเขาดูแล้วละก็...เรื่องราวผีในนิยายเรื่องนี้ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด 

2. นิยายเรื่องนี้เป็นแนว แฟนตาซี ไทยพีเรียดที่มีเอกลักษณ์ชุดความคิดในยุคสมัยนั้น ๆ จึงมีทั้งเรื่องระบบโครงสร้างทางวัฒนธรรมและชนชั้น ปิตาธิปไตยชายเป็นใหญ่ การทำร้ายร่างกายและจิตใจ มีการบรรยายถึงฉากเลือด ซึ่งเป็นเพียงจินตนาการ ไรต์ไม่สนับสนุนความรุนแรงใด ๆ ทั้งสิ้นในชีวิตจริง 

3. มีประเด็นอ่อนไหวเกี่ยวกับ เรื่องโครงสร้างของระบบชนชั้น, ระบบปิตาธิปไตย, และประเด็นกดทับทางสังคมของเพศหญิง 

- บทสวดภาษาไทยและบาลี ของพ่อหมอเถื่อนภพ เป็นบทสวดที่มนต์คิดขึ้นเองโดยประยุกต์จากที่เคยเรียนภาษาบาลีสันสกฤต มาค่ะ ไม่มีอำนาจทางพุทธคุณ ไม่สามารถสวดไล่ผี สะกดวิญญาณได้จริง ๆ ค่ะ 

- พระเอกมีความธงแดงค่อนไปทางดำ ใช้คำพูด กู มึง มีการกักขัง 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากมีข้อผิดพลาดประการใด กราบขออภัยด้วยหัวใจนะคะ 

ปีที่สร้างผลงาน: พฤศจิกายน 2568 

นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น 

นักวาด: ปกนิยาย By Lunalily 

จัดไทโป: Monita