คำเตือน นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของไรท์ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด
บทสนทนา มีภาษาอีสาน(มีคำแปลค่ะ)
เรื่องย่อบางส่วน
คุณใหญ่ หรือ เสี่ยโจ้ นันทการต์ ฤทธิวงศ์ วิศวกรสาวไฟแรงมีนิสัยกล้าได้กล้าเสีย ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร ยอมหักไม่ยอมง้อ เป็นลูกสาวคนโต ของ นายเรืองฤทธิ์ เจ้าของนักธุรกิจพันล้าน หลังจากที่แม่ตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ คุณใหญ่วัยสิบห้าได้ตัดสินใจไปเรียต่อที่เมืองนอกหลังจากรู้พ่อได้แต่งงานเข้าเมียใหม่เข้าบ้านทั้งที่เมียเพิ่งได้แค่สองเดือน ตลอดระยะเวลายี่สิบหกปกในเมืองนอก คุณใหญ่ได้ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนโดยที่ไม่ใช่เงินจากพ่อ ทั้งยังเปลี่ยนไปใช้นามสกุลของ ฤทธิวงศ์ ของแม่เธอเอง คำว่าพ่อของเธอได้ไปตั้งแต่ที่เขาแต่งงานใหม่ จนกระทั่งได้รับสายจากทนายให้มารับมรดกหลังจาก พ่อของเธอป่วยหนัก มรดกทั้งหมดเกือบพันล้านต้องตกเป็นของแม่ใหม่ทั้งหมดหากเธอไม่บินกลับเมืองไทยภายในสามวัน สิ่งที่คุณใหญ่หวงแหนไม่ใช่เงินจำนวนมหาศาล แต่เป็นที่ดินเล็กๆ อยู่ที่หนองคายมันคือที่ดินของแม่มันคือสิ่งที่เธอควรจะทวงมันคืน
ที่ดินที่คิดเอาไว้ต้องได้มาง่ายๆ กับไม่ง่ายอย่างที่คิดเมื่อ พินัยกรรมระบุเอาไว้ ต้อง แต่งงาน กับ มิสรา ว่องสกุล (เพียงดาว) เด็กสาวบ้านนอกอายุยี่สิบปี เด็กบ้านนอกตัวดำ เท่าที่จำความได้ย้อนไปในอดตีเคยเห็นพ่อกับแม่ของเธอรักกัน เพียงดาวยังไม่ทันได้เกิดด้วยซ้ำ นี่เธอแต่งงานกับเด็กน้อยคราวหลานเลยเหรอแล้วเด็กที่ว่าปากดีใช้ย่อย เถียงแต่ละคำต้องส่ายหน้าเพราะฟังไม่ออก
เพียงดาว มิสรา ว่องสกุล สาวหนองคายเด็กน้อยบ้านคำชิ สาวแกร่งแก้ว อยู่ไม่เคยนิ่งเป็นลิงเป็นแมววิ่งซนไปทั่ว ชีวิตที่สุขสบายต้องชะงักลงเมื่อ จู่ๆ บ้านที่เธออาศัยอยู่กับยายอายุเจ็ดสิบปี กลายเป็น ที่ดินของคนอื่น ซ้ำถ้าเธออยากได้ที่ดินคืนต้องแต่งงานกับ ลูกเจ้าของที่ดิน อย่างคุณใหญ่ผู้หญิงที่ขับรถBMW มาจอดหน้าหน้าบ้านของเธอ เธอแค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่งจะไปสู้กับผู้หญิงทรงเสี่ยได้อย่างไง แต่ที่ดินของพ่อแม่จะปล่อยไปก็ไม่ได้
“ฟังนะ…กฎข้อแรกของฉันห้ามเด็กบ้านนอกตัวดำอย่างเธอมาหลงรักฉันเด็ดขาด” เพียงดาวสะบัดผมหันกลับมามองคนตัวสูงที่ยินกอดอกมองเธอ เพียงดาวหัวเราะเสียงดังเหมือนคนเสียเส้นก่อนจะทิ้งผ้าห่มหมอนลงพื้น
“ขอถามเอื้อยแหน่เด้อจ้า…เอื้อยไถนาเป็นบ่...ดำนาเป็นบ่จ้า” คิ้วหนาขมวดคิ้วภายในหัวคลุนคิดว่าคนตรงหน้าพูดอะไรจนกระทั่งเพียงดาวดีดนิ้วเรียกสติ
“ขอโทษด้วยนะคะ…คุณใหญ่ไม่ใช่สเปคหนูดอกเด้อจ๋าปึกป่านนี้”
“แล้วทำไมฉันต้องเป็นสเปคที่เธอชอบ” เพียงดาวยิ้มมุมปากที่คุณโจ้ไม่ได้โง่อย่างที่เธอเข้าใจ คุณใหญ่ที่จู่ๆ ก็เดินตรงเข้ามาไม่ทันตั้งตัวทำให้เพียงดาวแอบหวั่นไหวเล็กน้อย
“ฉันต้องการที่ดินตรงนี้ของแม่ฉันคืนเท่านั้น…ฉันไม่ตาต่ำลดตัวเอาเด็กบ้านนอกจนๆ อย่างเธอมาเป็นเมียฉันจริงๆ หรอก” น้ำเสียง คำพูดดูถูกดูแคลนของโจ้ทำให้เพียงเด็กนอกบ้านต้องกำหมัดแน่น กัดฟันฟังคนตัวสูงพูดจนจบ
“เหมือนกันเลยค่ะ…เพราะผัวในอนาคตหนูก็คงหน้าตาไม่เหมือนคุณโจ้แน่นอนเพราะคงจะไม่ปากหมาและน่ารักกว่านี้เยอะ”
“นี่เธอด่าฉัน”
“แม่น”
“ช่วยพูดภาษาที่คนอื่นเขาฟังและเข้าใจด้วยไม่ใช่ภาษาอะไรก็ไม่รู้ไม่เข้าหู” เพียงดาวเดินมาอยู่ตรงหน้าโจ้ เธอกอดอกมองคนตัวสูงดวงตาเล็กมองสำรวจคนตรงหน้าตั้งเท้าจรดหัว
“หม่องนี้…ตรงนี้มันเป็นบ้านนอกถิ่นคนอีสานจะให้เว้าภาษกลางฝันเอาโลด…ทนได๋กะทนทนบ่ได๋ก็หย่า”
“ฉันหย่าแน่…หลังจากนี้อีกสามปีฉันจะหย่ากับแด็กบ้านนอกอย่างเธอแต่เธออย่ามาหลงรักฉันก็แล้วกัน” นิ้วเรียวจิ้มไปที่หน้าผากคนตัวเล็กเพียงดาวรีบปัดมือโจ้ออก ท่าทีไม่พอใจของเพียงดาวทำให้โจ้ยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ทำให้เธอโมโหได้
“ไม่ต้องกลัวนะคะ….เพียงดาวเด็กบ้านนอกคนนี้จะไม่มีวันรักคุณโจ้แน่นอนค่ะ”
“ให้มันจริงอย่างที่ปากเธอพูดก็แล้วกัน”
Guest
