เมื่ออัญชิสาทรุดตัวลงนั่ง ความรู้สึกหวาดหวั่นทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก หญิงสาวเหมือนติดอยู่ในกรงขังที่ถูกสร้างจากอำนาจด้านหน้าที่การงานที่เหนือกว่า
กัปตันอัศวินไม่ปล่อยให้เธอคิดนาน เขาใช้จังหวะที่เธอเผลอเอื้อมมือไปคว้าแท็บเล็ต ก็ใช้มือข้างหนึ่ง รวบมือของเธอไว้อย่างแผ่วเบาและแนบเนียน แล้วพับเสื้อคลุมที่หลุดออกจากไหล่เธอให้ถอยไปด้านหลัง ทำให้เสื้อหลุดออกไปจากตัวเธอ
ทันใดนั้น ร่างกายส่วนบนของอัญชิสาก็ถูกเผยออกมาให้เห็น โดยมีเพียงเสื้อยืดตัวบาง ๆ ที่ตึงรัดหน้าอกอวบอิ่มของเธอไว้อย่างน่ามอง ความโค้งเว้าของเนินอกชัดเจนขึ้นในสายตาของกัปตัน บัดนี้มันอยู่ใกล้ชนิดที่จะเอื้อมมือไปขยำตอนไหนก็ได้
แต่หนุ่มใหญ่ยังไม่มุ่งตรงจนเกินไปเพราะกลัวไก่ตื่น เขาโอบไหล่เธอ แล้วเอนเข้าไปใกล้ หญิงสาวนั่งตัวแข็ง กระทั่งปากของเขาสัมผัสที่ใบหูงามทำให้เธอสะดุ้งเบา ๆ สัมผัสที่เกิดขึ้นอย่างเปิดเผยนี้ทำให้อัญชิสาเริ่มตระหนักอย่างถ่องแท้ว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับอะไร นี่ไม่ใช่การทำงาน แต่เป็นการล่อลวง
“กัปตัน...อย่า...อย่าค่ะ”
อัญชิสาพยายามดิ้นหนี แต่การขยับตัวของเธอถูกจำกัดด้วยอ้อมแขนหนาหนักของเขาที่โอบรัดแน่น อ้อมแขนที่ทรงพลังราวกับกรงเหล็ก
“ชู่ว์...”
กัปตันอัศวินจุ๊ปากให้เธอสงบเงียบเสียงลง เขาไม่สนใจคำทักท้วงใด ๆ ลิ้นร้อน ๆ สากหนาของเขาเลียไล้ไปที่ติ่งหูเล็ก ๆ ของเธออย่างเนิบช้า อันเป็นการรุกเร้าที่รวดเร็วและโจ่งแจ้งที่สุด
“อย่าค่ะ กัปตัน อย่า ดิ...ดิฉัน...อือออ...”
เสียงอ้อนวอนจากความตกใจของเธอดังขึ้นอีก เธอเอียงคอหลบวูบวาบ ป้องกันตัวด้วยการดิ้นขลุกขลักแต่ก็ถูกเขากอดรัดไว้แนบแน่น
ลมหายใจหนัก ๆ ของเธอประสานกับลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเขา ถึงตอนนี้เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของกัปตันด้วย ซึ่งผิดกฎข้อบังคับการบินที่ห้ามดื่มเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ก่อนบินเป็นเวลา 12 ชั่วโมง สติของอัญชิสาเริ่มพร่าเลือน ความหวาดหวั่นปะปนกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ก่อตัวขึ้นซึ่งเธอไม่สามารถอธิบายได้
กัปตันอัศวินได้ใจจากการตอบสนองที่อ่อนระทดระทวยของเธอ เขารวบเรือนร่างของเธอเข้ามาแนบชิดมากขึ้น จนหน้าอกอวบเต่งของเธอถูกบดเบียดกับแผงอกที่กำยำของเขา ฝ่ามือของเขาสัมผัสลูบไล้แผ่นหลังเนียน เอวของเธอเล็ก ขณะสะโพกผายออก สัมผัสเพียงไม่กี่ครั้งก็ทำให้เขารู้ว่าหุ่นของเธอนั้นสุดยอดเพียงใด
Guest
