ตระกูล'เทวทัศน์' และตระกูล 'นาถสุวรรณ' สนิทสนมกันมานาน ร่วมมือกันทำธุรกิจด้วยกันหลายอย่าง อีกทั้งครอบครัวก็ไปมาหาสู่กันอยู่ตลอด
ตระกูลเทวทัศน์มีทายาทเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาและสง่างาม ส่วนทายาทของตระกูลนาถสุวรรณเป็นฝาแฝดชาย – หญิง คือนารวิศและนาริศา ความน่ารักน่าเอ็นดูของฝาแฝด ทำให้ผู้นำตระกูลเทวทัศน์คิดจะดองกับทายาทของตระกูลนาถสุวรรณ เป้าหมายของตระกูลเทวทัศน์ แน่นอนว่าคือ ‘นาริศา’
แต่เมื่อตระกูลเทวทัศน์เอ่ยปากถึงเรื่องการแต่งงานและการหมั้นหมาย นาริศาก็ปฏิเสธทันที ส่วนนารวิศที่ตอนนี้ให้ใครต่อใครเรียกว่า ‘หวานตา’ เสนอตัวหมั้นหมายกับพร้อมแทน ทุกอย่างมันคงจะลงตัวมาก ถ้า 'พร้อม' จะไม่เคยเห็นหวานตาคนนี้ในร่างของเด็กผู้ชายมาก่อน
นารวิศแม้จะเป็นเพศชายแต่ก็มีความพิเศษตรงที่สามารถตั้งครรภ์ได้ ถึงอัตราการตั้งครรภ์ของเพศพิเศษจะไม่สูงเท่ากับเพศหญิง ทว่าครอบครัวของนารวิศปกปิดความจริงข้อนี้เอาไว้ เนื่องด้วยอยากให้ว่าที่ผู้นำตระกูลมีความน่าเกรงขาม แต่ความต้องการของครอบครัวไม่มีทางจะกลืนกินตัวตนและความชอบของเจ้าตัวได้
นารวิศเติบโตขึ้นมามีรูปร่างบอบบางและผิวพรรณที่เนียนละเอียดไม่ต่างจากนาริศาผู้เป็นน้องสาว ทั้งใบหน้าของเขายังสะสวยและทรงเสน่ห์
ความชอบของนารวิศคือการออกแบบเสื้อผ้า และที่ชอบมากที่สุดคือเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงและเสื้อผ้าแบบยูนิเซ็กซ์ คนตัวเล็กมุ่งมั่นจนสามารถมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองชื่อแบรนด์ ‘Celestial’ แบรนด์ของนารวิศโด่งดังไปถึงต่างประเทศ เนื่องด้วยเป็นที่นิยมมากทั้งสำหรับเพศหญิงและเพศพิเศษ ส่วนนาริศากลับชอบที่จะเรียนด้านวิศวกรรมศาสตร์และจบออกมาสานต่อกิจการของครอบครัว
นารวิศตอนนั้นไม่ต่างจากพี่น้องแท้ ๆ ของพร้อม เขาซุกซน เล่นทุกอย่างเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป ทั้งปีนต้นไม้ ทั้งแกล้งสาดน้ำเสียงดัง ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่ง ‘ไอ้เด็กเกรียนหัวเปียก’ จะกลายมาเป็นหวานตาผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยน ดวงตากลมสุกใส และเส้นผมนุ่มสลวยที่พลิ้วไหวราวสายลม
“ผมจะแต่งงานกับผู้หญิง หรือไม่ก็เพศพิเศษที่ไม่ใช่แบบนี้”
พร้อมเอ่ยก่อนจะถอนหายใจกับภาพที่เห็น สวยน่ะก็สวยอยู่หรอกและยังเรียกได้ว่าสวยมาก แต่มันคงจะดีกว่านี้ภาพลักษณ์ของคนตรงหน้าจะตรงกับเพศกำเนิดของตัวเอง ไม่ใช่แบบกึ่ง ๆ หรือลักปิดลักเปิดแบบนี้
“หวานเป็นแบบไหนในสายตาคุณพร้อมกันล่ะครับ”
หวานตาเห็นท่าทีของคุณพร้อมก็รู้สึกหมั่นไส้ คนตัวเล็กเลยแสร้งใส่จริตเข้าไปในท่าทางของตัวเองจนมากกว่าปกติ
“ก็เป็นแบบนี้” พร้อมเอ่ย
“ชื่อหวานตาก็ต้องหวาน ๆ แบบนี้สิครับถึงจะเหมาะ”
ผู้ชายตัวบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าของพร้อมให้ความรู้สึกงดงามอ่อนหวานที่ยากละสายตา โครงหน้าของเขาเรียวเล็กได้รูป ผิวขาวเนียนราวกับกระเบื้องเคลือบ ดวงตากลมโตฉ่ำแสงสะท้อนความสดใสและอ่อนไหวราวกับสามารถเล่าเรื่องได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว รูปร่างหรือก็บอบบาง ไหล่เล็กเรียว ขาเรียวยาวยกไขว้กันอย่างสง่างาม คนตัวเล็กสวมเสื้อแขนยาวสีขาวเปิดไหล่เผยผิวขาวนวลตากับกระโปรงสั้นสีเข้มตัดกันอย่างลงตัว รองเท้าส้นสูงสีแดงช่วยขับรูปร่างให้ยิ่งเด่นขึ้น
แน่ล่ะว่าคนตรงหน้าควรจะดูทั้งน่าหลงใหลและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน ถ้าในอดีตพร้อมจะไม่เคยเรียก ‘หวานตา’ คนนี้ว่า ‘ไอ้วิศ’ มาก่อนในอดีต พร้อมไม่กล้าแม้แต่จะเรียกตัวเองว่า ‘เฮีย’ อย่างที่เคยเรียกตัวเองกับคนตรงหน้าในอดีต ท่าทางของนารวิศทำให้พร้อมรู้สึกสับสน
“หวานท้องได้ อาจจะยากกว่าผู้หญิงสักหน่อยแต่ก็มีทายาทให้เทวทัศน์ได้”
คนสวยขาที่เรียกตัวเองว่าหวานตาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ท่าทางของคนตัวเล็กดูแสนจะมั่นอกมั่นใจในตัวเอง จนพร้อมอยากจะหมั่นไส้แต่ก็ไม่ อืม ... น่าจะไม่นั่นแหละ แต่ก็ยังไม่เอ็นดูถึงขนาดจะร่วมหอลงโรงกันได้
“ไม่ไหวหรอก” พร้อมแย้ง ชายหนุ่มแทบอยากจะสะบัดศีรษะแรง ๆ เมื่อเผลอคิดว่าคนแปลก ๆ ตรงหน้าน่ารัก
“เหตุผลที่ไม่ไหวคืออะไรเหรอครับ หวานรู้ว่าคุณพร้อมอาจจะสับสน แต่การแต่งตัวของหวานมันเป็นความชอบส่วนบุคคลนะครับ หวานใส่ชุดของผู้หญิงเพราะหวานใส่แล้วสวย สวยแล้วคนก็ชม หวานชอบแบบนี้แต่ก็ไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง”
“พูดตรง ๆ นะ ฉันชอบที่จะทำข้างหน้ามากกว่าทำข้างหลัง” พร้อมแย้งอีก กะว่าคำนี้ใบหน้าหวาน ๆ น่าจะแดงก่ำแน่ ๆ
“ข้างหน้ากับข้างหลัง มันห่างกันไม่เกินห้าเซนหรอกครับ หวานว่าคุณพร้อมคิดเยอะไป”
คำพูดของคนสวยขาที่มี ‘ไอ้นั้น’ เหมือนกันทำเอาพร้อมแทบจะอ้าปากค้าง
ใช่แหละ คนตรงหน้ามีความสวยแค่เอาไว้ลวงตา แต่จริง ๆ อาจจะห้าวกว่าเขาก็ได้ ยิ่งคิดพร้อมก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ได้ หวานตาคนนี้คือตัวอันตราย
** เนื้อเรื่องไม่มีดราม่า มีแต่คุณพร้อมเสียอาการ **
Guest
