“คุณหนูเจ้าคะ ตั้งแต่คุณหนูกลับมาได้ไม่กี่วัน ทุกสามวันก็ต้องมีผู้ใดสักคนคิดปั้นแต่งข่าวลือ มุ่งร้ายต่อชื่อเสียงของคุณหนู…”
“บางคนลือว่าคุณหนูอัปลักษณ์ ป่วยหนักนัก คงมิอาจมีชีวิตยืนยาวถึงสิบแปดปี…”
“บางคนกล่าวว่าคุณหนูนิสัยหยาบกร้าน ยิ่งกว่าหญิงชาวบ้านในชนบทเสียอีก…”
“ยังมีผู้กล้าเอ่ยถึงคดีขโมยเมื่อปีก่อน พูดเสียจนเหมือนตนเห็นกับตา ว่าคุณหนูเป็นผู้ลอบขโมยไข่มุกเรืองแสง…”
หญิงสาวผู้หนึ่งข้ามภพมาสู่อดีต กลายเป็นดั่ง “ซินเดอเรลล่าแห่งยุคโบราณ”
ช่างน่าขันยิ่งนัก! ในชาติก่อนมีแต่ผู้อื่นที่ต้องพ่ายแพ้ต่อนาง แล้วเหตุใดกันเล่า ที่ในชาตินี้คนพวกนั้นกล้ากระด้างกระเดื่องต่อหน้า!
อยากต่อกรกับนางหรือ? ดี! เพียงเข็มเดียวก็เพียงพอให้เจ้าสูญเสียแรงในมือขวา!
จะสาปแช่งนางหรือ? ได้! เพียงเตะเดียว เจ้าก็จะกลิ้งตกทะเลสาบ กลายเป็นอาหารของปลาคาร์ฟ!
จะลอบสังหารงั้นหรือ? ยิ่งดี! นางจะทำให้เจ้ามิได้เห็นแสงอาทิตย์ของรุ่งอรุณวันพรุ่งนี้อีกเลย!
อะไรนะ? จะให้นางแต่งงานกับ “อ๋องปีศาจ” ผู้นั้นชายผู้ซึ่งภรรยาแปดคนล้วนสิ้นชีพในคืนวิวาห์?
เรื่องเท่านี้ มิใช่ปัญหา!
เพราะนางนี่แหละ “ปีศาจหญิง” แห่งโลกขาวและดำ!
นางอยากจะดูให้จงได้ ว่าระหว่าง “ปีศาจหญิง” กับ “อ๋องปีศาจ” ผู้ใดจะโหดเหี้ยมกว่ากัน!
ทว่าเมื่อก้าวเข้าสู่จวนอ๋องปีศาจ (หวังฝู่) แล้วเท่านั้น นางจึงได้ล่วงรู้ความจริง
อ๋องปีศาจผู้นี้ หาได้เป็นเช่นที่คำลือกล่าวไว้ไม พิษร้ายหลากชนิดเวียนวนอยู่ในกายของเขา เขาต้องดื่มยาเป็นนิจ และในคืนเดือนเพ็ญทุกครา เขาจะต้องทนรับความทุกข์ทรมานสุดพรรณนา
รูปลักษณ์ที่ดูอ่อนแรงของเขา กลับทำให้นางเผลอวางใจ และรู้สึกเวทนาโดยไม่ทันรู้ตัว
นางให้สัตย์ปฏิญาณ ผู้ใดที่ทำให้เขากลายเป็นเช่นนี้ นางจะต้องทวงคืนให้ได้…พันเท่า! ไม่สิ หมื่นเท่า!
ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป นางเริ่มสังเกตเห็นบางสิ่ง…
ชายผู้นี้ หาได้เป็นอย่างที่เขาแสดงให้เห็นเลย…
Guest
