...โปรยปราย...
"ยังไม่เปิดขวดกินได้ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์"
กมลเนตรยิ้มน้อยๆแล้วเอ่ยคำขอบคุณ
"หนูไว้ใจพี่จ้ะ พ่อคนดีของยายสี"
การต์กวินหลุดเสียงหัวเราะ
"อย่าไว้ใจพี่มากนักเลย พี่ก็ผู้ชายคนนึงที่มีความรู้สึกไม่ใช่คนตายด้าน"
"เปล่าไว้ใจจ้ะ หนูแค่เชื่อยายเพราะยายบอกพี่เป็นคนดีมากๆ"
"กลับตัวเป็นคนเลวตอนนี้ทันมั้ยวะ"
กมลเนตรหัวเราะเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำยังไงต่อ
"เนตร"
"จ๊ะ"
"เนตรจริงจังกับพี่รึเปล่า"
"คำถามนี้ควรเป็นหนูรึเปล่าที่ต้องถามพี่"
"ทำไม"
"ก็หนูไม่มีอะไรเลย ต่างจากพี่ที่มีพร้อมทุกอย่าง"
"โห คำพูดคำจานางเอกนิยายมาก"
กมลเนตรหลุดขำอีกรอบ
"พี่อ่านนิยายด้วยเหรอจ๊ะ"
"มะขวิดเขาชอบอ่าน เวลามาที่บ้านนี้บางทีเขาก็พกมาด้วย"
ไม่ได้ตั้งใจจะอ่านแต่บ่อยครั้งที่มะขวิดชอบลืมไว้ให้เห็น เลิกงานมาอยู่บ้านคนเดียวเหงาๆก็หยิบมาเปิดอ่านแก้เซ็ง แต่ไม่เคยอ่านจบเลยสักเรื่องเพราะอ่านๆไปแล้วดูจะไม่ใช่แนว
น้ำเน่าขั้นสุดไม่รู้มะขวิดชอบอ่านไปได้ยังไง..
"พี่มะขวิดอ่านนิยายแนวไหนเหรอจ๊ะ"
การต์กวินยิ้มกริ่ม กระดกเบียร์ในกระป๋องแล้วตอบคำถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไป
"อีโรติกยี่สิบห้าบวกๆ"