เด็กของภูวเณศร์ [ พายุ & ซินหยี ]
1
ตอน
790
เข้าชม
35
ถูกใจ
9
ความคิดเห็น
188
เพิ่มลงคลัง
“ กูผ่านกระหรี่มาเป็นร้อย กูจะไม่ยอมตกม้าตายเพราะยัยเด็กนี่เด็ดขาด “ คำพูดมากมายความหมาย หลงเด็ก

เด็กของภูวเณศร์

“ มีดีอยู่อย่างเดียว แบบนี้ใครจะรักลง “

- พายุ -

ภูวเณศร์ วงศ์สกุลปัญญาวุฒิ อายุ 30 : 62

เจ้าของเรือนกระหรี่ มีอยู่ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ และยังมีธุรกิจอีกมากมายที่เปิดบังหน้าธุรกิจผิดกฏหมาย เป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เกิด ไม่มีพ่อแม่ แต่ก็สู้มาด้วยตัวเองจนมีทุกอย่าง หลายคนคงรู้จักเขาในนาม เจ้าของเรือนกับคลับ ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลัง

มือหนัก ไม่ชอบใช้ปืน แต่ชอบใช้เท้า

นิสัย : เลว นิ่งสุขุม เจ้าเล่ห์ ปากหวานแต่รุนแรง

“ มีดีแค่ผสมยาเองเหรอ ให้ฉันสอนผสมน้ำยาปะ “

- ซินหยี -

ผิงซินหยี หรือ ซินหยี อายุ 22 สูง 160 หนัก 49

สาวน้อยวัยใส ลูกครึ่งไทยเชื้อชาติจีน อาศัยอยู่กับน้องสาวต่างแม่วัยห้าขวบที่ป่วยหนัก ยังไม่มียารักษาได้แต่นอนมองเพดานไปวันๆ ทำให้เธอต้องหาทางรักษาน้องสาวตัวเอง เป็นจุดเริ่มต้นที่เธอนั้นลองผสมยา และชอบทดลองยาต่างๆ นับว่าเป็นความโชคดีของเธอที่ถูกฟีนิกซ์ดึงตัวเข้ามาช่วยงานครั้งนี้

นิสัย : น่ารัก อ่อนหวาน มองโลกในแง่ดี ใจสู้

“ ฉันมีดีกว่าที่คุณคิดอีก ไอ้เลว “

 

เครดิตนักวาด

นักวาดปกคู่ Lababoon

นักวาดปกตัวละครผู้หญิง Ma Peach

นักวาดปกจิบิ กุ้งแห้ง

โปรยจากเรื่อง เด็กของฟีนิกซ์

พายุที่ยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะขึ้นไปหาเด็กสาวบนห้องเช่าเธอดีหรือเปล่า ห้องเช่าเก่าไม่พอบรรยากาศรอบๆ ยังไม่ดีอีก ทว่าเธอยังพักอยู่ชั้นห้าซึ่งมันไม่มีลิฟต์ให้ขึ้นไง ต้องเดินเท้าขึ้นบันไดไปแทน

“แม่งเอ๊ย กูจะขึ้นไปดีไหมว่ะ”

ปากเอ่ยอย่างหงุดหงิดใจแต่เท้าก็ก้าวเดินเข้าไปในห้องเช่าที่เด็กน้อยพักอยู่แล้ว สายตาหลายคู่ที่หันมองชายหนุ่มร่างสูงด้วยความแปลกใจ พายุก็รีบเร่งเท้าเดินเร็วขึ้นเพราะไม่รู้ว่าสายตาที่คนเหล่านั้นมองมันหมายความว่ายังไง

!! ก๊อก ก๊อก!!

พายุที่ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องของเด็กสาวอยู่หลายครั้งแต่ก็ไร้วี่แววว่าเธอจะเปิด พายุถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า มันใช่เรื่องที่เขาต้องมายืนเคาะประตูเธอนับสิบนาทีไหม อากาศข้างนอกก็ร้อนอีก

“มาแล้วจ้า”

“ทำอะไรว่ะ ไม่มาเปิดสักที” เอ่ยบอกคนตัวเล็กด้วยท่าทีหงุดหงิด ทั้งร้อนทั้งเหม็นเลยข้างนอก

“คุณ พอดีหนูพึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จนะ ขอโทษคุณด้วย ไม่คิดว่าคุณจะมาหาหนูถึงที่ห้องเช่า”

พายุที่ถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องของเธอพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาตัวเล็ก ที่เหมือนจะนั่งได้แค่สองคน นัยน์ตาคมจ้องมองรอบๆ ห้องพร้อมกับถอนหายใจ เธออยู่ได้ยังไงกันห้องเล็กเท่ารูหนู ร้อนก็ร้อนแอร์ก็ไม่มี

“ร้อนเว้ย อยู่ได้ยังไงว่ะ”

“หนูอยู่ได้ เดี๋ยวเอาพัดลมมาเปิดให้ค่ะ”

เด็กสาวที่เดินไปหยิบพัดลมตัวเล็กออกมาเปิดให้พายุ พัดลมก็ไม่ได้ตัวใหญ่มากแรงลมมันน้อย เด็กสาวก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ เขา พายุที่นั่งมองเธอแล้วก็ถอนหายใจใส่เธอแรงๆ ไม่มีแอร์ไม่ว่าแต่พัดลมควรตัวใหญ่กว่านี้หน่อยได้ไหม พัดผมเขายังไม่ปลิวเลย

“เย็นหรือยังค่ะ”

“ช่างเถอะ”

“คุณมีธุระอะไรกับหนูหรือเปล่าค่ะ” เด็กสาวนั่งลงตรงหน้าของชายหนุ่ม ไม่กล้าที่จะนั่งบนโซฟากับเขา

“ต้องมีธุระเหรอฉันถึงจะมาหาเธอได้ หื้ม”

มือหนาที่จับปลายคางของเด็กสาวอย่างเบามือ คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องมีธุระอะไรมั้ง อยากเห็นหน้าเธอแค่นั้นไม่ได้เจอหลายวัน ไม่มีกระจิตกระใจทำงานเลย เด็กน้อยหลับพริบๆ มองใบหน้าหล่อเหลาที่จ้องมองหน้าเธออย่างไม่ละสายตาไปไหน ทำให้เด็กสาวต้องเป็นคนที่หลบสายตาของเขาแทน

“มองหน้าฉันสิ”

“คุณมีอะไรหรือเปล่า”

ตั้งแต่วันที่เธอได้รู้จักกับเขา วันที่เขานั้นช่วยชีวิตเธอจากคนไม่ดี ก็ทำให้เธอและเขาได้สนิทกันมากขึ้น แต่ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรตอบแทนที่เคยช่วยชีวิตเธอ เพราะเธอเองก็เอ่ยปากถามเขาตั้งแต่วันนั้นเลย แต่เขากลับไม่ยอมบอก

“คุณห่างเหินจัง ไหนลองเรียกฉันว่าป๊าสิ”

“คุณจะเป็นพ่อหนูเหรอ”

“มากกว่าพ่อเธอคงไม่ติด ใช่ไหม”

ก้มหน้าลงมาใกล้ๆ เธอจนจมูกเขาชนเข้ากับจมูกเธอ เด็กสาวรีบเบี่ยงหน้าหนีทันที แต่ก็ช้ากว่าเขามากริมฝีปากหนากระแทกจูบลงบนริมฝีปากอมชมพูเธอเสียแล้ว ไม่ได้รุกล้ำอะไรมาก จูบเบาๆ อย่างอ่อนโยน

“ป๊า เย็- หน่อยได้ไหม” สำหรับพายุไม่มีอ้อมอยากก็ขอตรงๆ เธอจะยอมไม่ยอมมันก็อีกเรื่อง แต่เขามาถึงห้องเธอขนาดนี้แล้ว เขาเองก็คงไม่กลับตัวเปล่าเหมือนกัน

“หนู อือ”

“ฉันอยาก นี้คือสิ่งที่หนูต้องตอบแทนฉันนะ”

“หนูไม่อยากมีอะไรกับคุณ”

“อยากได้อะไร บอกฉัน ฉันหาให้เธอได้ทุกอย่าง”

“หนูไม่อยากได้อะไร และหนูก็ไม่อยากมีอะไรกับคุณ” เธอยังไม่พร้อมที่จะเสียครั้งแรกให้เขาเหมือนกัน เธออยากจะเก็บเอาไว้ให้กับผู้ชายที่รักเท่านั้น

“คิดว่าห้ามฉันได้”

“อือ”

พายุอุ้มคนตัวเล็กนั่งลงบนตักตัวเอง ก่อนจะกระแทกจูบเธออย่างหนัก ดูดดื่มจนหนำใจก่อนจะผละริมฝีปากออก เด็กสาวที่ทำตัวไม่ถูกก็ได้แต่นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนตัวเขา

“หนูไม่อยากเป็นเมียน้อยคุณ”

“ฉันเคยบอกเหรอ ว่าจะให้เธอเป็นเมียน้อย”

พายุที่ถกเสื้อยืดสีชมพูที่เด็กน้อยใส่ขึ้น ตัวเล็กสเปคเขาเลยนมโตกว่าหัวเขาอีกนะเนี่ย หญิงสาวที่จับมือพายุเอาไว้จังหวะที่เขานั้นจะจับนมเธอ

“หื้ม ไม่ขัดใจสิครับ เดี๋ยวไม่อ่อนโยนนะ”

 

ชี้แจงก่อนอ่านจ้า

เรื่องนี้ไรท์จะให้พระนางเป็นคนบรรยายแต่อาจจะมีบางช่วงเวลาที่ไรท์บรรยาย

*************

 

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียน ไม่มีการพลาดพึงถึงผู้อื่น มีคำหยาบ รุนแรง สิ่งผิดกฏหมาย พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม

ไม่มีการนอกกายนอกใจ

(ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด ตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537)

ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะคะที่เข้ามาสนใจนิยายของไรท์ตัวน้อยๆ คนนี้ ในเนื้อเรื่องอาจมีคำผิดอยู่บางนิดๆ หน่อยๆ แต่จะพยายามเช็คตรวจให้ดีก่อนลงให้อ่านแน่นอนค่ะ

 

ไปตามนิยายได้ตามนี้เลยค่ะ

Facebook : ชาชา พิ้งค์ หรือ นามปากกา ชาพิ้งค์

เพจ ชาพิ้งค์ chapink02

TikTok : @chapink02

Twitter : @chapink02

Instagram : @chapink02

 

 

 

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว