ตำหนักอี้คุณ
เพล้ง!
"จะ เจ้าว่าไงนะ"
องค์ฮ่องเต้ที่เสด็จมานั่งชมดอกไม้และจิบชายามบ่ายกับฮองเฮาและดียิ่งนักที่ได้พบองค์หญิงสามที่นี่ บุตรสาวของพระองค์ยังคงน่ารัก น่าทะนุถนอมเช่นเคยแต่สิ่งที่นางเอ่ยออกมาทำให้อารมณ์สุนทรีย์ของพระองค์ต้องสะดุดลง
"หวานหว่าน เจ้าเอ่ยเช่นนี้คิดมาดีแล้วหรือ"
"เพคะ เสด็จพ่อ เสด็จแม่ ลูกอยากแต่งงานและลูกมีคนในใจแล้ว"
"คะ คนในใจ..."
ฮ่องเต้โจวหลงหงยังคงยังคงตกพระทัยไม่หาย บุตรสาวที่พระองค์เลี้ยงมาด้วยความรักความใส่ใจ นางไปมีความรักตั้งแต่เมื่อใดกัน เหตุใดพระองค์ถึงไม่รู้
"เสด็จพ่อลูกรักอ้ายหมินมากเพคะ แต่อ้ายหมินไม่ยอมรับรักลูกและไม่ยอมแต่งงานกับลูก เสด็จพ่อและเสด็จแม่ช่วยใช้อำนาจที่มีบีบบังคับตระกูลจางให้เขามาแต่งกับลูกได้หรือไม่ ลูกอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเขาไป ลูกอาจจะขาดใจตายแน่ๆ "
คำที่บุตรสาวอันเป็นที่รักของพระองค์ทั้งสองเอ่ยออกมาทำให้ทั้งสองพระองค์ทั้งตกพระทัยและอยากจะขันในคำที่องค์หญิงน้อยของพระองค์กล่าวออกมา แม้จะแทบแย้มยิ้มไม่ออกก็ตาม
"เสด็จพี่" ฮองเฮาหันไปสะกิดพระสวามีที่ยังคงตกพระทัยอยู่
"บังอาจยิ่งนัก! กล้าดียังไงถึงได้หมิ่นเกียรติองค์หญิงน้อยของข้า ใครก็ได้ส่งราชโองการไปบังคับให้องครักษ์จางผู้นั้นแต่งกับลูกข้าให้ได้หากไม่แต่งก็ฆ่าล้างตระกูลไปเลย! "
"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท" หลีกงกงเข้ามารับราชโองการอย่างรีบร้อน
"เสด็จพ่อ! ลูกรักเสด็จพ่อที่สุดเลยเพคะ" หว่านหรูยิ้มออกมาด้วยความพอใจ เสด็จพ่อดีกับนางจริงๆ เช่นนั้นเจ้าคนบ้านั่นก็ไม่อาจปฏิเสธนางได้แล้ว
ยังจำได้วันนั้นที่นางลากจางอ้ายหมินออกมาถามถึงเรื่องที่ว่าจะแต่งงานกับองค์หญิงใหญ่ เจ้าก้อนน้ำแข็งพันปีกลับบอกว่าหากเป็นราชโองการก็ไม่อาจปฏิเสธได้
แต่พอเป็นพระองค์ที่ร้องขอให้แต่งด้วยบ้างกลับปฏิเสธเสียงแข็งอย่างไรก็ไม่ยอมทำให้พระองค์ต้องวิ่งร้องไห้มาฟ้องเสด็จพ่อเสด็จแม่ให้ออกคำสั่งให้คนผู้นั้นแต่งกับพระองค์
"ฝ่าบาทเหตุใดถึงได้นั่งทำสีพระพักตร์เช่นนั้นเพคะ"
ฮองเฮาถามพระสวามีที่ตั้งแต่ออกรับสั่งไปก็มีสีพระพักตร์ไม่ดีเลย ต่างจากองค์หญิงน้อยของทั้งสองพระองค์ที่ดีใจออกนอกหน้า ใบหน้าเบิกบานแจ่มใสกลับตำหนักไปแล้วเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ
"อิงอิง ข้า...ข้าไม่อยากให้หวานหว่านแต่งงาน แต่ข้าก็ห้ามนางไม่ได้เพราะข้ากลัว ข้าเป็นถึงฮ่องเต้ที่ยิ่งใหญ่แต่ข้ากลัวว่าหวานหว่านจะไม่รักข้า หากข้าขวางงานแต่งลูกก็จะเกลียดข้า อิงอิงข้าควรทำเช่นไรดี" ฮ่องเต้ผู้องอาจและปรีชามากด้วยความสามารถบัดนี้กำลังนั่งกลัดกลุ้มเมื่อคิดว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นหรือพระองค์กำลังคิดผิด
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ 2537 ห้ามนำส่วนอื่นส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไปลอกเลียนแบบ ทำสำเนา ทำซ้ำถ่ายเอกสารหรือนำไปเผยแพร่บนอินเทอร์เน็ต และเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่ารูปแบบใด นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
***คำเตือนนิยายจีนที่ไรท์เขียนแต่งขึ้นมาจะให้ถ้อยคำพูด คำบรรยายที่ผสมผสานระหว่างยุดอดีตและปัจจุบันดังเช่นซีรีย์จีนหลายๆ เรื่องหากไม่ถูกจริตหรืออ่านแล้วไม่ไหลลื่นไรท์ต้องกราบขออภัยด้วยนะเจ้าคะ หรือหากทนอ่านต่อไม่ได้ก็สามารถข้ามไปได้ กราบขอบพระคุณที่แวะมาให้กำลังไรท์อ่อนหัดคนนี้ด้วยนะเจ้าคะ****
นิยายเป็นนิยายสั้นนะคะอาจมีแค่ 10-20 ตอนตัดจบตามอารมณ์ของไรท์😅😅 เช่นเดียวกับทุกเรื่องของไรท์จ้าที่หาสาระจากนิยายเรื่องนี้ไม่ได้แน่นอนเน้นเบาสมอง 😆😅♥️♥️
ไม่อนุญาตก๊อบปี้หรือนำนิยายไปดัดแปลงใดๆ ทั้งสิ้นทุกตัวอักษรในนิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ทางปัญญาของนามปากกา kanittha.ta ทั้งหมด
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นและกด💗 ให้ไรท์ด้วยน้าา 🙏
Guest
