เด็กในบ้านของมาเฟีย

"นายเออ...นายไม่แต่ง ไม่แต่งงานได้ไหมครับ" นํ้าพยายามไม่ให้เสียงที่พูดออกไปสั่น แต่ก็เหมือนความพยายามจะไม่ได้ผล เพราะว่าตอนนี้เขาไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักนิด เพราะถ้าเขาพูดไปแล้ว เขาอาจจะโดนไล่ออก หรือถ้าร้ายกว่านั้น อาจจะโดนฆ่าทิ้ง ซึ่งทางไหนเขาก็ไม่ต้องการ เพราะว่าเขายังอยากจะเห็นหน้าของผู้ชายที่เขาแอบรักคนนี้อยู่

"ทำไม มึงจะอ้างว่ามึงนอนกับกู แล้วมึงจะมีสิทธิ์ไม่ให้กูแต่งงานกับใครก็ได้ อย่างนั้นเหรอ หรือมึงคิดว่ามึงเป็นเมียกู ไม่ใช่แค่คู่นอน?" ธนินละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ขึ้นไปมองหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา ด้วยสายตาที่นิ่งสนิท

"ผม...ผมท้อง ผมท้องกับนายครับ" นํ้าจ้องหน้าของผู้เป็นนายนิ่ง หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว ทั้งคู่สบตากันนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง

"ท้อง? ท้องอะไรของมึง ถ้ามึงจะมาพูดไร้สาระ มึงออกจากห้องของกูไป แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก" ธนินกัดฟันพูดด้วยความโมโห เพราะเขารู้สึกผิดหวังกับเด็กที่เขาคิดว่าใสซื่อ พูดง่ายขยันทำงาน แต่ที่ไหนได้ ร้ายลึก แถมยังกุเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้อีก คิดว่าเขาปัญญาอ่อนหรือไง

"นายครับ ผมท้องจริงๆ ครับ ผมท้องกับนาย" นํ้าสบตากับนายพร้อมกับพูดด้วยนํ้าเสียงที่จริงจัง เพื่อให้นายรู้ว่าเขาไม่ได้กุเรื่องขึ้น

"มึงรู้อะไรไหม กูเกลียดคนโกหกมากที่สุด มึงไม่อยากให้กูแต่งงาน ถึงกับกุเรื่องว่าท้องขึ้นมา ทีแรกกูคิดนะ ถึงกูแต่งงานแล้ว กูก็ยังจะเก็บมึงเอาไว้ข้างกายกู แต่กูคิดว่ากูคิดผิด มึงมันไม่ธรรมดา เพราะถ้ากูแต่งงานมีลูก มึงอาจจะฆ่าลูกของกูก็ได้ และถ้ามึงท้องจริงๆ กูแนะนำนะ มึงไปเอาออกเถอะ กูอายคนเขา ผู้ชายอะไรท้องได้ ปัญญาอ่อน ออกไป!! อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก" ธนินไล่นํ้าออกจากห้องด้วยความโมโห ที่นํ้ามากุเรื่องหลอกเขา

"นาย...นายอายคน ที่ผมท้องได้เหรอครับ" นํ้ายืนนิ่งนํ้าตาคลอออกมาเต็มตา เพราะสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ ไม่ผิดสักนิด ว่าผู้ชายที่เขารักคนนี้ คงจะรับไม่ได้ ที่เขาเป็นผู้ชายท้องได้ และคงจะให้เขาไปเอาลูกออก เพราะว่าอับอายที่ลูกจะเกิดมาจากผู้ชายที่ท้องได้

"กูบอกให้ออกไป!!"

"ครับ ผมขอถามเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหมครับ"

"กูบอกให้มึงออกไป"

"นาย..."