“แสงไฟดวงสุดท้ายดับลงตรงปลายตรอกมืด… และนั่นคือวินาทีที่ชะตาของฉันเปลี่ยนไปตลอดกาล”
ฝนโปรยบางเบา กลิ่นของดินเปียกผสมกับกลิ่นบุหรี่จากคนแปลกหน้าที่ผ่านไปมา
ณิชาวีร์ดึงเสื้อกันฝนแนบตัวแน่นขึ้น มือกำโทรศัพท์ที่หมดแบตไว้แน่นราวกับมันยังใช้ได้
เธอหลงทางในตรอกแคบหลังเลิกงานพาร์ทไทม์กลางดึก ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว และไม่มีสัญญาณนำทางใด ๆ นอกจากเสียงฝีเท้าที่ดังตามหลังมาไม่ห่าง
"เฮ้! ไปไหนน่ะคนสวย"
เสียงต่ำและหยาบกระซิบจากข้างหลัง ก่อนที่แขนสากจะคว้าเธอไว้
เธอขัดขืน ดิ้นสุดแรง แต่อีกสองคนตามประกบ
ในวินาทีนั้น เธอรู้ว่ากำลังจะถูกพรากสิ่งที่ไม่มีวันได้คืน
เสียงหัวเราะหยาบกระด้าง กลิ่นเหล้า แรงบีบข้อมือ
จนกระทั่ง...
เสียงหนึ่งกรีดผ่านรัตติกาล
เสียงที่แหลม ลึก และเย็นเฉียบยิ่งกว่าคืนฝนนี้
“ปล่อยเธอซะ ก่อนที่ฉันจะหิวกว่านี้”
พวกชายชะงัก มองไปทางต้นเสียง
หญิงสาวในชุดเดรสสีดำยืนอยู่ใต้แสงสลัวของไฟร้านค้าร้าง
ริมฝีปากแดงจัด และดวงตาสีเลือดมองทะลุเข้ามาในกาย
เธอสวยเกินมนุษย์และอันตรายเกินกว่าจะเป็นแค่คน
ณิชาวีร์ลืมหายใจ ก่อนจะรู้สึกถึงเงาหนาวที่โอบเข้ามา
และเลือดอุ่นของเธอ ที่ถูกชิมครั้งแรก
…ในคืนที่ไม่มีแสงจันทร์
....
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง
บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ในเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการที่สร้างสรรค์ของผู้แต่งเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น!
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗
(และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม)
ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขบทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาต
🙏
Guest
