‘แสน’ เวรตะไลนั่นเพียงได้พบหน้าสบตาคราแรกก็รู้สึกไม่ชอบขี้หน้าเอาเสียเลย แววตาของมันที่ดูแวววาวเจ้าเล่ห์เพทุบาย เรือนร่างหนาสูงกว่าจนน่าหมั่นไส้ อีกทั้งผิวพรรณของมันก็ขาวผ่องเนียนราวกับว่าเป็นผู้ดีตีนแดง ซึ่งต่างจาก ‘เส็ง’ ที่ผิวคล้ำหยาบกร้านจนดูไม่ได้ ทั้งที่เกลียดมันออกนอกหน้าถึงเพียงนี้ แต่ไฉนพ่อถึงกล้าจับเขาให้ไปแต่งงานร่วมหอเรือนนอนกับมัน!?
“เอ็งรีบมาทำให้มันจบเสีย”
“ทำกระไร!?”
“ก็พิธีแต่งมันยังไม่จบ หากข้ากับเอ็งไม่ร่วมเตียงกัน”
“ฝันไปเถอะ! ให้ตายยังไงข้าก็ไม่มีวันเป็นของเอ็งไอ้แสน!”
“แล้วเอ็งคิดว่าคนอย่างไอ้แสนอยากได้เอ็งนักหรือไงวะไอ้เส็ง! คนอื่นเขามีเมียสวย ๆ ไว้เชิดหน้าชูตากันหมด แต่ข้า…กลับได้ตัวกระไรไม่รู้มาร่วมหอเรือนนอน”
“ตายเสียเถิดมึง!!”
<^>
“หากอยากให้ข้าเลิกวุ่นวายกับเอ็ง เอ็งก็รีบขึ้นเตียงแล้วอ้าขาให้ข้าเสีย พิธีแต่งงานจะได้เป็นอันจบสิ้น!”
“ไอ้เวรนี่! ใครเขาอยากร่วมเตียงกับมึงกัน!? เลิกฝันเสียที”
“เช่นนั้นข้าคงต้องตามติดเอ็งไปทุกที่ จนกว่าข้าจะตายจากเอ็ง หรือเอ็งตายจากข้า?”
<^>
“หากมึงอยากได้ตัวกู มึงก็กราบตีนกูเสียสิ”
“มันจะหยามคนอย่างไอ้แสนเกินไปแล้วนะ!”
“ไม่กราบมึงก็ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วอ้าขาให้กูเอาเสีย”
<^>
“เอ็งเลิกจับเลิกลูบข้าเสียที มันน่ารำคาญ!”
“คำก็รำคาญ สองคำก็รำคาญ เป็นไอ้แสนนี่มันน่ารำคาญมากสินะ ทำกระไรก็ผิดไปหมด”
“แล้วนั่นเอ็งจะไปไหน?”
“ก็เอ็งรำคาญข้า ข้าจะไปให้พ้นหน้าเอ็งอย่างไร”
“เออไปเถิด แล้วไม่ต้องมาทำทีกระฟัดกระเฟียดนะ ไม่อย่างนั้นข้าจะลุกไปฟาดขาเอ็งให้เป็นรอย”
<^>
น้ำจิ้มเรียกน้ำย่อยก่อนค่ะ คอนเซ็ปท์เรื่องนี้ ใครโบ้ก่อนแพ้ 🤣🤣 พระนายปากแซ่บมากกก ด่ากันแทบทั้งเรื่อง และนอกจากความปากแซ่บแล้ว มันยังหยุมหัวกันเก่งอีกด้วย คนไม่ชอบขี้หน้ากันแต่แรกอะเนาะ
* ไม่มีนอกกายนอกใจ *
* ปากดี แต่จริงใจ *
* จบดี แฮปปี้ *
< คำเตือน >
นิยายเรื่องนี้มีการกระทำที่รุนแรง คำพูดรุนแรง การด่าทอ มีการบรรยายถึงฉากต่อสู้ ฟันดาบ เลือดออก และมีการบรรยายถึงฉากเลิฟซีน ฉากร่วมเพศอย่างโจ่งแจ้ง เหมาะสำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปจ้า🔞
นิยายเป็นเรื่องแต่งที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอความกรุณาคอมเม้นพูดคุยกันอย่างสุภาพนะคะ
อย่าลืมกดติดตามนักเขียนกันน้าา
Guest
