หญิงสาวในชุดเดรสสายไขว้ เปิดด้านหน้าโชว์เนินอกอิ่ม ในขณะที่ด้านหลังเว้าลึกจนเห็นผิวเรียบเนียนสวย
ตั้งใจมานั่งดื่มด่ำกับกลิ่นผับบาร์ที่เธอไม่เคยปราถนาที่จะมาเลยสักครั้ง
หากเป็นเมื่อก่อนแค่เพียงเดินผ่านกลิ่นฉุนของน้ำสีอำพันเหล่านั้น ก็สามารถทำให้เธอเกิดอาการสลึมสลือได้แล้ว
หากแต่เพียงเวลานี้ นิ้วมือเรียวสวยทั้งห้านิ้วกำแก้วใสที่มีเครื่องดื่มกลิ่นฉุนอยู่ด้านใน ยกขึ้นเทกระดกใส่เข้าปาก ราวกับผู้ที่กำลังดื่มกลืนอยู่นั้น กระหายที่อยากจะเทมันใส่ปากให้หมดแก้วภายในคราวเดียว
เสียงเพลงที่คลอเคล้า พาให้น้ำอุ่นใสจากดวงตาคู่สวยไหลลงมาเฉียบพลัน เธอเพิ่งผ่านการดูถูกดูแคลนมาจากผู้ชายที่เธอรักหมดใจ คำพูดที่บาดลึกเข้าไปในจิตใจ ยังคงดังวนเวียนอยู่อย่างชัดเจน
………………….
เพียงชั่วอึดใจเดียวเท่านั้น ความอ่อนแอที่เธอมี แปรเปลี่ยนเป็นความเดือดดาล สองมือเล็กสวยยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ทำให้แก้มปลั่งของเธอเปียกชื้น ในขณะที่ปากเล็กพึมพำเอาความขุ่นเคืองที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในออกมาด้วยไม่อาจเก็บกลั้นว่า
“ไอ้คนปากปีจอ!ไม่คิดจะเสาะหาความจริงกันเสียก่อน ก็มาโมเมหาความใส่ฉัน!”
พะพายพึมพำพลางหยิบเอากับแกล้มขึ้นมากัดพลาง
“ถ้าฉันไม่รักนายแล้วละก็ ฉันกระโดดกัดหูนายขาดไปแล้ว ฮึ่ม!”
ท่าทางที่เธอใส่อารมณ์ขบฟันกัดลงไปนั้น ราวกับว่าหมูแดดเดียวในมือเธอ เปรียบได้ว่าเป็นภาคภูมิ
หากเป็นคนอื่นเธอไม่เคยให้ค่ากับคนเหล่านี้ แต่นี่เป็นเขา ผู้ชายที่เธอแอบรักมานานถึงสิบห้าปีเต็ม
เพราะเขาทำให้เธอไม่สนใจคบหาผู้ชายทั้งโลก เพราะเขาคือคนที่เธอรอคอยเวลาที่เหมาะสม เพื่อจะสารภาพรัก....
เพราะเขาทำให้ผู้หญิงที่ร้องไห้ยากแบบเธอ ถึงกับต้องหลั่งน้ำตาออกมา
ท่าทางที่เธอแสดงออกนั้น ล้วนอยู่ในสายตาของเขาแล้วทั้งสิ้น แม้จะไม่ใช่ผิวเนื้อของตนเอง แต่ก็สามารถทำให้เขาถึงกับต้องย่นคอด้วยเพราะความเสียวสันหลังด้วยได้เช่นกัน
แม้ว่าภาคภูมิจะนึกย้อนไปถึงเหตุการในครั้งนั้น และเฝ้ากล่าวโทษตัวเอง ... แต่เวลานี้ดูเหมือนกับว่าจะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะภาพที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า ทำให้เขาไม่กล้าที่จะตัดสินใจยกเท้างุ่มง่าม ก้าวเข้าไปเฉียดกายใกล้เธอ...
แค่เพียงเพราะเห็นเธอเดินขึ้นรถหรู ของเสี่ยธามผู้มีฉายา เพลย์บอยตัวพ่อ แม้ว่าเป็นเพื่อนรักของตัวเอง ภูมิถึงกับต้องบุ้ยปาก เบ้หน้า ตั้งท่าวางมาดใส่เธอ
แม้ตั้งใจทำเพียงเพื่อประชดประชัน แต่เขากลับไม่คิดว่า ผู้หญิงปากร้ายอย่างเธอ จะกลายเป็นคนอ่อนไหวให้กับอะไรง่ายๆ โดยเฉพาะคำพูดที่ออกมาจากปากพล่อยๆ ของเขา
ดวงตาคมสีนิลยังคงฉายแววลุ่มลึกเมื่อเพ่งมองไปยังร่างบอบบางที่กำลังซุกใบหน้าลงซบกับสองฝ่ามือของตัวเธอเอง โดยที่เขาได้แต่เพียงยืนมองอยู่ห่างๆ ด้วยความคาดหวังว่า...เธอคงจะไม่เป็นไร
...................................
Guest
