นิยายเรื่องนี้
ฮึๆ ๆ วาสนารักผม ช่างแสนประเสริฐนัก
ด้วยผูกด้ายแดงไว้กับเสาหลักของแผ่นดิน เอ๊ย...ผิด
เสาค้ำสวรรค์สิถึงจะถูกต้อง!!!
****************
ความทรงจำของเจ้าของร่างขาดๆ หายๆ เรียกว่าต่อเรื่องราวในอดีตได้เป็นระยะๆ และผมคงไม่โทษใครหรอก ด้วยผมดันทะลุมิติมาช่วงเวลาที่อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาก็ถูกกรอกน้ำแกงพิษซึ่งมีผลทั้งทางสมองอย่างหนัก ไม่กลายเป็นคนปัญญาทึบก็นับว่าโชคดีแล้ว
หนุ่มน้อยคนนี้ เขามีร่างกายที่สมส่วน แต่เนื้อนุ่มนิ่มหนุบหนับ ด้วยอยู่ในวัยเพียง16-17 ปี ซึ่งสำหรับผม เรียกว่ายังเด็ก และเป็นเรื่องที่ชวนให้ปวดหัวอยู่สักหน่อย เมื่อต้องเอาชีวิตรอดในโลกคู่ขนาน ที่คะเนแล้วเหมือนอยู่ในหนังสือนิยายสักเล่ม ที่ถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะ (animation) สุดฮิต
และสิ่งสำคัญที่ผมรู้ คือต้องหาของกินใส่ท้อง พร้อมสะสมพลังเพื่อให้หนีพ้นจากหลายชีวิตที่จ้องสับสะโพกใส่ผมรัวๆ อันนี้ผมรับรู้ได้ นับแต่ช่วงแรกๆ ที่โผล่เข้ามาเป็นตัวละครดังกล่าว ก็แน่ละ เกิดมามีกลิ่นหวานจัดเฉพาะตัว(หอมหมื่นลี้) ทั้งยังงามยั่วยวนล่มเมือง ใครเห็นก็คลั่งรัก เอ่อ อันหลังนี้ผมอาจโม้ไปสักหน่อย และการที่จะได้เป็นตัวเอกของนิยายสักเรื่อง ใจจริงผมอยากรับบทบุรุษเสเพล หล่อเหลา ใช้ชีวิตแบบคุณชายว่างงานที่สุดในใต้หล้า ทว่าฟ้าดินกลับไม่ประทานพรเช่นนั้นมาให้ เหตุผลสำคัญก็คือ โลกที่ผมทะลุมิติเข้ามา ผมต้องอยู่ในร่างของ ‘เหยาหราน’ นายเอกที่ถูกเขียนบทให้ เป็นคนจำพวกคนขี้แพ้ ไร้หัวนอนปลายเท้า และแสนจะดวงซวย อยู่ที่ไหนหัวหน้าตายเรียบ แล้วเนื้อหายังขายมิตรภาพของบุรุษแบบขั้นสุดโต่ง
อย่างไรก็ตามสิ่งในสิ่งที่ดูเหมือนจะแย่... วาสนารักผมกับดีเลิศหาผู้ใดเทียบได้ ด้วยเหยาหรานผู้นี้ถูกผูกด้ายแดงไว้กับ เสาค้ำสวรรค์ถึงสองต้น (ผู้ชายสองคน จอมมารและเทพสงคราม)
********************
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ มีความบีบคั้นทางอารมณ์
ความหลงใหลในเรื่องเพศ(เพศเดียวกัน) บรรยายฉากรักชัดเจน
มีฉากย้อนเวลา และความเหนือจริง
บรรยายการลงโทษแบบรุนแรง หรือกลั่นแกล้ง
ฉากสงคราม ฉากทรมานศัตรู การใช้อาวุธต่างๆ ทำร้ายผู้อื่น
อีกทั้ง มีการใช้ภาษาปาก คำแสลงมีคำร่วมสมัยนิยม คำเฉพาะ
สถานการณ์ในเรื่อง ความเชื่อ ประเพณี รวมถึงฉาก เหตุการณ์
ตัวละครและชื่อ ล้วนเป็นการสมมติขึ้น
เนื้อหาไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์หรือยุคสมัยใด
และเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18+ ขึ้นไป
ขอแสดงความขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ติดตามงานของผู้เขียน